Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Το ξέρεις ότι έχουμε δυο ηλικίες;
– Για ξαναπές το!
– Το ξέρεις ότι έχουμε δυο ηλικίες;
– Συγγνώμη, τι θέλει να πει ο ποιητής; Δύσκολη η ποίηση και δεν την καταλαβαίνω! Είναι δυνατόν να
έχουμε δυο ηλικίες;
– Αμέ! Δυο ηλικίες, η μια η ψυχολογική και η άλλη η χρονολογική!
– Α! Εκεί το πας! Τώρα κατάλαβα! Και πως σου ήρθε αυτό;
– Διάβασα ένα κείμενο που έκανε αυτή την ανάλυση και λέω, ρε έχουμε δίκιο που λέμε είμαι τόσο χρονών,
αλλά εγώ νιώθω τόσο!
– Ακριβώς!
– Κι έλεγα, το λέμε έτσι γιατί δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι πέρασαν τα χρόνια και γεράσαμε! Αλλά
υπάρχει και μια δόση αλήθειας σε αυτό.
– Ναι ρε! Δίκιο έχεις!
– Σου λέει από τη μια πλευρά έχουμε τα χρόνια που τρέχουν και πάνε, και από την άλλη την ψυχολογική
ηλικία που μπορεί να κατανεμηθεί σε γνωστική και συναισθηματική λειτουργία.
– Έπιασες τα βαριά τώρα και άντε να βγάλουμε άκρη. Και τι είναι παρακαλώ γνωστική και τι
συναισθηματική λειτουργία; Θέλουμε τα φώτα σας!
– Η γνωστική έχει να κάνει με την μνήμη που όσο περνούν τα χρόνια εξασθενεί. Αν ξεπεραστούν τα
προβλήματα αυτά μπορούμε να διατηρήσουμε μια μικρότερη ψυχολογική ηλικία. Και από την άλλη πρέπει
να διατηρείς την ικανότητα να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου.
– Τι γίνεται ρε παιδιά; Πολύπλοκα μου τα λες;
– Γιατί ρε πολύπλοκα; Μια χαρά απλά είναι τα πράγματα. Και για να σου τα κάνω πιο απλά… Είναι και πως
σκέφτεσαι, πως λειτουργείς, πως εκτιμάς τα πράγματα, πως νιώθεις όταν συμβαίνει κάτι και στην τελική,
εγώ καταλαβαίνω και νομίζω ότι πρέπει να έχω θετική διάθεση, να μην κάνω παρέα με τοξικούς
ανθρώπους, να χαμογελάω, να μην πέφτω στα πατώματα όταν μου συμβαίνει κάτι στραβό και γενικά άμα
θες να πετάω στα σύννεφα! Διότι φίλτατε η ζωή είναι μικρή και άμα την παίρνεις στα σοβαρά την έχεις
βάψει. Η ζωή είναι ανισσόροπη και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζεις και εσύ! Κατάλαβες; Αλλιώς
βρίσκεσαι χαμένος! Γκέγκε;
– Ναι, ρε! Δίκιο έχεις! Πάω να την ξεβάψω, λοιπόν!
– Ποια ρε;
