Η σοφή παλιά παροιμία λέει, «Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Πού σημαίνει ότι, αν θέλουμε να λυθεί το μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα της Κατερίνης, θα πρέπει πολύ νωρίς, έγκαιρα, από σήμερα κι όλα, να ξεκινήσουμε και να βρούμε εναλλακτική λύση. Κι επειδή έχουμε πείρα τι έγινε με το παρόμοιο πρόβλημα στην γειτονική μας Θεσσαλονίκη, τα πράγματα είναι πολύ απλά: Μόνον ένα μετρό θα μάς σώσει.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Πρώτα-πρώτα, πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε και κατόπιν, λαβαίνοντας υπόψη και το τι έγινε στη Θεσσαλονίκη, να υπολογίσουμε πότε θα γίνουν τα εγκαίνια. Το μετρό της Κατερίνης, λοιπόν, θα έχει κεντρικό άξονα Νοσοκομείο – Ευαγγελικά – Κέντρο Κατερίνης – ΚΤΕΛ – Σιδ.Σταθμό – Καλλιθέα – Παραλία – Ολυμπιακή Ακτή, και πλάγιο άξονα Σβορώνο – Δημοτικό Στάδιο – Ν, Έφεσο – Δίον – Πλαταμώνα – Λεπτοκαρυά – Γρίτσα – Κατερίνη. Μερικοί πιο αισιόδοξοι προβλέπουν ότι σύντομα στο μέλλον το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης θα μεταφερθεί κοντά στα διόδια Αιγινίου, οπότε ένας επιπλέον πλάγιος άξονας θα είναι Κατερίνη – Κορινός – Μακρύγιαλος – Μεθώνη – Αιγίνιο.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο χρόνο θα πάρει για να ολοκληρωθεί αυτό το απαραίτητο έργο. Τι έγινε, λοιπόν, μέχρι σήμερα αντίστοιχα στη Θεσσαλονίκη; Το έργο ξεκίνησε πριν από ακριβώς 17 χρόνια, το 2007. Κάποτε στο παρελθόν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο τότε υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Γιάννης Μαγκριώτης, είχε δηλώσει με σιγουριά και περηφάνεια ότι το 2020 η Θεσσαλονίκη θα είχε δίκτυο μετρό μήκους 33 χιλιομέτρων με 33 σταθμούς. Ακόμα πιο παλιά, το 2007, που άρχισε η κατασκευή του, το χρονοδιάγραμμα για να παραδοθεί σε λειτουργία ήταν μέσα σε 5 χρόνια, δηλαδή το 2012. Έχουν περάσει από τότε δεκαεπτά (17) ολόκληρα χρόνια, κι ακόμα δεν έχει παραδοθεί και δεν έχει λειτουργήσει.
Συμπέρασμα: Για το δικό μας το μετρό, της Κατερίνης, πρέπει να ξεκινήσουμε από τώρα. Θα χρειαστούν μελέτες, απαλλοτριώσεις, έρευνες στο υπέδαφος μήπως έχει αρχαία, πώς θα διασχίζει τον Πέλεκα και το Μαυρονέρι, έγκριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα ποσά, εγγραφές στον προϋπολογισμό του κράτους, ψήφιση στη βουλή, ανανεώσεις συμβάσεων με τους αναδόχους εργολάβους κλπ. κλπ.,
Έτσι, κάποτε με χρόνια και καιρούς στο μέλλον θα ελπίζουμε ότι θα το χρησιμοποιήσουν τα εγγόνια και τα δισέγγονα μας. Και ότι, επιτέλους, θα λυθεί το κυκλοφοριακό μας πρόβλημα.
