Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Είμαι… είμαι… δεν ξέρω να σου πω πως είμαι…
– Ηρέμησε λίγο… Κοκκίνισες… Πήρες κανένα χαλαρωτικό;
– Πόσα χαλαρωτικά να πάρω; Έχουμε καταλήξει να είμαστε ένα απέραντο …ηρεμιστήριο!
– Καλά το λες! Η ζωή μας μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ηρεμίσουμε, που δεν το βλέπω!
– Που να το δεις; Χτες πάλι στο Αριστοτέλειο μαζεύτηκαν νέοι και νεολαίοι και διασκέδαζαν πατείς με πατώ σε, χωρίς μάσκες χωρίς καμία προστασία, χωρίς να σκεφτούν τι κάνουν, χωρίς να σκεφτούν ότι θα αυξηθούν τα κρούσματα…
– Και όχι μόνο! Σε αρκετές πλατείες η διασκέδαση καλά κρατεί… Εντάξει , ένα δίκιο το έχουν τα παιδιά, θέλουν να ξεσκάσουν, το αίμα τους βράζει… αλλά που είναι το μέτρο και η προφύλαξη; Δεν βλέπουν ότι βρισκόμαστε σε μια ανοδική πορεία; Ή σκεφτόμαστε, έλα μωρέ, εγώ δεν πρόκειται να κολλήσω, εγώ δεν πρόκειται να πάθω τίποτα, και ας πάθω, θα περάσει! Ελαφρά τη καρδία όλα λέγονται! Διότι στα σπίτια τους θα εισέλθει μαζί τους η σύγχρονη κατάρα και θα επιβιώσει εκεί και θα πάει κι αλλού κι αλλού, και θα γεμίζουν τα νοσοκομεία, θα γεμίζουν οι εντατικές, θα τρέχουν γιατροί και νοσηλευτές να αποδείξουν ότι αντέχουν, ότι πόσο πια να αντέξουν την αθωότητα της βλακείας μας, το αστείο του πράματος…
– Δεν αντέχεται πια αυτό, πόσοι αρνούνται ότι υπάρχει το πρόβλημα, πόσοι αρνούνται να προφυλαχτούν διότι δεν υπάρχει κίνδυνος, πόσο πια να αντέξει η ηρεμία σου; Πόσο πια να σκεφτείς; Διότι και η σκέψη συγκρούεται με ένα τοίχο και πέφτει λιπόθυμη από το χτύπημα, οπότε όλα καλά και άγια! Όλα μια χαρά! Η λογική τετέλεσται! Νενικήκαμεν!
– Και από την άλλη έχουμε τον αγαπημένο μας γείτονα που εντάξει αυτός κάνει τη δουλειά του, οι εταίροι μας που είναι; Δεν τους καίγεται καρφάκι;
– Τι λε ρε; Εδώ μιλάμε για υψηλό φρόνημα αλληλεγγύης και κατανόησης σε ένα μέλος της ίδιας ομάδας! Τι σ@#&α είμαστε μια ομάδα; Κοιτάς και θες το συμφέρον σου; Ναι; Τότε δεν το κλείνουμε το μαγαζάκι να ηρεμήσουμε, να μην πληρώνουμε τζάμπα ενοίκιο; Να πάμε να κάνουμε λύση του εταιρικού μας και ο καθένας να μαζέψει τα μπογαλάκια του και να επιστρέψει στην παράγκα του! Μ’ αρέσει που έχουμε και ευρωβουλή που ασχολείται με την νομοθεσία της ευρωπαϊκής επικράτειας! Να γελάσουμε εδώ; Να κλάψουμε εδώ; Να αρχίζουμε να τραβάμε τα μαλλιά μας και να αρχίσουμε να μοιρολογούμε την τραγωδία που λαμβάνει χώρα ανά την ευρωπαϊκή επικράτεια; Τόσες φορές τα είπαμε και άλλες τόσες επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια! Άι σιχτίρ από δω πια!
