Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Πόσο εύκολα φουσκώνουν όταν είναι άδεια! Έτσι φούσκωσαν και τα δικά μας που περιβάλουν το εγώ μας την εποχή της τεχνητής ευμάρειας. Και μας σήκωσαν ψηλά κι από εκεί βλέπαμε τους άλλους μικρούς και σκεπτόμασταν ότι είναι υποχρεωμένοι να συντηρούν τέτοια ανώτερα όντα.
Μάλιστα είχαμε κι απαιτήσεις και κάναμε απεργίες για να δανειστούμε περισσότερα και να καμαρώνουμε που έχουμε και κατέχουμε, χωρίς να σκεφτούμε ότι είναι δύσκολο να βάλεις κι άλλο αέρα σε φουσκωμένο μπαλόνι χωρίς να σκάσει.
Έτσι ψάχναμε κόμματα να μας προσφέρουν κοπανιστό αέρα να γεμίσουμε τα μπαλόνια μας. Ευτυχώς βρήκαμε κάτι που κυκλοφορούσαν στη στρατόσφαιρα κι έβλεπαν τους Ευρωπαίους σαν μυρμήγκια τα οποία θα εκβίαζαν για να δουλεύουν για μας.
Εντωμεταξύ υπήρχαν και άνθρωποι που πατούσαν στη Γη αλλά τους έλεγαν συντηρητικούς κι οπισθοδρομικούς αφού δεν ήξεραν να πετούν. Όσο και να φώναζαν οι γήινοι δεν του άκουγαν οι αιθεροβάμονες.
Κι ήρθανε χρόνια δίσεκτα και μήνες οργισμένοι. Κι από το Καστελόριζο είχαν έρθει τα μαντάτα αλλά δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει. Κι άλλες φορές ψηφίζαμε μέτρα για να μην τα εφαρμόσουμε όπως κάναμε με το κάπνισμα. Αλλά οι δανειστές επέμεναν. Ήθελαν τα λεφτά τους. Το τι άκουσαν δεν λέγεται, τι αιματορουφήχτρες, τι βαμπίρ όμως δεν έκαναν πίσω. Τότε αρχίσαμε να θυσιάζουμε πρωθυπουργούς ίσως και ημέρευε ο Μολώχ των δανείων που είναι τετράπαχος.
Τελικά ήρθαμε σε συνδιαλλαγή με τους γήινους να κανονίζουν αυτοί τις υποθέσεις κι εμείς να επιτηρούμε αφ’ υψηλού! Όμως αυτά που έκαναν, μάς κατέβαζαν στο επίπεδό τους κι αρχίσαμε τις αψιμαχίες χωρίς πάλι να σκεφτούμε ότι το κενό που αφήσαμε φεύγοντας για τη στρατόσφαιρα θα γέμιζε μετανάστες. Όμως εμείς έχουμε σκοπό να καθίσουμε εκεί επάνω σαν υψιπέτες αετοί και τους καλωσορίζουμε υπό τον όρο να δουλεύουν για μας, προκειμένου να έχουμε να τρώμε στους αιθέρες.
Τέτοια ιστορία ούτε ο Νίκος Φώσκολος δεν θα έγραφε και τώρα που πέθανε δεν ξέρουμε κανένα να γράψει το χάπι εντ. Γιατί εν τω μεταξύ έχουνε τρομοκρατηθεί αφού βλέπουμε τα μανόμετρα στα μπαλόνια να πλησιάζουν την ατμόσφαιρα. Τώρα ψάχνουμε νέα μέλη να τα βάλουμε να φυσούν όλα μαζί ίσως και μας ανεβάσουν για να συνεχίσουμε την πορεία μας. Η Γη θα γυρίζει κι εμείς θα ανεβοκατεβαίνουμε. Τον φάγαμε το Σίσυφο!
Κώστας Δαλακιουρίδης
