Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Τώρα τελευταία βοηθούντος του κορονοϊού το ρίξαμε στη φιλοσοφία για δούμε με τα φώτα των αρχαίων ημών προγόνων που πάει ο κόσμος σήμερα. Επίσης να δούμε τι ιδέα είχαν για τον εαυτό τους και το περιβάλλον. Πριν από όλα διαπιστώσαμε ότι για να έχει επιτυχία μια θεωρία πρέπει να δοξάζει τον άνθρωπο σαν κορωνίδα της δημιουργίας, σαν το μοναδικό νοήμον ον για χάρη του οποίου έγινε το σύμπαν. Βέβαια μας έρχεται λίγο φαρδύ γιατί ο καλός θεούλης προνοώντας για τα πάντα για να μην κάνει κόπο να δημιουργήσει πρώτα το χωριό μας μετά τις πόλεις, τις χώρες, τη γη, τα έκανε μια και καλή και τα άφησε να περιμένουν πότε θα μεγαλώσουμε για να μας ταιριάζει ο κόσμος.
Και να, πώς σε μηδέν χρόνο για τα κοσμολογικά δεδομένα, γεμίσαμε τη γη, αρχίζουμε να κατακτάμε το ηλιακό σύστημα και δεν ξέρουμε που θα φτάσουμε.
Η Βίβλος έδωσε το σύνθημα «αυξάνεστε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε τη γη»! Εντάξει Ύψιστε το κάναμε τώρα τι γίνετε; Για να δούμε τι λένε οι σοφοί αφού ο Ύψιστος έχει άλλες σκοτούρες:
Οι στωικοί (εμείς νομίζαμε πως μόνο η Παλαιά Διαθήκη είναι τόσο ανθρωποκεντρική) το έχουν μελετήσει καλά τα σύστημα. Στη φύση τα κατώτερα όντα έχουν γίνει για χάρη των ανώτερων. Έτσι τα φυτά έγιναν για να τρέφονται τα ζώα κι αυτά για να τα χρησιμοποιεί ο άνθρωπος. Μάλιστα έγιναν όλα με πρόγραμμα. Ενώ ο άνθρωπος μόλις γεννηθεί δεν μπορεί ούτε να μπουσουλήσει τα περισσότερα ζώα από τη γέννα τους είναι έτοιμα να υπηρετήσουν τον αφέντη τους. Η φύση φροντίζει γι’ αυτά προκειμένου να μη μας επιβαρύνει με σκοτούρες που φέρνει για παράδειγμα ένας δούλος. Έτσι είναι ταγμένα , λένε οι στωικοί, στο να τα καβαλάμε μέχρι να τα χρησιμοποιούμε για κινητούς στόχους.
Όλα αυτά με την προφανή δικαιολογία ότι δεν είναι ολοκληρωμένα όντα αφού τους λείπει το λογικό! Δηλαδή εμείς είμαστε λογικοί; Ο Ηράκλειτος διαφωνεί όχι γιατί δεν υπάρχει λογική αλλά γιατί αυτοί που τη χρησιμοποιούν είναι ελάχιστοι.
Οι περισσότεροι τη χρησιμοποιούν για να βρουν νέα βασανιστήρια, νέα όπλα, νέες δυστυχίες για τους εχθρούς τους γιατί καθώς λέει και οι άσμα «έχω εχθρούς γιατί αξίζω μα ούτε τους υπολογίζω»! Ο εχθρός μας δίνει αξία και νόημα στη ζωή. Ποιος θα φάει τον άλλο μέχρι που να μας φάει όλους το μαύρο σκότος. Κι αυτό ισχύει κυρίως στην εξωτερική πολιτική που λίγο πολύ καθορίζει τις τύχες του πλανήτη.
Ώστε είμαστε ανάξιοι να διαχειριστούμε τις τύχες του. Και μολονότι όλοι οι «σοφοί» λέμε ότι όλα έγιναν για χάρη μας τι θα γίνει αν εξαφανιστούμε από κάποια βόμβα ή ιό; Θα πάψει η γη να γυρίζει;
Κώστας Δαλακιουρίδης
