Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Δεν μπορώ να βγάλω άκρη!
– Γιατί;
– Μου είναι δύσκολο να το καταλάβω!
– Ποιο απ’ όλα;
– Δίκιο έχεις! Τόσα που είναι πώς να βρεις άκρη σε ένα τέτοιο κουβάρι! Ξέρεις τι με μπερδεύει;
– Για πες, μπας και βγάλουμε καμιά άκρη! Μπας και μπορώ να σε βοηθήσω!
– Αυτό που γίνεται με το υπάρχει δεν υπάρχει, μας δουλεύουν δεν μας δουλεύουν…
– Για τον κορονοϊό λες!
– Εμ, τι άλλο; Βγαίνουν οι αρχές και λένε το και το, βγαίνουν άλλοι και λένε το και το
– Σωστά, ποιο το και το να πεις ότι είναι σωστό!
-Ας το πάρουμε με την λογική!
– Για να το πάρουμε λοιπόν!
– Όταν βγαίνουν οι ειδικοί και λένε το και το να μην τους πιστέψω;
– Σωστά.
– Και αυτοί που βρίσκονται απέναντι σε τι βασίζονται και διαφωνούν; Και αγνοούν τελικά τους ειδικούς κατηγορώντας τoυς ότι λένε ψέματα, και ότι το ένα και το άλλο, και όλα είναι βάσει σχεδίου, για το ένα για το άλλο…
– Με τόσες αντωνυμίες και παρεμφερή δεν βγάζω άκρη… Μίλα πιο καθαρά…
– Τι να σου πω πιο καθαρά; Αφού είναι γνωστά τοις πάσι. Είναι αυτοί που παίρνουν όλες τις προφυλάξεις και είναι και οι άλλοι που έχουν γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια τον ιό, τις προφυλάξεις, τις προειδοποιήσεις, τα μέτρα, τα πρόστιμα… Σου λένε δεν υπάρχει ιός,
– Και αυτοί που έχουν φύγει;
– Όλα ψέματα. Όλα είναι ένα ψέμα μια ανάσα μια πνοή…
– Την συνέχεια την ξέρουν ή την αγνοούν επίτηδες; “σα λουλούδι κάποιο χέρι θα μάς κόψει μιαν αυγή”;
– Μάλλον όχι! Διότι σου λέει, αφού δεν έχει συμβεί σε μας, δεν υπάρχει, έτσι το λένε για να χάσουμε τα αυγά και τα πασχάλια και να καταστούμε υποχείρια ενός αγνώστου συστήματος που επεξεργάζεται την καταδυνάστευση μας με άπειρα και ολέθρια αποτελέσματα για την ελευθερία μας! Βαδίζουμε ολοταχώς σε μια καινούρια ζωή!
– Δεν ξέρω!
– Από την άλλη πάλι βγαίνει το κράτος και σου λέει, δεν υπακούς; Τσίμπα ένα πρόστιμο! Τι να κάνεις; Δεν θα υπακούσεις; Όχι σου λένε, και να σου οι γάμοι με εκατοντάδες καλεσμένους και τρέχουν μετά από πίσω οι αστυνομικοί να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά. Άσε που διάβασα ότι υπάρχουν κάποιοι που παροτρύνουν τους γονείς να μην στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο με μάσκες! Είναι επικίνδυνο. Και δεν μου λες; Πώς να βγάλω άκρη; Τι να πιστέψω; Διότι άνθρωπος είμαι κι εγώ; Εύκολα παρασύρομαι.
– Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε βάση στα λεγόμενα των ειδικών. Δεν γίνεται να βγαίνει ο καθένας και να λέει ό,τι θέλει. Γίνεται; Δεν γίνεται!
– Τι να πω, ρε μεγάλε; Τι να πω;
– Μην πεις τίποτα, αλλά πρόσεχε, από σένα εξαρτάται διότι μετά δεν υπάρχει πισωγύρισμα! Ή υπάρχει;
