Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Είναι τρομακτικό να βλέπεις θεόρατα κύματα να ξεσπούν στη προβλήτα και να παρακολουθείς τη βάρκα με την οποία βγάζεις το ψωμί σου να συντρίβεται πάνω σ’ αυτή. Σε ποιον να παραπονεθείς, με ποιον να τα βάλεις;
Τη ίδια αγωνία και απόγνωση ένιωθαν οι παραγωγοί των κερασιών όταν ένα χαλάζι λες κι έβρεχε κοτρώνες έπεσε πάνω στα δέντρα τους. Ένας χρόνος χάθηκε μέσα σε ένα τέταρτο. Ολοκληρωτική καταστροφή. Τι να σου κάνει η αποζημίωση και πότε θα σου έρθει.
Το θέμα είναι να περιποιηθείς τα δέντρα για να σου δώσουν καρπό, να τον μαζέψεις, να τον χαρεί να τον κρεμάσεις στ’ αφτιά σου σαν σκουλαρίκια όπως κάναμε μικροί. Με λίγα λόγια να τον απολαύσεις γιατί αυτή είναι η δικαίωση της χρονιάς Γιατί αυτή είναι η χαρά της δημιουργίας. Το εμπόριο είναι δίπλα από αυτή και μοιράζει τον πλούτο της φύσης και σε άλλους για να φτάσει τελικά στους καταναλωτές.
Λένε ότι του «κυνηγού και του ψαρά το πιάτο εννιά φορές είν’ αδειανό και μια φορά γεμάτο». Αλλά και του αγρότη δεν πάει πίσω. Κάθε μπόρα, κάθε δυνατός αέρας κάθε ξηρασία τον αφήνει χωρίς ύπνο. Μήπως καλύτερα είναι οι καπνοπαραγωγοί όταν ψάχνουν στο χωράφι λίγο πράσινο μετά από ένα χαλάζι; Αλλά εκεί κάτι μπορεί να σωθεί γιατί τα φυτά διαθέτουν τρομερή αναπλαστική δύναμη. Γι αυτό οι εκτιμητές αργούν να τα επισκεφθούν.
Έχω μια συγγενή αγρότισσα που μολονότι περιμένει (εδώ και κάτι τέρμινα) σύνταξη κάθε φορά που έχει κακοκαιρία, το μυαλό της πάει στις καταστροφές και δεν της κολλάει ύπνος. Σκέφτεται τους γείτονες και του συγχωριανούς και σφίγγεται η καρδιά της. Ξέρει ότι ένα άσχημο καλοκαίρι προμηνύει ένα χειμώνα όλο στερήσεις.
Λένε ότι ο άνθρωπος προόδεψε ότι υπέταξε τη φύση αλλά αυτά είναι για να παραμυθιάζονται οι αστοί. Όταν η περιουσία σου είναι κάτω από τον ουρανό χωρίς σκεπή είσαι στο έλεος της φύσης. Θυμάμαι μια φορά στο χωριό της μάνας μου ένα αγρότη τον έπιασε μια δυνατή βροχή πάνω στο αλώνι! Ξάπλωσε κάτω και μούτζωνε τον ουρανό με τα τέσσερα! Τουλάχιστον έβγαζε το άχτι του και ήταν μέσα στην ατυχία του τυχερός που δεν ήρθε κάποιο αστροπελέκι να χάσει και χέρια και πόδια και τη ζωή του.
Ώστε κάθε άλλο παρά υποτάξαμε τη φύση· απλά την πληγώνουμε και μας εκδικείται και το χειρότερο εκδικείται αυτούς που δεν την πληγώνουν! Η μόνη πρόοδος είναι η πρόγνωση του καιρού και τα πλάστικά καλύμματα σε μερικές καλλιέργειες. Τα αντιχαλαζικά δίκτυα κοστίζουν και η προστασία με αεροπλάνα είναι ακόμα σε δοκιμαστικό στάδιο. Μόνη παρηγοριά ο ΕΛΓΑ αλλά καλύτερα όπως είπε ένας ξάδερφος αγρότης «θα προτιμούσα τη σοδειά μου». Αλλά «από τα ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα», χωρίς καμιά διάθεση μείωσης του οργανισμού.
Κώστας Δαλακιουρίδης
