Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Στην ίδια έρευνα με την οποία ασχοληθήκαμε χθες, υπάρχει και ερώτημα για το κακό μάτι. Εδώ είμαστε πρώτοι με 66% ενώ οι Σκανδιναβοί που είναι γαλανομάτηδες τελευταίοι με 9%. Και μπαίνει το ερώτημα, είμαστε αλαφροΐσκιωτοι ή αφελείς. Βέβαια τίποτε από τα δύο. Απλά τηρούμε τις παραδόσεις και το ρητό «φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά».
Φυσικά η επιστήμη δεν παραδέχεται τίποτε πέρα από την αυθυποβολή. Μερικοί όμως μιλούν ότι το μάτι δεν είναι μόνο μια κάμερα αλλά και συσκευή προβολής. Το θέμα είναι ότι γνωστοί μας ματιάζουν όχι μόνο παιδιά αλλά και ευαίσθητους ενήλικες, ζώα φυτά και πράγματα. Σας έτυχε να πέσει ένα άλογο όταν το κοιτάει ο κακομάτης; Να μαραίνεται φυτό; Να πέφτει το ρολόι από την ταζέρα; Να σας ξύνεται ο σβέρκος όταν σας κοιτάει κάποιος κακοήθης; Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει το κακό μάτι. Γι’ αυτό καλού κακού βάζουμε στα μωρά μια χάντρα ή κι ένα σταυρό να μη θυμώσει ο μεγαλοδύναμος.
Μάλιστα οι πρωτόγονοι δεν θεωρούσαν το «μάτιασμα» απλά κάτι κακό αλλά σαν κύρια αιτία θανάτου αφού τα πάντα τα εξηγούσαν με αυτό. Και τους νεκρούς δεν τους έθαβαν μόνο για να μην τους φαν τα όρνια αλλά να μη δραπετεύσουν και ψάξουν αυτόν που τους μάτιασε. Καλού κακού τους έδεναν ή τους έβαζαν μια κοτρόνα στο στήθος.
Σήμερα αποδίδουμε στο κακό μάτι ό,τι δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε. Είχαμε παλιά ένα φίλο πολύ όμορφο παιδί. Τον είδε μια γιαγιά και τον «κάρφωσε». Το παιδί έφυγε γιατί ξαφνικά δεν αισθάνθηκε καλά. Σε λίγο παίρνει τηλέφωνο ότι έχει τρομερό πονοκέφαλο και δεν του περνάει με τίποτε. Ετοιμάστηκα να περάσω να τον πάω σε κάποιο νοσοκομείο. Η γιαγιά αμέσως κατάλαβε. «Πες του πως θα τον ξεματιάσουμε, και να μη στεναχωριέται». Πήρε νερό, λίγες σταγόνες λάδι είπε και κάτι άμπρακατάμπρα και σε πέντε λεπτά μας πήρε το παιδί και μας είπε ότι είναι περδίκι! Σαφώς και αυτό μπορεί να είναι αυθυποβολή. Όταν όμως ξεματιάζουμε κάποιον χωρίς να του το πούμε;
Με αυτά που γράφουμε δεν εννοούμε να προσλάβει το Υπουργείο Οικονομικών κακομάτηδες να βάλουν στο μάτι όλους τους συνταξιούχους. Γιατί όμως η κυβέρνηση δεν ανησυχεί καθόλου για τα αναδρομικά; Κάποιον λάκκο έχει η φάβα. Καλού κακού στα Καπή και τα καφενεία ας προμηθευθούν μερικές γαλάζιες χάντρες. Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε!
Λένε ότι παλιά σε ένα χωριό ήταν ένας κακομάτης που ξεχάσανε το όνομά του γιατί τον έλεγαν όλοι Καρφή. Όταν το συναντούσαν γύριζαν το κεφάλι κι έλεγαν το ξόρκι:
«Δόξα Πατρί, να βγει το μάτι του Καρφή.
Και Υιώ, και τα δυό.
Και εις τους αιώνες των αιώνων αμήν, και κανένα ντιπ, να μην του απομείν’».
