Του Γιάννη Κορομήλη
Όπως αρκετές φορές γράψαμε και επαναλάβαμε στη στήλη, ο Όργουελ έγραψε το γνωστό « …όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει και το μέλλον». Το «ελέγχει» εδώ με την έννοια του αξιολογεί σωστά και πλήρως. Μ΄αυτή την έννοια επισημάναμε- αρκούντως νομίζω- ότι η βασική αιτία της εισόδου της χώρας μας στη μακροχρόνια κρίση που μας έχει εξουθενώσει είναι :
Η στρεβλή λειτουργία της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Από το 1981 μέχρι σήμερα . Με την υπερκατανάλωση με δανεικά, τις πελατειακές σχέσεις, τα «δικά μας παιδιά», την αχαλίνωτη προπαγάνδα, τις μεγαλεπήβολες πλην εξωπραγματικές υποσχέσεις, τους παλληκαρισμούς και το λαϊκισμό κ.α. Γεγονός που είχε ως συνέπεια την απονομιμοποιήση των κομμάτων και γενικότερα της ίδιας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Πραγματικά τα πολιτικά κόμματα στο σύνολο τους έχασαν την αξιοπιστία τους. Και οι πολιτικοί όπως και οι δημοσιογράφοι (των εθνικής εμβέλειας εφημερίδων και καναλιών) βρίσκονται – σύμφωνα με τις έρευνες της κοινής γνώμης- στα τελευταία σκαλιά της κλίμακας της λαϊκής εκτίμησης και αξιοπιστίας. Η αποχή, που μεγαλώνει όσο τα περνούν τα χρόνια, τα λευκά επίσης, δείχνουν ακριβώς ότι και οι εκλογές, η πεμπτουσία δηλαδή της Δημοκρατίας , χάνουν κι αυτές την αδιαμφισβήτητη σημασία τους και το κύρος. Στην ουσία δηλαδή χάνει το κύρος της και η Δημοκρατία.
Είναι λοιπόν φανερό πως για να βγούμε από την κρίση πρέπει και τα κόμματα και οι πολιτικοί ν΄αλλάξουν μυαλά. Κανονικά θάπρεπε να θεσμοθετηθεί ένας νέος, σύγχρονος κι αποδοτικός τύπος κομμάτων. Όμως είναι αφέλεια να πιστεύει κάνεις πως τα κόμματα μας, που καλώς ή κακώς- για μας κακώς- έχουν «το μαχαίρι και το πεπόνι», να προτείνουν σχετική διάταξη στο νέο Σύνταγμα που χρειάζεται η χώρα. Και τέτοια πρόθεση έστω, δεν έδειξαν, ως τώρα τουλάχιστον. Τι απομένει λοιπόν;
Είμαι της γνώμης πώς η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε ενδεχομένως – κι έδειξε παρόμοιες διαθέσεις και ενέργειες κατά το παρελθόν- να αποφασίσει, στα πλαίσια των υπαρχόντων θεσμών, να προχωρήσει σε μια γενναία ανανέωση θέσεων και προσώπων. Παράλληλα να κάνει το κυβερνητικό της πρόγραμμα περισσότερο αξιόπιστο. Διασαφηνίζοντας πλήρως την αποφασιστικότητα της α) να αλλάξει το σαθρό σήμερα θεσμικό κοινοβουλευτικό πλαίσιο β) να ανασυγκροτήσει το πρόγραμμα ενίσχυσης της καταρρακωμένης σήμερα, ανασφαλούς και ασθενικής μεσαίας κοινωνικής τάξης απαλείφοντας τους νόμους που η σημερινή «διαβητική και λαϊκίστικη τάχα και δημοκρατία», θέσπισε σε βάρος της. Και να της δώσει οικονομικό πλαίσιο που θα της επιτρέψει να ανασάνει, να ξαναβρεί τον εαυτό της και τις δυνάμεις της και να μεγαλουργήσει.
Η Ν.Δ έχει αυτή την ευθύνη διότι, όπως δείχνουν τα πράγματα, αυτή θα είναι το πρώτο κόμμα στις εκλογές κι αυτή θα σχηματίσει (μόνη της ή σε συνεργασία με άλλους) την επόμενη κυβέρνηση της Ελλάδας, Αλλά για να γίνει αυτό απαραίτητη προϋπόθεση, νομίζω, είναι να πείσει με κάθε τρόπο την ελληνική κοινωνία ότι όσα λέει τα πιστεύει και θα τα υλοποιήσει, Να γίνει δηλ. αξιόπιστη. Να πείσει, ει δυνατόν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με ένα εκλεκτό επιτελείο, μπορούν να βγάλουν επιτέλους τη χώρα από την κρίση. Πράγμα που δεν είναι σε θέση να καταφέρει ο λαϊκισμός με την ανεύθυνη – λόγω των συνθηκών- παροχολογία και τις εξωπραγματικές θεωρίες για μια δήθεν νέα τάξη πραγμάτων.
