Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Όταν κρέμασαν στα μανταλάκια δέκα πολιτικούς για δήθεν μίζες από τη Νοβάρτις οι λογικοί άνθρωποι σάστισαν. Γιατί πάντα η έρευνα ξεκινά από τα κάτω προς τα πάνω. Αφού ήταν βέβαιοι πως ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους τα πάντα έπρεπε να γίνουν με προσοχή για να μην ξεφύγει κανείς. Όχι πρώτα να ενοχοποιήσουν τους ενοχλητικούς και μετά να ψάξουν για αποδείξεις. Κι αν δεν βρίσκανε κι έμενε η λάσπη; Πάνω στην παραζάλη ενοχοποίησαν και τον κ. Πικραμένο. Αυτή η πλεονεξία τους έφαγε.
Όσοι ξέρουν από ιατρεία και κλινικές ξέρουν κάτι κύριους με τσάντες που μπαινοβγαίνουν προωθώντας την πραμάτεια τους. Βέβαια όταν είναι για ενημέρωση ουδέν το μεμπτόν. Το πρόβλημα αρχίζει όταν γίνεται συναλλαγή. Ανάλογα με τη συνταγογράφηση ανεβαίνει και το όφελος. Βέβαια σε λογικά όρια ο γιατρός είναι ελεύθερος να συστήσει στον ασθενή, όποιο σκεύασμα θεωρεί καλύτερο. Το πρόβλημα αρχίζει όταν εφευρίσκονται αρρώστιες για να καταναλώνονται φάρμακα. Είναι γνωστό ότι πριν την ηλεκτρονική συνταγογράφηση τα βιβλιάρια γέμιζαν αμέσως και μετά …χάνονταν. Φυσικά δεν ήταν μόνο οι γιατροί στο κόλπο και ο νοών νοήτω.
Οι πολιτικοί το μόνο που μπορούσαν να κάνουν είναι οι ανατιμήσεις. Αλλά ανατίμηση χωρίς κατανάλωση είναι αχρείαστη· αυτά συνδυάζονται.
Όμως οι τότε κυβερνόντες ούτε νοιάστηκαν για συνταγογραφήσεις αφοί οι γιατροί με τις μεγάλες τσέπες ήταν πιθανοί ψηφοφόροι και δεν θα ήταν τόσο αχάριστοι ενώ οι πολιτικοί ήταν όχι απλά πολιτικοί αντίπαλοι αλλά εχθροί του λαού!
Τελικά η όλη μεθοδολογία θύμιζε άλλα καθεστώτα που πρώτα βγαίνει η απόφαση και μετά γίνεται η δίκη. Αλλά εδώ ούτε δίκη έγινε κι όλη η υπόθεση θυμίζει φαρσοκωμωδία.
Ευτελίστηκαν οι θεσμοί, σπιλώθηκαν υπολήψεις κι έπεσε λάσπη στον ανεμιστήρα. Αποτέλεσμα μηδέν. Κανείς δεν πλήρωσε για το φαγοπότι κι άσε το λαουτζίκο να πληρώνει αφού «τοιούτοι έπρεπον ημίν αρχιερείς».
Όμως τελικά αυτοί οι πολιτικοί ήταν ένοχοι ή αθώοι; Δεν χρειάζεται αυτό ερώτημα αλλά το τι ψηφίζει ο καθένας. Οι συριζαίοι λένε ότι είναι ένοχοι αλλά απλά δεν αποδείχθηκε οι ενοχή τους! Οι άλλο λένε ότι επειδή δεν αποδείχθηκε η ενοχή τους είναι αθώοι. Κι επειδή ήξεραν τι γκαιμπελίσκοι ήταν οι απέναντι πρόσθεταν. «Πρόκειται για πλεκτάνη».
Το θέμα είναι να μην κατηγορηθεί κανείς. Η ρετσινιά δεν φεύγει εύκολα. «Κατηγορείτε, κατηγορείτε, όλο και κάτι θα μείνει» έλεγε ο Γκαίμπελς. Και είναι ένα σωρό υπάνθρωποι που τον ακολουθούν ακόμα.
Κ. Δαλακιουρίδης.
