Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι μεσογειακοί λαοί θεωρούνται ερωτιάρηδες. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι λαοί αυτοί καταναλώνουν άφθονα ψάρια και θαλασσινά.
Τα ψάρια, ιδίως οι αντσούγιες, οι σαρδέλες, ο γάβρος, ο τόνος και ο σολωμός, και τα θαλασσινά (μύδια, γαρίδες, καραβίδες, καλαμάρια, χταπόδια, φούσκες, στρείδια, αχιβάδες, χαβιάρι, αυγοτάραχο, ταραμάς, καβούρια, αχινοί, αστακοί κλπ.) περιέχουν εκτός από ασβέστιο και πολύ ψευδάργυρο, ιώδιο και χρώμιο, που διεγείρουν τους γεννητικούς αδένες και τους διατηρούν ακμαίους.
Πολλά θαλασσινά και ψάρια περιέχουν επίσης βιταμίνες A και D. Όσο πιο φρέσκα είναι τα ψάρια, τόσο μεγαλύτερη είναι και η περιεκτικότητα τους στα ερωτογενή αυτά στοιχεία.
Ο ψευδάργυρος είναι απαραίτητος στον οργανισμό για την παραγωγή της προορμόνης D.H.T. αυξάνει τη σεξουαλική ικανότητα, γιατί επηρεάζει την υπόφυση και τον υποθάλαμο, δηλαδή τους αδένες που ελέγχουν και ρυθμίζουν τη λίμπιντο.
Ένας μέσος άνδρας τριάντα ετών χρειάζεται τουλάχιστον 2 γραμμάρια ψευδάργυρου για να διατηρεί τις επιδόσεις του ψηλές, ενώ ένας πενηντάρης ή μεγαλύτερος έχει ανάγκη ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα.
Απαραίτητος και στη γυναίκα ο ψευδάργυρος, γιατί ρυθμίζει τη λειτουργία των ωοθηκών.
Σύμφωνα με επίσημη έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τη μακροβιότητα στην Ελλάδα, αποδείχτηκε ότι στα νησιά, στα παράλια και τα άλλα μέρη που καταναλώνουν άφθονα ψάρια, το ποσοστό των καρδιοπαθειών είναι πολύ χαμηλό.
Γι΄αυτό οι ψαράδες είναι προνομιούχοι και τυχεροί, επειδή τρώνε συνέχεια άφθονα και φρέσκα ψάρια δικής τους παραγωγής.
Πολλά μάλιστα θαλασσινά τα τρώνε ωμά με λεμόνι και αλάτι, όπως λ.χ. τα καβούρια, φούσκες, αχινούς και καβούρια.
Στη Μυτιλήνη τρώνε ωμή και τη σαρδέλα.
Πολλά νησιώτικα τραγούδια αναφέρονται σ’ αυτή τη σχέση που έχει η θάλασσα, το ψάρεμα, τα ψάρια και το σεξ:
- Πάρε με στη βάρκα μέσα, έγια μόλα έγια λέσα, να σου ξαγκιστρώνω ψάρια, έγια μόλα έγια λέσα…
- Όταν ο καιρός φρεσκάρει, έγια μόλα έγια λέσα, αγκαλιά θα μας τουμπάρει…
- Πάμε στον έρημο γιαλό, η βάρκα μου εσύ κι εγώ…
- Δόλωσα να πιάσω ψάρια, καλαμάρια ή σουπιές, μα αντί να πιάσω ψάρια, με ψαρέψαν δυο ματιές…
- Με το σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα, παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα…
- Ποιος σε πήγαινε βαρκάδα, πίσω στη βαθιά λαγκάδα…
- Τι γυρεύει τέτοιαν ώρα, ο ψαράς μέσα στη χώρα… Μήπως είναι’ ερωτευμένος με καμιά ξανθιά…
- Πάμε στο Φάληρο, με μια μικρή βαρκούλα, πάμε τα δυο στη ζούλα, για ρομάντζα και φιλιά…
- Ασε τα ψάρια να ακούνε, κι έλα να σε δω…
- Ένας λύκος καπετάνιος απ’ τη Σύρα, στο καράβι τριγυρνά κάθε βραδιά, και θυμάται μια μικρούλα ζωντοχήρα, που του έφερε φουρτούνα στην καρδιά…“.
Το λέει και η παλιά παροιμία: “Φάε ψαράκι, κι έλα το βραδάκι…“