Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Τι συμβαίνει τελικά στη Συρία; Βασικά η Τουρκία θέλει τους Κούρδους της Συρίας μακριά από τα σύνορά της ώστε να μη προκύψει στο μέλλον κουρδικό κράτος που θα πάρει και εδάφη της Τουρκίας. Αυτός είναι ο διακηρυγμένος στόχος. Βέβαια αυτό θα μπορούσε να γίνει κανονικά σε συνεννόηση με τον Άσαντ κι όχι τους Αμερικάνους που δεν έχουν καμιά δουλειά στα σύνορα της Συρίας. Αλλά ο Άσαντ είναι εχθρός.
Όμως όσοι συμμετέχουν σ’ αυτή την κατάσταση έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους άλλα πράγματα που οσονούπω θα φανερωθούν.
Βασιλιάς σ’ αυτή την παρτίδα είναι ο Πούτιν και από τις κινήσεις του (που είναι φειδωλές) μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Πάντως σκοπός του είναι η διασφάλιση λιμανιού στη Μεσόγειο για τον Ρωσικό στόλο. Άλλος ανομολόγητος σκοπός είναι μέσα από τη Συρία η περικύκλωση της Τουρκίας για κάθε ενδεχόμενο αφού η Τουρκία είναι δυνάμει εχθρός του.
Βασίλισσα (και μάλιστα Μαρία Αντουανέτα) είναι ο Τραμπ που υποσχέθηκε στους Αμερικανούς απεμπλοκή από τη Συρία όχι όμως και από το Ιρακ. Δεν έχει αυτόνομη σκέψη και οι κινήσεις του είναι απρόβλεπτες.
Βασικός στόχος τα πετρέλαια της περιοχής για τις αμερικανικές εταιρείες.
Ο Ερντογάν έχει τον ρόλο του τρελού (αξιωματικού) που οι κινήσεις του εξαρτώνται από τη βασιλική οικογένεια. Είναι προβλέψιμος αφού κάθε κίνηση τη διακηρύσσει αλλά απρόβλεπτος στο χρόνο και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει.
Από εκεί και πέρα έχουμε τον Άσαντ σαν πύργο και τους Κούρδους σαν ίππους και μάλιστα δούρειους που καθένας χρησιμοποιεί για το σκοπό του.
Βέβαια σ’ αυτό το σκάκι δεν υπάρχουν άσπρα και μαύρα πιόνια αφού ανάλογα με την κίνηση που κάνει κάποιος οι άλλοι μπορούν να υπακούσουν ή όχι. Τελικά χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Βέβαια αν όλα αυτά συνέβαιναν σε μια σκακιέρα το πολύ- πολύ θα γινόταν μια μικρού ενδιαφέροντος παρτίδα, Όμως η σκακιέρα είναι γενάτη αίμα και δάκρυα από μαχητές και πρόσφυγες. Ποιος έδωσε το δικαίωμα στους λεγόμενους αρχηγούς να παίζουν με τις ζωές μας; Κι ακόμα ποιοί είναι πίσω από τους αρχηγούς;
Μια μελέτη που έγινε τελευταία από ιστορικούς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μπορεί τα γεωπολιτικά συμφέροντα να παίζουν τον πρωτεύοντα ρόλο αλλά τον τόνο δίνουν οι αρχηγοί που επιζητούν δόξα και φήμη που τα πληρώνουν με το αίμα των άλλων! Βέβαια στο σύνολό τους είναι άθρησκοι και απολαμβάνουν την τωρινή δόξα όπως οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες με τους θριάμβους τους. Όμως οι πράξεις τους καθορίζουν τη ζωή μεταγενέστερων πάνω στην οποία δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Όμως σ’ αυτά τα παράδοξα της ιστορίας θα επανέλθουμε.
Κώστας Δαλακιουρίδης
