Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Υπάρχουν και άνθρωποι στον Σύριζα που είναι απόλυτα ειλικρινείς.
Έτσι ένας ξάδελφος πριν γίνουν εξουσία δεν μασούσε τα λόγια του:
«Μάλιστα κύριε, είπαμε ψέματα . Γιατί πως αλλιώς θα πάρουμε την εξουσία;»
«Και είναι αυτό επιχείρημα;»
«Βέβαια. Γιατί πρόκειται για ιερό σκοπό. Πως θα ανατείλει η αισιοδοξία σ’ αυτή τη χώρα πώς θα δουν άσπρη μέρα οι φτωχοί με τα πιράνχας του παλαιοκομματισμού;»
«Για το καλό μας δηλαδή»
«Βέβαια. Άλλωστε το ψέμα στην πολιτική χρησιμοποιείται για σκοτεινούς σκοπούς, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την ευτυχία ενός λαού;»
Πέρασαν χρόνια και έτερος φιλαλήθης ο κ. Πολάκης δήλωσε ότι για να παραμείνουν στης εξουσία και να ολοκληρωθεί η ευτυχία μας έπρεπε μερικοί της άλλης παράταξης να πάνε φυλακή. Για το καλό μας δηλαδή.
Ο κ. Πολάκης είναι ειλικρινή μέχρι κυνισμού. Αλλά και ακάματος αγωνιστής. Θέλαμε δεν θέλαμε θα μας έκανε ευτυχισμένους. Μπροστά σε αυτό τον ιερό σκοπό δεν μπορούσε να καταλάβει μερικά απλά πράγματα.
«Εγώ θέλω να τους κάνω ευτυχισμένους και θα με εμποδίσουν μερικοί δικαστικοί; Τι σύστημα είναι αυτό;»
Βέβαια μας θύμισε λίγο τις δίκες της Μόσχας όπου για την πατρίδα έπρεπε να εκτελεσθούν οι προδότες που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τον Στάλιν. Βέβαια εκεί το σκάνδαλο ήταν στο μυαλό του δικτάτορα ενώ εδώ υπήρχε και ήταν παχουλό- παχουλό να μην αβασκαθεί. Μόνο που δεν βρέθηκαν οι πραγματικοί ένοχοι.
Ναι αλλά κάποιος έπρεπε να φταίει. Και φυσικά έφταιγαν όσοι απειλούσαν την παντοκρατορία του Αλέξη κι ας ήταν και πρωθυπουργοί για ενάμιση μήνα όπως ο κ. Πικραμένος. Κι εκεί την πάτησαν γιατί τους έφαγε η πλεονεξία. Ας διάλεγαν δυο τρεις για να γίνουν πειστικοί αλλά τότε πώς θα μιλούσαμε για το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών.
Ο κόσμος ήταν επιφυλακτικός. Πιθανόν να υπήρχαν πολιτικές ευθύνες, αλλά ποινικές; Το πράγμα φάνηκε στημένο από κάποιο παράκεντρο εξουσίας.
Τελικά έδειξαν παροιμιώδη ανικανότητα ακόμα και το να στήσουν ένα κατηγορητήριο της προκοπής ώστε να πεισθεί η δικαιοσύνη να επέμβει, κι έγινε το μπάχαλο. Μπερδεύτηκαν πολιτικοί και δικαστικοί και φυσικά εκτέθηκαν όλοι.
Οι αμερικανοί προσπαθούν σε όλες τις υποθέσεις να έχουν νικητές (γουίν-γουίν λένε). Το να έχουν λουζ-λουζ (χαμένους –χαμένους) δεν το φαντάστηκαν. Κι όλα αυτά υποτίθεται για το καλό μας. Κατά το γνωστό άσμα, «για το καλό μου, για το καλό μου ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου, πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου κι είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου». Θα μας τρελάνουν!
