Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Κατάλαβες δηλαδή; Δεν είδα το ερωτηματικό και αναθάρρησα! Είπα, όπα εδώ είμαστε, λες να φανείς λίγο φως; Αλλά μετά… Μετά μου έπεσαν τα φτερά!
– Ποιο ερωτηματικό; Τι λες;
– Τι να πω; Να εδώ, “Ξέφυγε επιτέλους η Ελλάδα από την καταστροφή;” Που να δεις το ερωτηματικό; Χωμένο εκεί στην άκρη. Και επειδή ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται, προσέχει τα καρβέλια και αφήνει τα ψίχουλα στην άκρη!
– Τελικά; Θα ξεφύγουμε; Ξεφύγαμε; Πιαστήκαμε στο δόκανο; Υπάρχει λύση; Υπάρχει σωτηρία;
– Η Ιστορία της Ελλάδας μάς διδάσκει ότι τα όνειρα είναι μόνο για να ονειρευόμαστε…
– Δεν είναι κακό κι αυτό. Καλό είναι να ονειρεύεται κανείς!
– Εξαρτάται από τα όνειρα!
– Και αυτά τα όνειρα;
– Πάντα όνειρα ήταν και όνειρα έμεναν! Ουδέν νεώτερον από το μέτωπο! Είναι να σε πιάνει απελπισία αν ανατρέξεις στην Ιστορία μας… Είναι παράδειγμα προς αποφυγήν μιμήσεως!
– Και τι λέει τελικά η εφημερίδα;
– Να σου διαβάσω παρακάτω;
– Ναι, λέγε!
– Μην πεις όμως ότι δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω!
– Λέγε ρε!
– Γράφει ότι κανείς δεν πιστεύει ότι το χρέος της Ελλάδας θα αποπληρωθεί με επιτυχία!
– Τι εννοείς με επιτυχία;
– Άμα δεν μπορείς να πληρώσεις τις δόσεις σου τι γίνεται; Διότι πρέπει και να έχεις τα λεφτά. Άμα δεν τα έχεις, ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος! Γκέγκε; Είναι πιο πολύπλοκο το θέμα από ό,τι φαίνεται. Άμα δεν έχω εγώ λεφτά να δώσω στο κράτος, δεν θα έχει και το κράτος να δώσει παραπέρα. Οπότε τι γίνεται; Στραγγαλισμός… Αναμένεται νέα κρίση;
– Άντε! Για πότε;
– Τίποτα δεν είναι σίγουρο και όλα είναι σίγουρα! Σε δέκα, σε είκοσι, σε τριάντα χρόνια, μη πω άλλα, και πάει μακριά η βαλίτσα, μη σου πω καμιά εκατοστή, να σου πω, γιατί να μην σου πω και φτου και από την αρχή και η Ελλάδα θα είναι μέσα στην καταστροφή και μέσα στα όνειρα να ελπίζει σε καλύτερες μέρες!
– Μόνο που δεν θα τις ζήσουμε εμείς! Δεν πρόκειται να τις προλάβουμε!
– Για αυτό διασκέδασε αυτό που ζεις και άσε τα όνειρα! Τα όνειρα είναι για αυτούς που έχουν λεφτά!
