Από μικρός είχα μεγάλα σχέδια και ονειρευόμουν να γίνω πλούσιος. Κι επειδή εκεί στο χωριό ήμασταν φτωχοί και ζούσαμε με βερεσέδια, πάντα είχα στο νου μου το εξής πρωτότυπο και απλό επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο είχε και το μεγάλο πλεονέκτημα, να μη χρειάζεται χρηματοδότηση και δάνειο από τράπεζα.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Η όλη επένδυση μου θα ήταν μόνον 10 κότες και ένας πετεινός.
Αυτές οι 10 κότες θα γεννούσαν από 100 αυγά η καθεμιά, οπότε σύντομα θα είχα 1.000 αυγά.
Αυτά τα 1.000 αυγά θα τα κλωσούσαν, οπότε θα είχα 1.000 νέες κότες, και μάλιστα αλανιάρες ελευθέρας βοσκής, οι οποίες σύντομα θα μου έδιναν 100.000 αυγά κ.ο.κ.
Έτσι, θα γινόμουν ιδιοκτήτης ενός τεράστιου πτηνοτροφείου και θα πουλούσα χιλιάδες κοτόπουλα και εκατομμύρια αυγά!
Θα πει κανείς, γιατί δεν εφάρμοσες το σχέδιο σου;
Πρώτον, γιατί φτωχοί και άφραγκοι όπως ήμασταν, δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε κρέας, κι έτσι κάθε Σάββατο σφάζαμε κι από μια κότα για να έχουμε να φάμε κοτόσουπα με αυγολέμονο. Οπότε δεν περίσσευαν.
Δεύτερο, γιατί όταν κατεβαίναμε στην πόλη για ψώνια δεν είχαμε λεφτά, οπότε ανταλλάσσαμε τις κότες και τα αυγά με τα ψώνια.
Και τρίτο, πολλές φορές οι αντάρτες έρχονταν στο χωριό και μάς έπαιρναν τις κότες και άλλα ζώα.
Το όνειρο μου όμως να γίνω πλούσιος πάντα υπήρχε και αναζωπυρώθηκε τώρα τελευταία μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης ότι, η οικονομία μας πάει μπροστά, βγήκαμε από τα μνημόνια, ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, ο τουρισμός μας φέτος πάει για ρεκόρ, ότι θα δοθούν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, χαμηλότοκα δάνεια, ότι το ΕΣΠΑ(Ευρωπαϊκό Σύστημα Παραγωγικότητας) και ο ΚΑΠ (Κοινή Αγροκτηνοτροφική Πολιτική) ευνοούν την επιχειρηματικότητα και άλλα τέτοια μεγαλόπνοα.
Αφορμή ήταν τα αυγά. Πήγα στο σουπερμάρκετ και αντί για 20 λεπτά που τα αγόραζα προηγουμένως τώρα τα πλήρωσα 35. Και με την ακρίβεια πού καλπάζει, ποιος ξέρει, μπορεί να φτάσουν και το ένα ευρώ!
Έτσι, έβαλα μπροστά το σχέδιο μου. Πήγα στο χωριό και επιθεώρησα το παλιό σπίτι του παππού με τη χορταριασμένη αυλή και την γειτονική πλαγιά όπου θα βόσκουν οι αλανιάρες κότες μου. Ήμουν ενθουσιασμένος, αλλά ένας φίλος δυστυχώς μού έκοψε τη φόρα.
– Πού πας ρε συ ξυπόλυτος στ’ αγκάθια; Αυτά που σκέφτεσαι δεν αξίζουν ούτε τρία αυγά Τουρκίας. Το ξέρεις ότι με τον νέο Νόμο που ξεκίνησε από την Κρήτη δεν επιτρέπεται να έχεις παραπάνω από 5 κότες και 2 κουνέλια; Δεν κάθεσαι καλύτερα στ’ αυγά σου;
Έτσι, μού κόπηκαν τα φτερά και το όνειρο μου αναβλήθηκε άλλη μια φορά. Έχασα τα αυγά και τα πασχάλια. Κι όπως λέει και η σοφή παροιμία, «Πάρε το αυγό και κούρεψ’ το»!
