Του Κώστα Δαλακιουρίδη
– Ορίστε παλιογρουσούζη, έφυγε ο Σύριζα και πάλι γκρινιάζεις.
-Τι να μην γκρινιάξω, κατάσταση είναι αυτή;
-Μα τι θέλεις επιτέλους, έφυγαν οι μαθητές του πέντε και ήρθαν οι σπασίκλες.
– Ναι αλλά αυτοί δεν ξέρουν από όνειρα.
-Τι να τα κάνεις τα όνειρα στιφάδο;
– Βρε τα όνειρα πάνε μαζί με την ελπίδα και μ’ αυτούς προσγειωθήκαμε.
– Δεν ζαλίστηκες τόσο καιρό στα σύννεφα;
– Δεν καταλαβαίνεις. Τι έλεγε ο Βάρναλης; «Δεν ξέρεις καημένε τη λαϊκή ψυχή. Οι λαοί πιστεύουν πιότερο τ’ αυτιά τους, παρά τα μάτια τους. Πιότερο το μύθο παρά τα γεγονότα».
-Σαν να μη μας τα λες καλά. Δηλαδή σου αρέσει το παραμύθιασμα; Να σου στείλω τη γιαγιά μου. Ξέρει ένα σωρό παραμύθια με κακούς λύκους.
– Εννοεί προφανώς τους καπιταλιστές.
– Όχι τους λύκους του δάσους!
– Κρίμα κι εγώ νόμισα ότι είναι δική μας. Αλλά φίλε μου αν έχεις αριστερές καταβολές πρέπει να ζεις σε δύο κόσμους.
– Να γίνεις σχιζοφρενής;
– Όχι ακριβώς, Ο ένας κόσμος, ο ιδεατός, είναι για να μην προδίνουμε τα όνειρα για ισότητα, κοινοκτημοσύνη, λαϊκή κυριαρχία. Ότι γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση από αριστερή κυβέρνηση μπαίνει σ’ αυτόν τον κόσμο. Αυτός μας συγκινεί.
-Κι ο άλλος;
-Ο άλλος είναι ο πραγματικός. Εκεί πρέπει να συμβιβασθείς. Να διαλέξεις κλίκες από πλουτοκράτες. Να υποταχθείς στην Μέρκελ και στον Τραμπ. Να φορολογείς εξοντωτικά τον κοσμάκη.
-Ναι αλλά έτσι ξεμακραίνεις από τον άλλο.
-Εδώ είναι το πρόβλημα. Πότε – πότε δίνεις κάποιο επίδομα για να πάρει επάνω του ο άλλος κόσμος.
-Φαίνεται όμως ότι δεν έπιασε.
– Είναι αυτοί οι σκεπτικιστές που είναι ανεμόμυλοι. Αλλά είδες ,σάλπισε τις τελευταίες μέρες εγερτήριο ο Αλέξης και μαζευτήκαμε πάλι για νέους αγώνες να σηκώσουμε τον κόσμο μας ψηλά! Ζήτω τα όνειρα! Αλλά γιατί μου πιάνεις το πόδι;
-Για να μη φτάσεις στα σύννεφα, και δεν βλέπω κανένα χαμηλά!
Κώστας Δαλακιουρίδης.