Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Αν κανείς ληστέψει μια τράπεζα και είναι απλός ληστής τότε, αν τον συλλάβουν, δεν θα ασχοληθεί κανείς μαζί του. Θα περάσει τυπικά από τον ανακριτή και θα οδηγηθεί στις φυλακές, μαζί με το ανώνυμο πλήθος του υποκόσμου.
Αν όμως δηλώσει αντεξουσιαστής τότε τον αναλαμβάνει η αντιτρομοκρατική, ψάχνουν για διασυνδέσεις και τον περιβάλλει μια αύρα αντιστασιακού! Εναντίον ποιου; Ερώτημα χωρίς απάντηση γιατί ούτε και ο ίδιος ξέρει. Προφανώς η αστυνομία δεν είναι εξουσία αφού παίρνει εντολές.
Οι Γάλλοι που έχουν αναλύσει τέτοια άτομα, αφού έχουν πείρα οι άνθρωποι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτά τα άτομα έχουν υπαρξιακά προβλήματα και θέλουν να επιβεβαιωθούν μέσα από καταστροφές. «Καταστρέφω άρα υπάρχω», που θα έλεγε ο Καρτέσιος του αναρχισμού δηλαδή ο Μπακούνιν.
Όταν υπάρχει πλήθος να τους ακολουθήσει μπορούν να μεταμορφωθούν σε Ροβεσπιέρους. Τότε όμως γίνονται κίνημα και μπορεί η κατάσταση νε φύγει από τα χέρια τους αν δεν είναι σκληροί και αδίστακτοι. Όμως τουλάχιστον στην χώρα μας εκτός από μερικούς τεμπελχανάδες των Εξαρχείων και νυσταγμένα πλουσιόπαιδα που θέλουν συγκινήσεις δεν έχουν ρεύμα.
Ναι αλλά η δράση τους μας προβληματίζει: κάνουν ζημίες σε πολίτες, αναστατώνουν την κοινωνική ζωή και απασχολούν την αστυνομία. Αλήθεια ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα; Εμείς θέλουμε την αστυνομία να μας φυλάει από τους κακούς κι όχι να παίζει κλέφτες κι αστυνόμους με όσους έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Αν απασχολούν την αστυνομία για το εγώ τους, τότε είναι ευεργέτες των κακοποιών, των ξένων πρακτόρων κι εμείς δεν ξέρουμε ποιων σκοτεινών τύπων ακόμα.
Και πάμε στο φλέγον ζήτημα στα πανεπιστήμια. Οι νέοι είναι από τη φύση τους επαναστάτες, διψούν για το δίκαιο και απεχθάνονται την καταπίεση. Κανονικά θα έπρεπε να γεμίζουν τις τάξεις των αντεξουσιαστών; Όμως δεν βλέπουν διέξοδο και οι πρακτικές τους κάθε άλλο παρά παραδείγματα για μίμηση είναι. Ξέρουμε παιδιά που θα θυσιάζονταν για να αλλάξουν τον κόσμο. Όμως δεν θέλουν να γίνουν υποτακτικοί σε νέους αφεντάδες γιατί αυτό είναι στο βάθος οι αντεξουσιαστές: δεσποτικοί. Απωθούν την επιθυμία τους για κυριαρχία και τη μεταμορφώνουν στο αντίθετό της. Άβυσσος η ψυχή τους.
Όμως αυτό που κάνουν στα πανεπιστήμιά μας δεν θα το ονειρεύονταν ούτε οι εχθροί μας. Έχουμε πολύ καλό έμψυχο υλικό που θριαμβεύει όπου υπάρχουν κανόνες κι όχι μπάχαλο. Όσοι το επιδιώκουν απλά είναι εχθροί μας.
Κώστας Δαλακιουρίδης
