Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Δεν χρειαζόμασταν τη συνηγορία της νεολαίας του Σύριζα για να καταλάβουμε την προέλευση των κοριτσιών με τη φαεινή ιδέα της διακωμώδησης της παρέλασης. Όμως η ανακοίνωσή της κονταροχτυπιέται με την πραγματικότητα: «Δεν υπάρχει καμία προσβολή», λένε. «Οι στρατιωτικού τύπου παρελάσεις αποτελούν μία αναχρονιστική παράδοση, που πρέπει να καταργηθεί. Στο βαθμό όμως που γίνονται, θα πρέπει να μας θυμίζουν τους αγώνες για την Δημοκρατία, την Ελευθερία, για την Ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό που έπραξαν τα κορίτσια ήταν ένα αντιπολεμικό-αντιμιλιταριστικό μήνυμα το οποίο αρμόζει στην ιδέα της ανθρώπινης συνύπαρξης.»
Μα σε ποιον κόσμο ζουν αυτά τα παιδιά; Προφανώς οι στρατιωτικού τύπου παρελάσεις είναι αναχρονισμός. Αλλά σε όλο τον κόσμο γίνονται όχι για να θυμίζουν αγώνες για Δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Οι αγώνες εκείνοι είναι κοινωνικοί και ταξικοί.
Οι παρελάσεις και ιδίως εκείνες με άρματα κι αεροπλάνα και στρατιωτικά αγήματα γίνονται για τους εχθρούς. Ότι είμαστε έτοιμοι να αποκρούσουμε κάθε εισβολή και όλο το έθνος γίνεται μια γροθιά για όσους μας επιβουλεύονται. Αυτό είναι ηλίου φαεινότερο. Και φυσικά μια παρέλαση δεν στέλνει «αντιπολεμικό-αντιμιλιταριστικό μήνυμα», το αντίθετο μάλιστα. Ότι αν μπείτε στο τρελοκομείο του πολέμου θα σας ακολουθήσουμε!
Θα μας πουν βέβαια: είναι αυτό δείγμα έμφρονος ανθρώπου; Σαφώς όχι. Οι διεθνείς σχέσεις ήταν και είναι πεδίο των αρπακτικών σε κάθε τομέα: στρατιωτικό, οικονομικό, κοινωνικό. Ενόσω τα νήματα τα κινούν αρπακτικά κάθε έθνος πρέπει να φυλάει τα ρούχα του για να τα έχει. Η ανθρώπινη συνύπαρξη είναι η χειρότερη ιδέα για τους εμπόρους όπλων και σκλάβων.
Επομένως ήταν εκτός τόπου και χρόνου αυτή η παράσταση, γιατί οι παρελάσεις έχουν και το νόημα της τιμής σ’ αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους ή τη σωματική ακεραιότητα για την ελευθερία μας. Και να μην ξεχνάμε. Ο πόλεμος του 1940 ενάντια στους φασίστες του Μουσολίνι ήταν καθαρά αμυντικός. Ήταν καθαρή θυσία για τις επόμενες γενιές γιατί με κάθε άλλη επιλογή η Ελλάδα δεν θα ήταν αυτή που είναι σήμερα. Βέβαια τα κορίτσια έχουν το ελαφρυντικό της ηλικίας που είναι επαναστατική. Αλλά δεν τους έμαθαν οι καθηγητές ή οι ινστρούχτορες ότι δεν παίζουμε «εν ου παικτοίς;»
Κώστας Δαλακιουρίδης
