Του Γιάννη Κορομήλη
Θάταν περί τα μέσα του 1993. Στην Ελλάδα τότε Πρωθυπουργός ήταν ο Κων-νος Μητσοτάκης και υπουργός ο αείμνηστος συμπολίτης μας Μιχάλης Παπακωνσταντίνου. Ένας έξυπνος και ικανός πολιτικός τον οποίο σίγουρα θα θυμούνται οι κάποιας ηλικίας συμπατριώτες μας για την μεγάλη του προσφορά στο Νομό μας και στην περιφέρεια Δυτ. Μακεδονίας. Στην Ελλάδα, θα πρόσθετα εγώ, γνωρίζοντας τα όσα έκανε για τα εθνικά μας θέματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μιχ. Παπακωνσταντίνου όχι μόνο εκλέγονταν, πάντα πρώτος σε ψήφους, τόσο με την Ένωση Κέντρου, με την ΕΔΗΚ και με τη Ν.Δ αργότερα.
Τότε λοιπόν, κάποιο απόγευμα των μέσων του 1993, ο Μιχ. Παπακωνσταντίνου με καλεί τηλεφωνικά να τον επισκεφτώ στις 11.00 π.μ. στο Γραφείο του (στο υπ. Εξωτερικών) την επομένη. Στις 11.00 ακριβώς βρισκόμουν στο Γραφείο του. Ακολούθησε ο εξής διάλογος- μετά τα τυπικά και συνηθισμένα- που μεταφέρεται εδώ, ίσως όχι καθ΄ολοκληρίαν, κατά γράμμα, αλλά απολύτως ακριβής κατά το πνεύμα:
Μ.Π.: «Χθες ο Πρωθυπουργός μου έστειλε αυτό το έγγραφο να το μελετήσω και να του το επιστρέψω υπογεγραμμένο το συντομότερο. Θέλω να το διαβάσεις και να μου πείς αν, κατά την γνώμη σου, πρέπει να το υπογράψω ή όχι. Σε κάθε περίπτωση αιτιολογώντας την όποια απάντηση σου».
Μετά το διαβιβαστικό και την υπογραφή του Πρωθυπουργού, ακολουθούσε το προς υπογραφή έγγραφο που αναφερόταν (είναι αδύνατο, λόγω χώρου, να παρατεθεί ολόκληρο) στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Στην ουσία επρόκειτο για σχέδιο συμφωνίας των δυο χωρών (Ελλάδας- Κρατιδίου Σκοπίων) σε ότι αφορά την κοινά αποδεκτή ονομασία της γείτονος χώρας. Περί… εθνότητας ή γλώσσας των γειτόνων μας δεν αναφερόταν τίποτα απολύτως.. Επιγραμματικά το έγγραφα ανέφερε ότι τα δυο κράτη συμφώνησαν η ΠΓΔΜ να ονομαστεί Νovomakedonija (στα σλαβικά, αμετάφραστο και erga omnes, έναντι όλων).
Γ.Κ.: Υπουργέ μου, εσείς έχετε ασφαλώς όλα τα δεδομένα του προβλήματος. Ήδη πριν περισσότερα από 30 χρόνια (το 1960 συγκεκριμένα) κυκλοφόρησε βιβλίο σας – και το έχω- με τίτλο: «Το Σκοπιανό ζήτημα» ή κάπως έτσι. Εκτός αυτού ξέρετε και τις θέσεις των « μεγάλων δυνάμεων» συμμάχων μας και μη, συνεπώς είστε ο πλέον επαΐων, ειδήμων καθώς και υπεύθυνος εκ των πραγμάτων να απαντήσετε στο ερώτημα σας. Προσωπικά θα μπορούσα να μιλήσω επ΄αυτού ως Μακεδόνας. Με κάθε ειλικρίνεια, όπως ακριβώς θα μιλούσα αν στη θέση σας βρισκόταν ο φυσικός πατέρας μου.
Μ.Π.: «Μα αυτό ακριβώς θέλω, Για αυτό σε κάλεσα. Ξέρεις πόσο εκτιμώ την εντιμότητα και την πάντα ειλικρινή γνώμη σου. Εξάλλου σε θεωρώ ως γιό μου, που δε έχω. Έχω δόξα το Θεό, δύο, υπέροχες θυγατέρες. Τη γνώμη σου θέλω.
Γ.Κ.: Η γνώμη μου είναι απλή και ξεκάθαρη. Το έγγραφο του πρωθυπουργού πρέπει να επιστραφεί ανυπόγραφο. Εγώ στη θέση σας, αυτό θα έκανα.
Μ.Π.: Αλλά αυτό συνεπάγεται υποχρεωτικά μαζί με το έγγραφο και την παραίτηση μου.
Γ.Κ.: Αυτό έρχεται δεύτερο. Υπουργός δεν γεννήθηκες κι ούτε θα είσαι για πάντα. Μακεδόνας όμως γεννήθηκες και Μακεδόνας θα πεθάνεις. Κι έξαλλου ούτε χρόνος δεν πέρασε από το Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών (του 1992) υπό τον Κων/νο Καραμανλή και συμμετοχή Μητσοτάκη, Α. Παπανδρέου, Αλ. Παπαρήγα, Μ. Δαμανάκη και του τότε υπ. Εξωτερικών Αντ.Σαμαρά (μόνο στην πρώτη φάση).
Ο Π.τ.Δ και όλοι οι πολιτικοί αποφάσισαν ομόφωνα στην ονομασία των Σκοπίων να μην υπάρχει ούτε ο όρος Μακεδονία ούτε παράγωγο της. Μπορεί λοιπόν εσείς, να δεχθείτε – Μακεδόνας ων μάλιστα- ονομασία με τον όρο Μακεδονία; κόντρα στην εθνική γραμμή; Εκτός αυτού αν το υπογράψετε η «κατάρα» των Μακεδόνων θα σας ακολουθεί. Κι εσάς και τα παιδιά σας. Το αντέχετε; Σε ότι με αφορά, φίλος σας θα είμαι πάντα. «Γιος» σας όμως, ποτέ πλέον.
Μ.Π. (μετά από λιγόχρονη σκέψη): Γιάννη . Θα το στείλω ανυπόγραφο μαζί με την παραίτηση μου. Φοβούμαι όμως πως θα βρεθεί στο μέλλον κόμμα και κυβέρνηση που θα το υπογράψουν. Και μάλιστα κάτι πολύ χειρότερο…
Γ.Κ.: Το μέλλον αόρατον. Ούτε κι εγώ το αποκλείω. Αλλά δεν θα είστε εσείς. Ούτε και εγώ προφανώς.
Την επόμενη μέρα διάβασα στις εφημερίδες την παραίτηση από το ΥΠΕΞ του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου. Προσωπικά ένιωσα υπερηφάνεια. Εσείς;
Συνεχίζεται
