Του Γιάννη Κορομήλη
«Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες», λέει ο λαός μας. Καθώς και άλλοι λαοί. Στην Ευρώπη κι όχι μόνο. Η σοφή αυτή παροιμία δεν λέει μόνο το προφανές: αν π.χ σπείρεις σιτάρι θα πάρεις σιτάρι κ.λ.π. αλλά κάτι περισσότερο: αν σπείρεις ανέμους, δεν θα θερίσεις ανέμους όμοιους μ΄αυτούς που έσπειρες αλλά δυνατότερους, εντονότερους και επιπλέον βροχή, νεροποντή. Αν λοιπόν καλλιεργείς μεθοδικά και σκόπιμα αντιπαραθέσεις, διαιρέσεις , διχασμό στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία, να είσαι σίγουρος πώς αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει, πάνω σου πρώτα αλλά δυστυχώς και στη χώρα , κάτι ακόμη μεγαλύτερο και χειρότερο. Τη λαϊκή αγανάκτηση, οργή και εκδίκηση. Που, Θεός φυλάξοι , αλίμονο αν φτάσει στα άκρα.
Αυτό το γνωρίζουν όλοι οι εχέφρονες πολιτικοί, κυρίως όταν ασκούν δημόσια εξουσία και καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την προώθηση της κοινωνικής συνοχής στη χώρα τους ώστε να μην δημιουργούνται αντιπαραθέσεις, απωθημένα, λαϊκή οργή ή – το χειρότερο- διχασμός, που πυροδοτούν ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες καταστάσεις. Οι κυβερνώντες σήμερα την Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουν αυτή τη νοοτροπία. Τη νοοτροπία δηλαδή της καλλιέργειας της ομοψυχίας, της συνεννόησης της συνεργασίας. Αντίθετα ευνοούν και υποθάλπουν την διαίρεση και τη διχόνοια στο λαό.
Η – απρόσφορη και επιζήμια – νοοτροπία αυτή τορπιλίζει την επιστροφή της χώρας στην ομαλότητα, στην κανονικότητα. Κι όμως την καλλιεργούν. Γιατί; Πρώτα- πρώτα για λόγους ιδεολογικούς. Στο σοβαρό αυτό θέμα αναφερθήκαμε, από τη στήλη, τις προηγούμενες ημέρες, Αλλά, όπως ήδη είπαμε, και για άλλους λόγους στους οποίους θα αναφερθούμε στη συνέχεια:
1.Συνεννόηση, με τα άλλα κόμματα και στη συνέχεια εθνική, σημαίνει συνεργασία. Η καλή συνεργασία προϋποθέτει «ανοιχτά χαρτιά». Μ΄απλά λόγια προϋποθέτει οι αρχηγοί των κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να εκθέσει καθένας με ειλικρίνεια και εντιμότητα τις απόψεις και τις προτάσεις του. Για όλα τα σοβαρά θέματα που αυτή την περίοδο απασχολούν τη χώρα και το λαό. Δηλαδή: Έξοδος από τα μνημόνια και επομένη μέρα. Μέτρα αντιμετώπισης της προκλητικότητας και των σε βάρους του έθνους μας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας απειλές και ενέργειες της Τουρκίας. Ονοματοδοσία του αυθάδους και «βαλτού» γειτονικού κρατιδίου των Σκοπίων (Βαρντάσκα ήταν το όνομα του αλλά στη δεκαετία του 1940 ο Τίτο, με σκοπιμότητα και υστεροβουλία και με το «έτσι θέλω» το ονόμασε … Μακεδονία. Μετά την ανεξαρτητοποίηση το 1989-90 το κρατίδιο έκανε Σύνταγμα και δεν αυτοπροσδιορίστηκε Βαρντάσκα, αλλά για δικούς του εσωτερικούς και εξωτερικούς λόγους, «Μακεδονία»!
Έτσι οι Σλάβοι, οι Αλβανοί, οι Ρομά έγιναν… «Μακεδόνες». Και ζητούν από εμάς να τους αναγνωρίσουμε ενυπόγραφα (και οι Τσίπρας και Κοτζιάς δείχνουν πως δεν έχουν σοβαρές αντιρρήσεις αρκεί να λείψει ο … αλυτρωτισμός)…Μακεδόνες. Αλλά το όνομα και μόνο Μακεδονία είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αλυτρωτισμού! Κι ύστερα αν αυτοί οι διαφόρων φυλών Σκοπιανοί είναι … «Μακεδόνες» εμείς οι πραγματικοί Μακεδόνες τι είμαστε; Σλάβοι, Τούρκοι, Αλβανοί … Τι είμαστε τέλος πάντων; Σε ποια βάση λοιπόν μπορεί να άλλα κόμματα να συνεννοηθούν με τον κ. Τσίπρα;
2. Αν έχει δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης – και πολλοί άλλοι που λεν τα ίδια- ότι δηλ. οι σήμερον κυβερνώντες βάζουν πάνω απ΄όλα τις κυβερνητικές καρέκλες και τα αξιώματα, με στόχο να μην τις εγκαταλείψουν ποτέ, επιδιώκουν δηλ. να γίνουν καθεστώς. Αλλά Μαδούρο π.χ. που τον συμπαθούν κιόλας… Αν όμως αυτό επιδιώκουν τότε εξηγούνται εύκολα και η άρνηση τους, στην πράξη να ενημερώνουν και να συνεργάζονται – για τα εθνικά θέματα τουλάχιστον- με τα υπόλοιπα κόμματα. Εξηγείται επίσης και η εσπευσμένη και επιλεκτική ενοχοποίηση (πριν καν στοιχειοθετηθεί κατηγορία απλά και μόνο με προστατευόμενους μάρτυρες) δυο π. πρωθυπουργών και οκτώ π. υπουργών. Με δυο λόγια κάνουν το παν για να μην επιστρέψει ποτέ η χώρα στην κανονικότητα. Γιατί τότε θα επιστρέψουν εκεί στο 3% ή 4% το προ «αγανακτισμένων». Κι αυτό δεν το θέλουν με τίποτα . Να λοιπόν γιατί κάνουν όσα ακατανόητα κάνουν…
