Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Δεν θα μείνει τίποτε όρθιο. Μετά τον ευτελισμό της πρώτης φοράς αριστερά ήρθε η σειρά των αντεξουσιαστών. Αποδείχτηκαν απλοί μπαχαλάκηδες , κακομαθημένα παλιόπαιδα. Αυτή τη ρουτίνα των καταστροφών δεν θα την έκαναν ούτε βαριεστημένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Αφού παίρνουν Αλβανούς κι Αφγανούς για βοηθούς. Ρεζιλίκια πράγματα δηλαδή.
Αν τα πράγματα ήταν σοβαρά, η αυθεντική αριστερά θα τους κατήγγειλε. Αλλά τους αφήνει να ξεφτιλιστούν τελείως.
Έτσι, εδώ που τα λέμε, ο Αλέξης προσφέρει μεγάλη υπηρεσία. Σιγά σιγά θα μας κάνει συμπαθητικό και το παλιό πολιτικό σύστημα. Το να βάλει να κυνηγήσουν τον Σημίτη ήταν μεγάλο λάθος.
Τέλος πάντων εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με τα παλιόπαιδα τα ατίθασα. Αν αυτοί οι γραφικοί είναι αντεξουσιαστές και αναρχικοί, σημαίνει ότι η κοινωνία μας έχει αποχαυνωθεί στον καταναλωτισμό της. Ούτε πραγματικούς αναρχικούς δεν μπορούμε να έχουμε.
Ο Χένρι Θορώ ένας Αμερικανός φιλόσοφος του δεκάτου ενάτου αιώνα έγραψε ένα έργο με τίτλο «Πολιτική ανυπακοή». Εκεί περιγράφει την ιδανική γι’ αυτόν κυβέρνηση:
«Αποδέχομαι με όλη μου την καρδιά το σύνθημα «καλύτερη κυβέρνηση είναι εκείνη που κυβερνά λιγότερο» και θα ήθελα να το δω να εφαρμόζεται πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά. Όταν αυτό πραγματοποιηθεί σε πρώτο στάδιο, θα καταλήξει τελικά σε αυτό που επίσης πιστεύω: «Καλύτερη κυβέρνηση είναι αυτή που δεν κυβερνά καθόλου». Όταν οι άνθρωποι θα είναι έτοιμοι γι’ αυτήν, τότε θα αποκτήσουν και το καλύτερο είδος κυβέρνησης που θα μπορούσαν να έχουν».
Σ αυτό συμπίπτει με πολλούς αρχαίους διανοητές και ουτοπικούς σοσιαλιστές που όμως τα πειράματά τους καταστράφηκαν από τον ανθρώπινο εγωισμό και πλεονεξία.
Στο τέλος του βιβλίου γράφει:
«Μια πολιτεία η οποία δεν θα θεωρεί ασυμβίβαστη με την ίδια της την βιωσιμότητα την δυνατότητα για εκείνους τους λίγους που θα ήθελαν να ζήσουν σε απόσταση από αυτή, χωρίς να ανακατεύονται με αυτήν, ούτε να οδηγούνται από αυτήν, οι οποίοι θα πληρούσαν όλα τα καθήκοντα των γειτόνων και των συνανθρώπων. Μια πολιτεία που θα γεννούσε αυτό το είδος του καρπού και θα δεχόταν να τον βλέπει να πέφτει μόλις ωριμάσει. Αυτή η πολιτεία, θα μπορούσε να προετοιμάσει το έδαφος για μια ακόμα πιο τέλεια και λαμπρή την οποία έχω επίσης φανταστεί, αλλά δεν την έχω δει ακόμη πουθενά».
Τι κοινό έχουν οι γελοίοι καταστροφολάγνοι με αυτές τις ευγενικές αναζητήσεις; Ζήτησαν ποτέ να τους δοθεί η δυνατότητα για κάποιο κοινωνικό πείραμα; Για να μας δείξουν: να αυτό εννοούμε κι εκεί θέλουμε να πάμε.
Δυστυχώς όμως το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να απολαμβάνουν την ασυδοσία που πρόθυμα τους χορηγεί η κυβέρνηση που βέβαια υπακούει σ’ εκείνους που κινούν τα νήματα.
Κώστας Δαλακιουρίδης
