Του Κώστα Δαλακιουρίδη
– Έκανες αίτηση;
– Τι; Να μας δώσουν αυτά που μας χρωστούν;
– Όχι μωρέ, να πάρεις επίδομα!
– Εμείς μόνο δίνουμε, δεν παίρνουμε…
– Το λες με ένα παράπονο…
– Βλέπεις δεν μπορούμε να κλέψουμε…
– Κι αυτό το λες με παράπονο. Καταλαβαίνω. Δεν μεταλαμβάνεις των σοσιαλιστικών αχράντων μυστηρίων. Είσαι εκτός του νυμφώνος…
– Όχι μωρέ δεν καταλαβαίνεις. Δεν θέλουμε να νιώθουμε σαν το σκύλο έξω από το χασάπικο να περιμένουμε πότε θα μας πετάξουν ένα κόκκαλο να το γλείψουμε. Έ λοιπόν εμάς δεν μας τραβάει το αίμα!
-Γι’ αυτό έμεινες πετσί και κόκκαλο.
– Δεν μου λες, το επίδομα με τίνος ιδρώτα το παίρνεις;
-Και τι με νοιάζει εμένα;
– Αν τα λεφτά έλεγαν την ιστορία τους, πολλοί λίγοι θα τα έπαιρναν.
– Μωρέ ας έλεγαν και τους μύθους του Αισώπου, θα τους τα χάριζα;
– Και δεν μου λες; Αν τελικά δεν βγούμε στις αγορές και στα ζητήσουν πίσω τι θα κάνεις;
– Ουκ αν λάβουν παρά του μη έχοντος. Πάλι από σένα θα πάρουν!
– Δηλαδή είμαι θύμα;
– Κάτι παραπάνω. Βρε που ζεις; Όταν βρέχει λεφτά δεν θα κρατάς ομπρέλα. Θα χορεύει όπως παίζει η μουσική. Το είπε κι ο Μέγας.
– Αλέξανδρος;
– Αυτόν τον πουλήσαμε. Μέγας είναι ο Αλέξης που ρίχνει το χρήμα.
– Μήπως δικό του είναι; Άλλοι ίδρωσαν. Καλά, αυτός δεν έλεγε ότι η κυβέρνηση θα παίζει κι οι αγορές θα χορεύουν;
– Κι αν δεν ξέρουν αυτές χορό;
– Θα χορέψουν εμάς στο ταψί, και θα είναι και πυρωμένο!
– Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Γι αυτό θα μας ταΐσει λίγο να πάρουμε επάνω μας και να μη μας τσούξει αν θα έρθει η κατραπακιά.
– Δεν ντρέπεσαι να πουλάς την ψήφο σου για ένα επίδομα;
– Από τα ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα. Όμως ποιος σου είπε ότι θα τον ψηφίσω; Έτερον, εκάτερον που έλεγε κι ο παππούς μου.
-Δηλαδή θα τον κοροιδέψεις!
– Γιατί αυτός τι μας κάνει; Μία του και μία μας!
Κώστας Δαλακιουρίδης
