Τον προηγούμενο αιώνα έζησαν δυο πολύ μεγάλοι Έλληνες : ο Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης και ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος, Αγίους σαν τον Άγιο Πορφύριο κάθε 200 χρόνια στέλνει ο Θεός. Αλλά και Έλληνες σαν τον Αριστοτέλη Ωνάση μήπως εμφανίζονται συχνότερα ; Και οι δυο δόξασαν τον Ελληνισμό, ο ένας με την αγιότητα αφού τον έψαχναν από τα πέρατα του κόσμου και ο άλλος με τον πλούτο και την δύναμη, αφού τον φοβόντουσαν οι μεγάλοι του κόσμου, αυτοί που περιφρονούσαν την Ελλάδα.
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Γεννήθηκαν και οι δυο το 1906 με 17 μέρες διαφορά. Στην Εύβοια ο Πορφύριος, στην Σμύρνη ο Ωνάσης. Από τόσο πάμφτωχη οικογένεια ο Πορφύριος που αναγκάστηκε ο πατέρας του να ξενιτευτεί και να δουλέψει στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά, από εύπορη οικογένεια της Σμύρνης ο Ωνάσης αλλά που κατάντησε πάμφτωχη με την καταστροφή της Σμύρνης τον Σεπτέμβριο του 1922 και ίσα που γλυτώσανε οι ίδιοι και κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα. Και οι δύο είχαν πλούσια χαρίσματα από τον Θεό, εξυπνάδα, ευστροφία, τόλμη, αντρεία, αποφασιστικότητα. Γεννήθηκαν δυο άνθρωποι με 17 μέρες διαφορά και ο ένας έγινε μεγιστάνας που πήρε από τους Αμερικανούς μέχρι και την γυναίκα του Προέδρου τους προς μεγάλη τους ταπείνωση, ο δε Άγιος Πορφύριος μεγαλούργησε αθόρυβα μέσα από το Άγιο Όρος και έγινε σπουδαίος άνθρωπος αγαπώντας τον Χριστό.
Αυτοί οι τόσο όμοιοι χαρακτήρες διέφεραν στον προσανατολισμό της ζωής τους. Από έφηβος ο Πορφύριος πόθησε με όλο του το είναι την αγιότητα, από έφηβος ο Ωνάσης πόθησε με όλο του το είναι τα χρήματα. Ο πρώτος για να το πετύχει πήγε 12 χρονών μοναχός στο Άγιο Όρος, και ο δεύτερος πήγε μετανάστης 16 χρονών στην Αργεντινή. Έγινε μεγάλος Άγιος ο Πορφύριος με πολλά χαρίσματα και το ήξερε, αλλά γνώριζε ότι όλα είναι δώρα του Θεού. Έγινε πολύ πλούσιος ο Ωνάσης, ίσως ο πλουσιότερος στον κόσμο, και έλεγε ότι και πλουσιότεροι απ’ αυτόν να υπάρχουν στον κόσμο δεν ζουν σαν πλούσιοι, ενώ αυτός ζει σαν πλούσιος.
Και οι δύο δεν έδιναν καμία σημασία στην πολιτική και στο πόσο δημοκρατικές ήταν οι κυβερνήσεις. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν ο πόθος της καρδιάς τους. Ο Χριστός για τον ένα, τα χρήματα για τον άλλο. Έλεγε συχνά ο Άγιος Πορφύριος, οι Χριστιανοί είμαστε τόσο αδιάφοροι προς τα πολιτικά σχήματα που ούτε πάμε να ψηφίσουμε. Σε μια εκδήλωση στο εξωτερικό επί Χούντας θέλησαν οι δημοσιογράφοι να αποσπάσουν δήλωση από τον Ωνάση ενάντια στην Χούντα και το απέφυγε λέγοντας «δεν υπάρχει κάτι πιο ενδιαφέρον ν’ ασχοληθούμε ;».
Ήταν και οι δυο ερωτικές φύσεις. Μόνο που το αντικείμενο του έρωτά τους ήταν διαφορετικό. Ό Άγιος Πορφύριος ήταν τρελά ερωτευμένος με τον Χριστό, ήταν συνεχώς ενωμένος μαζί Του. Συχνά επαναλάμβανε την φράση του Αποστόλου Παύλου «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός». Τίποτα μην αγαπάτε πιο πολύ από τον Χριστό, τίποτα μην προτιμάτε περισσότερο από την αγάπη του Χριστού, φώναζε. Ο Ωνάσης ήταν τρελά ερωτευμένος με τις γυναίκες. Κάθε ελκυστική γυναίκα που πλησιάζω έλεγε, την θεωρώ πιθανή ερωμένη μου. Έλεγε ακόμα, αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες τα χρήματα δεν θα είχαν καμιά αξία.
Και οι δύο έζησαν στα κέντρα μεγάλων πόλεων. Ο Άγιος Πορφύριος από το 1939 μέχρι το 1973 ήταν παπάς στο εκκλησάκι της Πολυκλινικής Αθηνών στην Ομόνοια, στο κέντρο της Αθήνας. Και μετά μέχρι τον θάνατό του το 1991, ζούσε δίπλα στην Αθήνα και έτρεχαν οι Αθηναίοι σ’ αυτόν. Ο Ωνάσης από το 1923 μέχρι που πέθανε το 1975 ζούσε στα κέντρα μεγάλων πόλεων, Μπουένος Άιρες, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Αθήνα. Στο Άγιο Πορφύριο πήγαιναν κάθε είδους άνθρωποι, πιστοί, άπιστοι, λογικοί, τρελοί, πόρνες, αναρχικοί, ναρκομανείς, υγιείς, άρρωστοι, όλους τους αγκάλιαζε και τους αγαπούσε. Ο Ωνάσης συναναστρεφόταν με όλο τον κόσμο, από τον απλό κουλουρά που αγόραζε το κουλούρι του μέχρι τους Προέδρους των ΗΠΑ. Διέφερε από τους άλλους πλούσιους στο ότι επικοινωνούσε με τον απλό κόσμο.
Και οι δυο αγωνίστηκαν μόνοι τους χωρίς την υποστήριξη Οργανώσεων. Ό Άγιος Πορφύριος στο κέντρο της Αθήνας πορευόταν τον δρόμο της αγιότητας με οδηγό τις συμβουλές των Γεροντάδων του και την φλόγα της καρδιάς του. Η Θρησκευτική Οργάνωση που ακολουθούσα τότε τον θεωρούσε πλανεμένο όπως νομίζω και άλλες Θρησκευτικές Οργανώσεις. Δυστυχώς τους πίστεψα κι έτσι έχασα την ευκαιρία να τον γνωρίσω αν και το 1986 που ζούσα στην Αθήνα είχα ακούσει γι αυτόν. Ο Ωνάσης δεν ανήκε σε καμιά από τις Παγκόσμιες Οργανώσεις ώστε να έχει την υποστήριξή τους. Απεναντίας τον πολέμησαν όχι μόνο μεγάλες Πολυεθνικές αλλά και κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Η CIA έστειλε στρατό του Περού να χτυπήσει ένα πλοίο του στα ανοιχτά του Περού, προκάλεσε απεργία των εργαζομένων σε ναυπηγείο στην Γερμανία που κατασκευαζόταν ένα τεράστιο πλοίο του και άλλα πολλά. Δεν κατάφεραν όμως να τον γονατίσουν γιατί δεν το έβαζε κάτω και σαν κάποιος έξω από τον κόσμο να τον βοηθούσε, γιατί κάποιες φορές που από τον πόλεμο που του έκαμναν κινδύνευε να χρεοκοπήσει, παρουσιαζόντουσαν νέες ευκαιρίες από το πουθενά.
Και οι δυο κρατούσαν λεπτομερείς σημειώσεις. Ο Άγιος Πορφύριος από τα βιβλία που διάβαζε ότι έβρισκε σπουδαίο για τον πόθο του για την αγιότητα το σημείωνε και ο Ωνάσης κρατούσε σημειώσεις για κάθε άνθρωπο που συναντούσε για να ξέρει αν τον ξανασυναντήσει πόσο χρόνο αξίζει να ξοδέψει με αυτόν. Και οι δυο σαν ελεύθερα πνεύματα που ήσαν είχαν μόνο έναν κανόνα χωρίς να σκλαβώνονται σε χιλιάδες πρέπει. Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε να σας ενδιαφέρει μόνο να αγαπάτε πολύ τον Χριστό κι όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Ο Ωνάσης έλεγε ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.
