Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Ή κατά τον Επίκτητο, «πόθεν ημίν αυτή η οφρύς;» Βέβαια αυτό στη νεοελληνική σημαίνει «από πού το πήρες αυτό το φρύδι» αλλά πιο απλά είναι το εξηγήσουμε «Πόθεν αυτή η περηφάνια».
Τα παλιά τα χρόνια όποιος ήθελε να κάνει τον καμπόσο εκτός από το ανάλογο ύφος φορούσε ένα μονόκλ (αχ Τσαγανέα αθάνατε) και βέβαιο σήκωνε το φρύδι για να το χωρέσει γιατί βέβαια φακός είναι αυτός δεν είναι μικρό πράγμα.
Φυσικά οι αρχαίοι φακούς δεν είχαν, είχαν όμως φρύδια και από το ζόρι να φανούν πιο ανώτεροι από τους άλλους σήκωναν τα φρύδια τους.
Αυτό το έκαναν κυρίως οι φιλόσοφοι και οι πολιτικοί πράγμα που ισχύει και σήμερα. Ο κ. Καμμένος λόγου χάρη για να δώσει έμφαση σ’ αυτά που λέει, τα δίνει και καταλαβαίνουν όταν καταγγέλλει ή διαμαρτύρεται (σχεδόν πάντα). Πώς παρίσταναν οι αρχαίοι τον Δία όταν ετοιμαζόταν να ρίξει τους κεραυνούς του; Έσμιγε τα φρύδια του σαν να καλούσε τα σύννεφα (τις νεφέλες εξ ού και νεφεληγερέτης), τα σήκωνε ψηλά (καμαροφρύδης) και τους μπουμπουνούσε. Ίδιος ο Πάνος και κρίμα που δεν υπάρχει ένας Φειδίας να τον απαθανατίσει σε γλυπτό, να τον βάλουμε έξω από τη βουλή να τον βλέπουν οι αντεξουσιαστές και να τρέπονται σε φυγή.
Όμως εκείνος που από το φυσικό του αλλά και με χρήση μάσκαρα τα σηκώνει και σκεπάζει το μισό μέτωπο είναι ο κ. Τραμπ. Δεν ξέρουμε αν το κάνει υπολογισμένα ή το βγάζει ο χαρακτήρας του αλλά τι τα θες που έλεγαν κι οι μάγκες «κόψε μάπα βγάλε συμπέρασμα»!
– Δηλαδή ποιος νομίζει ότι είναι;
– Ολόκληρος πρόεδρος των ΗΠΑ, πλανητάρχης!
– Κι αυτό τον κάνει πάνω από άνθρωπο; Άνθρωποι δεν τον εξέλεξαν;
– Τώρα που το σκέπτομαι…
– Άσε τις σκέψεις, άνθρωποι και μάλιστα νοικοκυραίοι!
– Βρήκαν άνθρωπο!
– Εν πάση περιπτώσει και μόνο η λέξη άνθρωπος τα λέει όλα. Μια συγκοπή και πάει ο Ντοναλτάκος!
– Οι αρχαίοι για κάτι τέτοιους τύπους βρήκαν την έννοια της ύβρης (τι ωραία που ακούγεται το «ύβρεως» που έλεγε η θεια μου η Πηνελόπη). Όταν νομίσεις ότι είσαι πάνω από τους ανθρώπους και είσαι θεός, κλαπ σου έρχεται η κατραπακιά κι αν τυφλωθείς από τον εγωισμό σου ακολουθεί η άτη, η Νέμεση και η τίση δηλαδή το θόλωμα του μυαλού, η δίκη και η καταστροφή.
Γι αυτό κάποιος φώναξε τον Διαγόρα όταν οι ολυμπιονίκες γιοί του τον σήκωσαν στους ώμους τους κι έκαναν τον γύρο του σταδίου: «κάτθανε Διαγόρα, ουκ ες Όλυμπο αναβήση» δηλαδή μην περιμένεις να γίνεις θεός…
– Δυστυχώς ο άνθρωπος πάνω στη δύναμή του ξεχνά είναι θνητός και στο μέτρο του εγωισμού του καταστρέφει τις επόμενες γενιές.
Κώστας Δαλακιουρίδης
