Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης
Ενέσκηψε φουριόζος.
– Ποιος σου είπε ότι έχεις το δικαίωμα να μας μαυρίζεις τη ζωή;
– Μα είναι σκέψεις…
– Να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου, να σου τρώνε τη ζωή παλιογρουσούζη.
– Και τι θέλεις να γράφω;
– Ξέρεις ένα τραγούδι του Σαββόπουλου, άγγελος εξάγγελος;
– Δεν είμαι τελείως αδαής.
– Πώς τελειώνει;
– «Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα»
– Να μια σοφή συμβουλή!
– Μα το τραγούδι αναφέρεται στα ψεύτικα νέα.
– Και τι εστιν αλήθεια;
– Θέλεις να σου απαντήσω αυτό που δεν απάντησε ο Χριστός;
– Όχι. Απλά σε ένα κόσμο που η αλήθεια με το ψέμα κάνουν εκατομμύρια χρώματα, να διαλέξεις λίγο ροζ.
– Και συ Συριζαίος;
– Όχι ρε παιδί μου, λίγο χαρούμενο εννοώ.
– Κι εγώ τι λέω; Όλοι στον Σύριζα είναι μέσα στην τρελή χαρά.
– Όλο στην πολιτική το πάς.
– Μα εσύ μιλάς για χρώματα. Ροζ, Γαλάζιο, πράσινο κόκκινο είναι χρώματα κομμάτων. Ποιο είναι πιο χαρούμενο;
– Όποιο έχει περισσότερα ψέματα. Ωχ με μπέρδεψες. Εγώ σου μιλάω για την καθημερινότητα. Τι χρώμα θα έβαζες;
– Μαύρο κατράμι!
– Δηλαδή η ζωή μας δεν έχει καμιά χαρά;
– Εσύ χαίρεσαι όταν πληρώνεις φόρους;
– Όχι.
– Όταν πληρώνεις ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, και τις δέκα πληγές του Φαραώ είσαι πανευτυχής;
– Εννοώ προσωπικές χαρές. Δεν έχεις;
– Και βέβαια. Με κυνηγάει η τράπεζα να μου πάρει το σπίτι.
– Ωχ μωρέ, όλο την καταστροφή φέρνεις.
– Άλλοι την φέρνουν. Εγώ την πληρώνω!
– Ε τότε γράφε αμπελοφιλοσοφίες.
– Μα αυτό κάνω. Κι αν θέλεις να μάθεις, είναι γιατρειά με ομοιοπαθητική!
– Δηλαδή;
– Πώς διασκεδάζει ο Έλληνας; Όλο με τραγούδια της δυστυχίας: «Άπονη ζωή», «Ειν’ όλα μαύρα», «φόρα τα μαύρα φόρα τα γιατί σου πάνε τρέλλα». Δώσε μαύρο στον Έλληνα και παρ’ του την ψυχή.
– Αμ καλά το κατάλαβα εγώ.
– Τι κατάλαβε δηλαδή;
– Ότι είσαι για δέσιμο!
– Δεν είμαι. Είμαστε!
Κώστας Δαλακιουρίδης
