Μετά από τρία χρόνια πανδημίας και κλεισούρας, φέτος επιτέλους είμαι ελεύθερος να κάνω τουρισμό και διακοπές.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Έτσι, από το χειμώνα κι όλα, άρχισα να κάνω όνειρα και σχέδια σε ποιο νησί θα πάω να απολαύσω τα αξιοθέατα, τον ήλιο, τη θάλασσα και όλα τα ωραία.
Και μόλις άνοιξε η ηλεκτρονική πλατφόρμα του Υπουργείου “Τουρισμός Για Όλους”, έκανα αίτηση για να πάρω κι εγώ την σχετική επιδότηση.
Δεν κράτησε πολύ η χαρά μου. Ο φίλος μου ο Δημήτρης με επανέφερε και με προσγείωσε στην σκληρή πραγματικότητα.
– Πού πας, ρε συ, ξυπόλυτος στ’ αγκάθια; Ξέρεις πόσο είναι αυτό το περίφημο κουπόνι για να πας διακοπές, και πόσα θα πληρώσεις για να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου; Δεν κάθεσαι καλύτερα στ’ αυγά σου;
Πήρα, λοιπόν, χαρτί και μολύβι και υπολόγισα πόσο θα μου στοιχίσουν 15 μέρες:
- Βενζίνες 160
- Διόδια. 68
- Εισιτήρια πλοίου πήγαινε-έλα για το αυτοκίνητο. 140
- Εισιτήρια επιβατών πήγαινε-έλα. 160
- Ξενοδοχείο 780
- Φαγητό. 480
- Μουσείο, τοπικές ξεναγήσεις κλπ. 70
- Αναμνηστικά, νόστιμα προϊόντα του νησιού (μέλι θυμαρίσιο, κρασί κλπ.) 40
ΣΥΝΟΛΟ 1.800 ευρώ.
Μείον τα 150 που θα πάρω με το κουπόνι του Τουρισμού για ‘Ολους (εάν, εννοείται, «πληρώ τα εισοδηματικά κριτήρια και τις άλλες προϋποθέσεις»),
Υπόλοιπο που πρέπει να έχω στην τσέπη μου πριν ξεκινήσω: 1.650 ευρώ.
Οπότε, έκανα πέτρα την καρδιά μου και την ανάγκη φιλοτιμία. Συμβιβάστηκα με τον παραδοσιακό τουρισμό που έκανε παλιά και ο παππούς μου, δωρεάν χωρίς κανένα έξοδο. Έξι μέρες σκληρή δουλειά και την Κυριακή με το κάρο στην παραλία. Εκεί στην άμμο έστηναν ένα πρόχειρο τσαντίρι από πάνω με ένα σεντόνι να μη τους καίει ο ήλιος, και κάτω μια κουρελού, όπου άπλωναν σαν πικνίκ τα σπιτικά φαγητά και ποτά: κεφτεδάκια, βραστά αυγά, αγγουροντοματοσαλάτα, αριγιάνι και κομπόστα.
Αν το καλοσκεφτείς, πραγματικά είναι παράλογο. Οι ξένοι τουρίστες από χώρες μακρινές να έρχονται για να χαρούν όλα αυτά τα ωραία που έχουμε στην περιοχή μας, κι εμείς να μη τα εκτιμούμε και να ξοδευόμαστε να πηγαίνουμε κάπου αλλού μακριά…!
