Κάποτε ένας νεαρός γιατρός επισκέφθηκε τον άγιο Πορφύριο. Αυτός μόλις τον είδε του είπε : «Ευλογημένε, τι κάθεσαι και σκέφτεσαι και λες, και λες … Άσχημο κλοιό σου κάνει ο Σατανάς. Τρέξε στον Χριστό να σωθείς !».
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Δυστυχώς σ’ αυτόν τον άσχημο κλοιό του Σατανά παγιδεύομαι από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι και σήμερα κι ας έχω περάσει τα 60 χρόνια σ’ αυτή την ζωή. Κι ας ξεκινήσω από την πιο πρόσφατη παγίδευση. Συνηθίζω ν’ ανεβαίνω στο αναλόγιο και να βοηθάω τους Ιεροψάλτες στις αναγνώσεις και λίγο στην ψαλμωδία. Μαθήματα βυζαντινής μουσικής ελάχιστα έχω παρακολουθήσει, περισσότερο εξ ακοής ψέλνω, πρακτικά που λέμε. Μια φορά λοιπόν μου είπε ο Ιεροψάλτης «θα βελτιωθείς στο ψάλσιμο αν λες καθαρά τις συλλαβές». Και πιάστηκα και πάλι στην παγίδα. Όποτε διάβαζα κάτι, έλεγα μέσα μου «ο Ιεροψάλτης θέλει ν’ ακούγονται καθαρά οι συλλαβές». Το έλεγα όμως τόσο πολύ ώστε και με κούραζε και χειρότερη έκαμνε την ανάγνωση, μέχρι που θυμήθηκα τα λόγια του αγίου Πορφυρίου και το σταμάτησα και ησύχασα.
Όταν εργαζόμουν στις φαρμακευτικές εταιρείες ως Ιατρικός Επισκέπτης με είχε παγιδευμένο σ’ αυτή την παγίδα ο Σατανάς μέχρι τον λαιμό. Έφευγα να πάω στο νοσοκομείο για να επισκεφθώ τους γιατρούς και καθόμουν αρκετή ώρα μέσα στο αυτοκίνητο να λέω και να ξαναλέω πως γίνεται σωστά αυτή η εργασία. Και πάλι όμως το αποτέλεσμα ήταν να φθάνω στον χώρο της εργασίας μου και κουρασμένος και αργοπορημένος. Φυσικά δεν καταλάβαινα τον άσχημο κλοιό που μου έκαμνε ο Σατανάς. Τελείωνε η εργασία και αντί να πάω στο σπίτι μου καθόμουν κανένα μισάωρο μέσα στο αυτοκίνητο να λέω και να ξαναλέω τα ίδια. Δηλαδή έχανα χρόνο από την ξεκούρασή μου στο σπίτι. Ούτε ο Εξομολόγος μου δεν μπόρεσε να καταλάβει την μεγάλη παγίδα που είχα πιαστεί και μου έλεγε μόνο «βλέπω ότι σε δυσκολεύει πολύ η δουλειά σου, μήπως να βρεις άλλη ; ». Θαρρείς και ο Σατανάς έτσι ωραία που μ’ έπιασε σ’ αυτή την παγίδα θα με άφηνε αν άλλαζα εργασία.
Εννοείται ότι σ’ αυτόν τον άσχημο κλοιό με παγίδευσε ο Σατανάς από μικρό παιδί. Ήμουν ήσυχο παιδί, είχα μόνο μια αδερφή, ήμουν παραχαιδεμένος, μου άρεσε η μοναξιά, το διάβασμα, μου άρεσαν οι ονειροπολήσεις περισσότερο από ότι στα άλλα παιδιά, είχα κι ένα τσιμπημένο εγωισμό επειδή όλοι με παίνευαν, άρα ήμουν το ιδανικό θύμα του Σατανά γι αυτή την παγίδα. Θυμάμαι τον εαυτό μου από το Δημοτικό ακόμα να εφαρμόζω αυτή την τακτική, να λέω και να ξαναλέω τα ίδια. Και φυσικά νόμιζα ότι με βοηθάει. Που να φανταστώ πόση ζημιά μου έκαμνε ! Και το χειρότερο είναι ότι έτσι δεν μπορείς να χαίρεσαι την ζωή σου, και επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς χαρά, θα ψάξει να βρει την χαρά στις αμαρτίες. Πραγματικά μεγάλος μάστορας ο Σατανάς. Από πού ξεκινάει και που σε οδηγεί !
Φυσικά δεν έχουν τέλος τα παραδείγματα, αφού ο Σατανάς αν σε εγκλωβίσει σε παγίδα δεν θα σε αφήσει μέχρι να σε σκοτώσει αφού σύμφωνα με το Ευαγγέλιο είναι ανθρωποκτόνος. Τι να θυμηθώ, που έλεγα συνεχώς «η ώρα του μαθήματος είναι ιερή» σε κάποια πανεπιστημιακά μαθήματα αντί να προσέχω στο μάθημα, που σταματούσα το διάβασμα για να λέω συνεχώς τις «καλές» σκέψεις που είχα, που έλεγα συνεχώς μέσα μου τι μου είπε ο Εξομολόγος για να μην τα ξεχάσω και όταν με «λυπήθηκε» ο Σατανάς μου έβαλε την ιδέα ότι φθάνει να τα πω τρεις φορές , ότι κάποιες φορές έδειρα τα παιδιά μου επειδή ήθελαν απασχόληση και με εμπόδιζαν να τα λέω …
Βέβαια αυτά στην ψυχιατρική γλώσσα ονομάζονται εμμονές, ψυχαναγκασμοί, και οι ψυχίατροι συστήνουν αντικαταθλιπτικά. «Αυτό το χάπι στην Αμερική το λένε χάπι της χαράς» μου είχε πει ο ψυχίατρος. Αλλά εμένα το αντικαταθλιπτικό το μόνο που έκανε είναι να φαίνομαι σαν χαζός, όπως μου έλεγε η γυναίκα μου, και να έχω μεγάλη υπνηλία το πρωί. Συχνά το πρωί κοιμόμουν όρθιος στην κυριολεξία. Πώς να αντιμετωπίσουν τα ψυχοφάρμακα τους άσχημους κλοιούς του Σατανά ; Έλεγε συχνά ο άγιος Παΐσιος, αν στα ψυχιατρικά νοσοκομεία οι τρόφιμοι διάβαζαν τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, οι μισοί θα είχαν φύγει. Δεν θέλω να πω ότι δεν υπάρχουν περιπτώσεις που πραγματικά χρειάζονται τα ψυχοφάρμακα, θέλω μόνο να πω ότι πολλές περιπτώσεις είναι απλώς παγίδες του Σατανά.
Κάποτε ο Μέγας Αντώνιος είδε σε όραμα τις παγίδες που βάζει ο Σατανάς σε κάθε βήμα του ανθρώπου μέχρι τον θάνατό του. Αναστέναξε και είπε «Θεέ μου με τόσες παγίδες πως θα μπορέσει να σωθεί ο άνθρωπος ;». Και άκουσε μια φωνή να του λέει «θα σωθεί με την ταπεινοφροσύνη». Νομίζω το ίδιο εννοεί ο λαός μας όταν λέει «το έξυπνο πουλί, από την μύτη πιάνεται».
