Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν με αυτό τον κορονοϊό. Στην Κίνα λεν ότι τον γνώριζαν αλλά δεν έκαναν κάτι για να τον αποτρέψουν. Δεν τον πήραν στα σοβαρά. Από την άλλη πλευρά ο πρόεδρος Τραμπ αντίθετα με τους επιστήμονες, φαίνεται πολύ αισιόδοξος. Δεν πήρε έγκαιρα μέτρα αφού είναι βέβαιος ότι σε δύο μήνες (!) θα έχει βρεθεί το εμβόλιο ,φυσικά από τις αμερικάνικες φαρμακευτικές εταιρείες, που θα πλουτίσουν αν το πετύχουν.
Εκτός αν ήδη το πέτυχαν! Ο πρόεδρος προνοεί!
Είναι γνωστό ότι η εκρηκτική ανάπτυξη της Κίνας έχει τρομάξει όχι μόνο τους Αμερικανούς αλλά και πολλούς άλλους. Πώς να την σταματήσουν χωρίς πόλεμο; Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνουν και τα νήπια. Αλλά αρνούνται να πιστέψουν πως οι άνθρωποι με επικεφαλής τους «απαράμιλλα σοφούς» ηγέτες χρησιμοποιούν τις δυνάμεις της φύσης για να βλάψουν συνανθρώπους.
Αλλά ποσώς τους ενδιαφέρει αν θα βλαφτούν οι Κινέζοι αφού άλλωστε είναι μιλιούνια από δαύτους. Τους νοιάζει μόνο η οικονομία της Κίνας.
Και οι χιλιάδες νεκροί; Αυτοί είναι οι παράπλευρες απώλειες σε ένα ακήρυκτο πόλεμο. Στο κάτω κάτω υπακούουν στη φυσική επιλογή. Όσοι προσαρμόζονται θα επιβιώσουν. Και η ηθική; Αυτή είναι για τους δικούς μας. Οι άλλοι, «οι ξένοι», μπορούν μόνο να είναι ωφέλιμοι ή επιβλαβείς και ανάλογα τους μεταχειρίζονται.
Όμως ο κορονοϊός ξέφτισε αυτή την αντίληψη. Δεν σταματά στα σύνορα, δεν έχει βίζα ή διαβατήριο και δεν κάνει διάκριση σε χρώματα και ιδεολογίες. Αυτά είναι δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Επί πλέον διευκολύνεται από το γεγονός ότι σήμερα οι συναλλαγές και οι επαφές λίγο νοιάζονται για τα σύνορα.
Παρόλα αυτά είμαστε δεμένοι με τις παλιές αντιλήψεις ότι δεν υπάρχει δίκαιο αλλά μόνο συμφέροντα στον διεθνή χώρο. Το δίκαιο είναι εσωτερική υπόθεση κάθε ομάδας άρα και η ηθική.
Ο μικροβιολογικός πόλεμος, όπως και ο χημικός, ποτέ δεν έπαψαν να χρησιμοποιούνται παρά τις απαγορεύσεις. Απλά μεταλλάσσονται σε πιο επικίνδυνους και αόρατους. Το θέμα είναι να μην ξέρουν από πού τους ήρθε!
Αυτή την εποχή των μεγάλων προκλήσεων οι ηγέτες «περί άλλων τυρβάζουν» κυρίως στο πώς να επανεκλεγούν. Όλο παιγνιδάκια και καμώματα είναι. Αντί να δυναμώσουν τον ΟΗΕ προσπαθούν να τον ελέγξουν. Αντί να ενώνουν την ανθρωπότητα την διαιρούν λες και ζούμε στον 18ο αιώνα. Κι από αυτή την άποψη είναι ανθρωπάκια «τυφλά τα τ’ ώτα, τον τε νου τα τ’ όμματα» τουτέστιν τυφλά στα αφτιά, το νου και τα μάτια. Ανθρωπάκια κι ας καμώνονται πως είναι γίγαντες.
Κώστας Δαλακιουρίδης
