Editorial Του Γιάννη Κορομήλη
Το είπε πριν τρεις μέρες ο γνωστός «φορομπήχτης» κ. Κατρούγκαλος. Το επανέλαβε, μία μέρα αργότερα, προχθές δηλαδή, ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας απαντώντας στις γνωστές προτάσεις για αναθεώρηση του ΚΙΝ.ΑΛ (Κίνημα Αλλαγής) που η αρχηγός του κ. Φ. Γεννηματά είχε στείλει σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς (εκτός του κ. Μιχαλολιάκου της Χ.Α) για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο κ. Κατρούγκαλος στο άρθρο του (στα ΝΕΑ) είχε τίτλο «Η προοδευτική αναθεώρηση που έχει ανάγκη η χώρα».
Ο κ. Τσίπρας σε προσωπική επιστολή, γραμμένη μάλιστα στον ενικό ( η κ. Φώφη του έγραψε στον πληθυντικό) απέρριψε την πρόταση της σημειώνοντας: «.. ο τόπος χρειάζεται μια γενναία τομή κι αυτή δεν μπορεί να είναι πολιτικά ουδέτερη. Ο τόπος έχει ανάγκη μια Προοδευτική τομή και κατ’ επέκταση μια Προοδευτική συνταγματική αναθεώρηση, για την οποία φρονώ ότι οι παρόντες κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί επαρκούν για να διαμορφωθεί μια θετική πλειοψηφία εκκίνησης της αναθεωρητικής διαδικασίας».
Δύο παρατηρήσεις, κατ’ αρχήν, στην επισήμανση του κ. Τσίπρα. Πρώτον στο χαρακτηρισμό «προοδευτική» αναθεώρηση που έχει ανάγκη ο τόπος» συμπίπτει απολύτως με αυτόν του κ. Κατρούγκαλου. Προφανώς είναι και οι δύο «προοδευτικοί» και δεύτερον συμπίπτουν οι εκτιμήσεις τους για το τι ακριβώς «έχει ανάγκη η χώρα» μας. Κι αυτό είναι «προοδευτικό», λένε.
Δεύτερον δεν μπαίνουν στον κόπο ούτε ο ένας ούτε ο άλλος να μας πουν τι νόημα δίνουν στον όρο «προοδευτική». Η λέξη αυτή, όπως και πολλές άλλες, ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους, έχει πολλά σημαινόμενα. Συνεπώς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι ακριβώς εννοούν. Κι αν εννοούν και οι δύο το ίδιο πράγμα.
Όσο για τη βεβαιότητα του κ. Τσίπρα ότι για την «προοδευτική αναθεώρηση» όπως αυτός κι αν την εννοεί, «οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί επαρκούν, για να διαμορφωθεί μια θετική πλειοψηφία» δεν εξηγεί από πού τεκμαίρεται. Ως γνωστόν η συνταγματική αναθεώρηση προβλέπεται δύο φάσεων (δύο «Βουλών»). Μία Βουλή θα αποφασίσει ποιες διατάξεις θα πρέπει να αναθεωρήσουν στο ισχύον Σύνταγμα, να γίνουν εκλογές και η Βουλή που θα προκύψει θα οριστικοποιήσει τις νέες διατάξεις που αποφασίστηκαν από την προηγούμενη.
Προβλέπεται επίσης στο Σύνταγμα (άρθρο 110, παρ. 2 και 4) ότι απαραιτήτως σε μία από τις δύο «Βουλές» ( η πρώτη προ των εκλογών ή η δεύτερη μετά τις εκλογές) πρέπει να υπερψηφίσουν την αναθεώρηση τα τρία πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών δηλ. 180 τουλάχιστον. Στην άλλη αρκούν οι 151 βουλευτές.
Όταν λοιπόν ο κ. Τσίπρας μιλάει για «θετική πλειοψηφία» εννοεί τους 151 κι όχι τους 180. Κι εξάλλου δεν τον «βολεύει»- Ας μην ξεχνούμε ότι σκέφτεται πρώτα τον εαυτό του, ύστερα το κόμμα του και μετά οτιδήποτε άλλο-. Και βέβαια είναι καλύτερα γι’ αυτόν και το κόμμα του να χρειάζεται η επόμενη κυβέρνηση (που κατά τα φαινόμενα δεν θα είναι δική του) 180 βουλευτές κι όχι 151. Έτσι να υπάρχει περιθώριο για παρεμβάσεις του κάθε λογής επικοινωνιακά παιχνίδια και λαϊκισμούς, τομείς στους οποίους είναι ιδιαίτερα εκπαιδευμένος.
Στο ερώτημα, που τέθηκε από τον κ. Βενιζέλο και άλλους, το αν δηλαδή είναι ή, όχι σήμερα οι κατάλληλες συνθήκες για μια επιτυχημένη και απρόσκοπτη διαδικασία αναθεώρησης, όπως και στα σημαινόμενα της έννοιας της προόδου και των προοδευτικών θα αναφερθούμε στα επόμενα φύλλα της εφημερίδας μας.
