Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Μια φορά ένας βασιλιάς ήθελε να παντρέψει την κόρη του με κάποιο βολικό βασιλόπουλο που όμως η βασιλοπούλα δεν το ήθελε. Έτσι έπεισε τον πατέρα της να του βάλει μια δοκιμασία για να δει πόσο γενναίο ήταν. Οδήγησε λοιπόν ο βασιλιάς το βασιλόπουλο σε μια σειρά από εφτά κλουβιά και του είπε:
«Μέσα σε ένα από αυτά τα κλουβιά υπάρχει μια άγρια τίγρη. Μόλις ανοίξεις την πόρτα του κλουβιού της θα σου χιμήξει. Να έχεις έτοιμο το σπαθί σου αλλιώς νίπτω τα χείρας μου και σχολαστικά μάλιστα. Πρόσεξε γιατί θα σου έρθει απρόσμενα».
Το βασιλόπουλο κάθισε και σκέφτηκε:
«Στο πρώτο κλουβί αποκλείεται να είναι γιατί την περιμένω άρα μόνο απρόσμενη δεν θα είναι. ¨Ένας βασιλιάς κρατάει τον λόγο του κι εκεί θα βασιστώ. Αφού δεν είναι στο πρώτο, με την ίδια λογική δεν θα είναι ούτε στο επόμενο ούτε σε κανένα! Άρα τίγρη δεν υπάρχει κι ο βασιλιάς ήθελε να δοκιμάσει την εξυπνάδα μου».
Άρχισε λοιπόν ασυλλόγιστα να ανοίγει τη μια πόρτα μετά την άλλη και στην πέμπτη πόρτα το έφαγε η τίγρη! Ο βασιλιάς είχε κρατήσει τον λόγο του αφού το άμοιρο βασιλόπουλο δεν την περίμενε. Κι όμως η λογική του ήταν άψογη αλλά από τη δική του την πλευρά.
Μήπως η τίγρη θυμίζει κορονοϊό; Γιατί έρχεται από εκεί που δεν τον περιμένεις. Και όσες περισσότερες πόρτες ανοίγει κανείς, τόσο πιο πιθανό είναι να τον βρει μπροστά του. Ενώ αν καθίσει σπίτι του ούτε βασιλοπούλα θα παντρευτεί αλλά θα έχει το κεφάλι του στη θέση του.
Τα γράφουμε αυτά γιατί μερικοί έχουν χόμπι να ανοίγουν πόρτες στον ιό. Και όσο δεν κολλούν τόσο εφησυχάζουν. Κι όταν τον κολλήσουν θα είναι απρόσμενος. Οπότε προσέχουμε για να έχουμε, και σε κάθε περίπτωση θα φανταζόμαστε μια τίγρη και θα παίρνουμε τα μέτρα μας. Μάσκα οινόπνευμα και γάντια αν χρειαστεί.
Πάντως έχουμε μια απορία. Γιατί αυτή η υπαναχώρηση στις μάσκες; Μήπως επειδή διαδόθηκε ότι πίσω από σχετικές βιοτεχνίες κρύβονται πολιτικά πρόσωπα; Μα η υπαναχώρηση είναι σημάδι ομολογίας από μια άποψη. Ένας πολιτικός πρέπει να είναι έτοιμος όποια επιλογή κι αν κάνει να ακούσει τον αντίλογο μαζί με τα υπονοούμενα. Άρα πρέπει να κάνει ότι θεωρεί σωστό και η ιστορία θα τον κρίνει.
Φυσικά μετά από τόση πλύση εγκεφάλου (ιδίως αν βλέπει κανείς ΕΤ1) τα μάθαμε από έξω κι ανακατωτά και μόνο η επίκληση στην προσωπική ευθύνη θα αρκούσε. Το κακό είναι ότι ξεχνιόμαστε και μόνο η ανάμνηση από το πρόστιμο φρεσκάρει τη μνήμη μας. Αχ Χαρδαλιά αχ Χαρδαλιά, εσύ μας άναψες φωτιά (τραγουδιέται στον σκοπό του αχ Μουσταφά αχ Μουσταφά).
Κώστας Δαλακιουρίδης
