Του Γιάννη Κορομήλη
Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, πλήρες και αυτάρκες.
Κάθε άνθρωπος είναι ένα τμήμα της ηπείρου, ένα κομμάτι της στεριάς.
Αν ένας σβώλος χώμα παρασυρθεί από τη θάλασσα, η Ευρώπη μικραίνει, σα να είχε καταβυθιστεί ένα ακρωτήρι, σα να χανόταν το αρχοντικό των φίλων σου ή το δικό σου.
Ο θάνατος κάθε ανθρώπου με ελαττώνει, γιατί ανήκω στην ανθρωπότητα.
Και γιʼ αυτό μη στέλνεις να ρωτήσεις για ποιόν χτυπάει πένθιμα η καμπάνα – χτυπάει για σένα ! Τζον Ντον (1624)
Πανέμορφη σύλληψη! Θαυμάσιες εικόνες! Mια μεγάλη αλήθεια!
Eίναι πραγματικά όπως το περιγράφει. Δυστυχώς κάπως έτσι βλέπουν τον κόσμο και τους ανθρώπους τα μικρά παιδάκια και οι σοφότεροι των μεγάλων. Εμείς οι υπόλοιποι, η μεγάλη, h συντριπτική καλύτερα πλειοψηφία δεν τo βλέπουμε έτσι. Ένα κομμάτι του μυαλού μας, που όμως δεν υπακούει στο μυαλό (με τις παγίδες και τις πονηριές του) το ξέρει πολύ καλά και το νιώθει και μας το λέει.
Εμείς όμως με τον εγωκεντρισμό μας, τα πάθη και τις αδυναμίες μας δεν «ακούμε» τη φωνή του. Χάνεται «… μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,/ μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες./ (…) μες στον σχέσεων και συναναστροφών/ την καθημερινή ανοησία…» (Κ. Καβάφης)
Δεν την ακούν δυστυχώς ούτε οι έχοντες μεγάλην ευθύνη απέναντι μας, πολιτικοί ούτε βέβαια οι «πολλά έχοντες και κατέχοντες». Σ΄ άλλες εποχές υπήρχαν οι μεγάλοι ευεργέτες της Πατρίδας, που τιμήθηκαν και τιμώνται και σήμερα, για την αγάπη τους προς την Ελλάδα και για τις σωτήριες και εθνωφελείς χειρονομίες τους. Σήμερα δεν υπάρχουν. Ο μηδενισμός κι ο εγωκεντρισμός της μεταμοντέρνας εποχής της νεωτερικότητας κρύωσε και μάρανε την ψυχή και το φιλότιμο των πολιτικών μας και των «λεφτάδων». Το ίδιο ισχύει και για τους οικονομικά ισχυρούς «φίλους και συνεταίρους» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάποιοι μάλιστα απ΄ αυτούς υπερηφανεύονται δημοσίως πως στα χρόνια της κρίσης η πλούσια και ισχυρή χώρα τους κέρδισε από την φτωχευμένη Ελλάδα ( από τους φτωχούς και εξαθλιωμένους Έλληνες δηλαδή) αρκετές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ!
Από τότε που ο Νίτσε, πνευματικός πατέρας του Χίτλερ, κραύγασε ανοήτως: «Ο Θεός πέθανε» και πολλοί, άμυαλα κι αστόχαστα , τον πίστεψαν, πέθαναν και ο Ηθικός Νόμος και η ανθρωπιά.
Δεν έχουμε λοιπόν την πολυτέλεια να περιμένουμε ούτε από τους ισχυρούς της Γής. Τους πλανητάρχες και του επίδοξους πλανητάρχες είτε τα τσιράκια τους και τους οσφυοκάμπτες τους. Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση, θα βγούμε μόνοι μας. Αρκεί να είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι. Και προπάντων να ξεχάσουμε τα προσωπικά μας ρουσφέτια, τα ατομικά ή οικογενειακά μας οφέλη και να βάλουμε πάνω απ΄όλα την Πατρίδα. Κατά πως μας δίδαξε ο Σωκράτης με το γνωστό «Μητρός τε και πατρός και των προγόνων απάντων τι τιμιώτερον έστιν η Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ΄ανθρώποις τοις νουν έχουσι».
Συνεχίζεται
