Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Καθόλου πρωτότυπος ο εναγκαλισμός της πολιτικής εξουσίας με τραπεζίτες και επιχειρηματίες. Μπορεί οι δεύτεροι να έχουν το χρήμα αλλά οι πρώτοι το διαφεντεύουν και μπορούν να το αυξήσουν ή να το μειώσουν. Κι αυτό φυσικά δεν το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους.
Εκείνο που προκαλεί εντύπωση όμως είναι το πόσο γρήγορα μπήκε σ’ αυτόν τον χορό μια κυβέρνηση της επαναστατικής αριστεράς.
Βέβαια ο Αλέξης το είχε τονίσει απευθυνόμενος προς το εσωτερικό του κόμματος (αυτό το παιδί τελικά μπέρδεψε τα δύο πρόσωπα του Ιανού): «κανείς δεν είναι πιο αριστερός και πιο επαναστάτης από εμένα»! Φυσικά οι παροικούντες στην Κουμουνδούρου γνώριζαν ότι αυτή η ατάκα καθώς και τα ταξίδια στην Κούβα και τη Βενεζουέλα προορίζονταν για τους ντόπιους αριστερούς που τους έλειπε το επαναστατηλίκι.
Στο τέλος όταν τα βρήκε με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε απομάκρυνε από δίπλα του τον βεριτάμπλ επαναστάτη για να μην του κόβεται η όρεξη από τις τύψεις. Όσοι γνωρίζουν πράγματα του παρασκηνίου ξέρουν το πρέσσινγκ που έφαγε ο Αλέξης από τον Νίκο στις συναντήσεις κορυφής όποτε τον συνόδευε. Ήταν ο πιο αδιάλλακτος αλλά δεν ξέρουμε αν ήταν θέατρο.
Ώστε επαναστάτες δεν έλειπαν από το Σύριζα; (το κακό είναι ότι δεν λείπουν ακόμα). Και τι θέλατε να γίνει όταν κέρδισαν τις εκλογές; Να διατηρήσουν μια αστική δικαιοσύνη; Θα σηκωνόταν ο Τσε από τον τάφο του. Επιχείρησαν να την προσεταιρισθούν αλλά άντε τώρα να κάνεις έναν αστό εισαγγελέα επαναστάτη. Βέβαια είχαν μερικές επιτυχίες με όσους προέβλεπαν μια νέα μακροχρόνια κατάσταση αλλά δεν έφταναν.
Προκειμένου οι άνθρωποι να χαλούν τις καρδιές τους έκαναν ένα παραδικαστικό κύκλωμα και ησύχασαν. Όχι θα κάθονταν να σκάσουν. Αυτό γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο δημοκρατικό κόσμο γιατί οι δικτάτορες το έλυσαν το πρόβλημα από την αρχαιότητα. Όμως όλα γίνονται με τακτ και με … σεβασμό στους θεσμούς
Και ξαφνικά κάποιος επιχειρηματίας μαγνητοφώνησε συνομιλία με υπουργό (τον είχαμε για πιο έξυπνο) και έγινε της μουρλής στη βουλή. Οι βουλευτές μας πάναγνοι και άμωμοι από τέτοια παιγνίδια εξανέστησαν. Ιμάτια βέβαια δεν έσχισαν γιατί τα Αρμάνι δεν σχίζουν εύκολα αλλά η αγανάκτηση ήταν έκδηλη.
Πιο ψύχραιμος ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, πρόβλεψε μετά το νταβαντούρι τη δοκιμασμένη λύση: «κουκουλέισιον». Ίδωμεν.
Κ. Δαλακιουρίδης.
