Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Παλιότερα ήταν διαφήμιση μπύρας σήμερα είναι τρόπος ζωής. Η δήθεν ανώτερη κουλτούρα γκρέμισε όλα τα ταμπού και παρέδωσε σε δημόσια χλεύη τον «έμφρονα άνθρωπο» γυμνό από όλα τα ιδανικά, μηδενιστή και κουρασμένο από τη ζωή.
Ο δήθεν φιλελευθερισμός ελευθέρωσε τον άνθρωπο από όλα τα καθήκοντα και έβαλε στη θέση τους νομικές υποχρεώσεις που εξαγοράζονται όλες με το χρήμα. Παράλληλα του έδωσε τεράστια προσωπική ελευθερία (ασυδοσία αν έχεις χρήμα) που την δώρισε ο καθένας στο τέρας του εγωισμού που κρύβει μέσα του.
Αυτό, ανεξέλεγκτο, ζητά δικαίωση που την ερμηνεύει όπως το συμφέρει. Παράλληλα ο διαφωτισμός έδιωξε τον φόβο του Θεού και δεν τον αντικατέστησε με τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια τη δική μας και των άλλων. Έτσι έμεινε μόνο η τιμωρία του νόμου. Αλλά και τα ζώα, αυτό τα συγκρατεί, ο φόβος της τιμωρίας. Εκεί καταντήσαμε…
Σε όλο τον κόσμο βασιλεύει η παράνοια που πολλαπλασιάστηκε μετά την καραντίνα. Η στέρηση της απόλυτης ελευθερία μας σάλεψε τα λογικά και αρνιόμαστε να μπούμε στο ζυγό της ρουτίνας. Είμαστε σαν τους εργένηδες που επιτρέπουν στον εαυτό τους τα πάντα σε ένα μπάτσελορ πάρτι. Ή μάλλον τους παντρεμένους που γιορτάζουν το διαζύγιο με τη λογική. Κι ενώ έχουμε νέους που δίνουν εξετάσεις άλλοι στα μπαράκια ζητούν από την πολιτεία να τους αφήσει ανενόχλητους να διαδίδουν τον ιό! Ξεχνούν ότι υπάρχει μια ηθική επιταγή που λέγεται αυτοσυγκράτηση.
Και οι μεγάλοι;
– «Πάντα μου άρεσε αυτό το κοριτσάκι» φέρεται να είπε αφελέστατα μια απαγωγέας λες και μιλούσε για θέμα ρουτίνας.
– «Βοήθησα ανθρώπους» φέρεται να είπε ο απατεώνας με τα χίλια πρόσωπα. Δεν είπε «εκμεταλλεύτηκα την απελπισία και τον πόνο τους»
Δύο μόνο παραδείγματα από το κάνουμε «αυτό που μας αρέσει» και αναδεικνύουμε δικτάτορα του σύμπαντος τον εαυτό μας.
Από την άλλη πλευρά, η ανθρωπότητα παραπαίει με ηγέτες που θέλουν να είναι αιώνια στην καρέκλα. Ο Τραμπ ζητά από ξένους ηγέτες να δολοφονήσουν ηθικά τον αντίπαλό του. Ο Πούτιν έφερε στη Δούμα μια τροποποίηση για άλλες δύο θητείες. Όλοι επιζητούν δύναμη Γιατί; Γιατί έτσι τους αρέσει.
Βέβαια είναι η ανθρώπινη φύση που αποζητά δύναμη. Με αυτή ποτίζεται ο εγωισμός.
Ο Σενέκας ένας Ρωμαίος νομικός, πολιτικός και φιλόσοφος γράφει για κάποιον υπέργηρο αξιωματούχο που τον απομάκρυνε από το πόστο του ο Νέρωνας. Κλείστηκε λοιπόν σπίτι του, ξάπλωσε σε ένα φέρετρο και διέταξε να τον κλαιν σαν πεθαμένο νύχτα μέρα μέχρι που να τον επαναφέρουν στη θέση του. Αυτός είναι ο «σοφός άνθρωπος». Καμαρώστε τον.
Κ. Δαλακιουρίδης.
