Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Ήρθε στο γραφείο σαν να είχε πάρει εκκαθαριστικό της εφορίας.
– Είμαι έτοιμος να σκάσω.
– Δεν πας λίγο παραπέρα;
– Μεταφορικά το λέω. Εσύ καταλαβαίνεις.
– Με ποιον τα έβαλες πάλι;
– Άκου πράγματα . Ξεκινήσαμε να πάμε Βουλγαρία να κάψουμε συγγενή και στο δρόμο χαλάει το αυτοκίνητο. Επειδή η βλάβη ήταν σοβαρή τελικά γυρίσαμε σπίτι.
– Γλιτώσατε την ταλαιπωρία. Γιατί δεν τον καίγατε στο τζάκι;
– Άρχισες τις κρυάδες και κάνει ψύχρα. Να που έρχεται αδελφικός φίλος του μακαρίτη. «δεν πήγες Βουλγαρία;»τον ρωτάμε. Και τι μαθαίνουμε;
-Είμαι όλος αφτιά.
-Την προηγούμενη ημέρα είχε γίνει κανονική κηδεία με άδειο φέρετρο μόνο και μόνο για να κάνει η εκκλησία τα μνημόσυνα γιατί ο μακαρίτης ήταν θρήσκος αλλά ήθελε να τον κάψουν! Είπαν ότι ήταν παραμορφωμένος έβαλαν και κάτι τούβλα κι όλα εν τάξει.
– Βρε αθεόφοβοι. Κοροϊδέψατε τον Θεό;
– Ο Θεός συγχωράει, η ιεραρχία ποτέ!
– Κοίτα δεν σε υποχρεώνει κανείς να είσαι χριστιανός. Ή θα είσαι ή όχι. Μισός χριστιανός δεν γίνεται.
– Μωρέ και ένα τέταρτο γίνεται αν έχεις τα μέσα!
– Εμείς ξέρουμε ότι η πίστη είναι προσωπικό βίωμα. Μην τα μπερδεύεις. Η εκκλησία ευλογεί και κάνει ιεροτελεστίες. Δεν είναι πολιτικό μέσο να σε βάλεις τον παράδεισο.
– Μωρέ αν κάνεις καμία δωρεά…
– Τι είπε ο Χριστός; Με τον Θεό βρίσκεσαι ενώπιος ενωπίω. Αν θέλεις να προσευχηθείς κλειδώνεις την πόρτα του γραφείου σου. Όταν βγεις και δεν έχουν στεγνώσει τα δάκρυά σου η προσευχή έπιασε τόπο.
– Αλλιώς είναι να του τα πει ο παπάς. Συνεννοείται καλύτερα.
– Ξέρεις ποιον ακούει ο Θεός; Τους ελάχιστους αδελφούς του Χριστού. Αυτοί που πεινούν, διψούν, δεν έχουν ρούχα, είναι άρρωστοι ή στη φυλακή! Αν τους βοηθήσεις θα σε βοηθήσει.
-Δεν θα μαλώσουμε, γιατί ξέχασα να σου πω το κυριότερο.
-Τι είναι πάλι;
-Αυτά τα είδα στο όνειρο. Αλλά τι όνειρο. Ολοζώντανο. Αφού μόλις ξύπνησα παρήγγειλα ανταλλακτικά για το αυτοκίνητο!
Τελικά μάλλον όπως και με τον πολιτικό γάμο τα πράγματα θα ηρεμήσουν. Αν η εκκλησία δεν βοηθήσει τους αμαρτωλούς ποιους θα βοηθήσει;
Κώστας Δαλακιουρίδης
