– Και ο χορός καλά κρατεί!
– Κι εγώ “φοβάμαι”!
– Έχει παραγίνει το κακό! Κανείς δεν φοβάται κανέναν και τίποτα! Όλοι οι συνδυασμοί παίζουν! Άνδρες, γυναίκες, παιδιά! Ανήλικοι εναντίον γονέων και αδερφών, σύντροφοι εναντίον συντρόφων, ενήλικες εναντίον μανάδων και πατεράδων, μαθητές εναντίον μαθητών και όσο προχωράει ο καιρός όλο και αυξάνονται τα κρούσματα!
– Έλα ντε!
– Το θέμα είναι γιατί γίνονται, τι είναι αυτό που προκαλεί όλη αυτήν την κατάσταση, τι δείχνει, γιατί κάτι θέλει να δείξει, κάτι θέλει να μας πει με λάθος τρόπο. Είναι δυνατόν πλέον;
– Τι μπορεί να φταίει;
– Η μόρφωση, η παιδεία, η χαλαρή πλέον οικογένεια που οδηγείται προς εξαφάνιση, τι μπορεί;
– Εγώ πιστεύω ότι είναι πολλά περισσότερα που μπορεί να μην τα δίνουμε σημασία γιατί δεν τα θεωρούμε σοβαρά για τέτοιες καταστάσεις! Πρέπει να είναι πάμπολλα!
– Δίκιο έχεις! Ακόμη και αυτός ο λεγόμενος “πολιτισμός” έχει βάλει κι αυτός το λιθαράκι του, αυτή η άπληστη ενημέρωση, αυτή η πολυποίκιλη εικόνα όλα καταφθάνουν και εισέρχονται και καταστρέφουν… Μπορεί να δούμε και χειρότερες καταστάσεις ακόμη, αν και αυτά που συμβαίνουν είναι σχεδόν πρωτοφανή για το περιβάλλον μας, αν κι έχω μια απορία μήπως όλα αυτά συνέβαιναν και στο παρελθόν, και στο βαθύ παρελθόν, αλλά δεν γινόντουσαν γνωστά λόγω δυσκολίας της άκρατης ενημέρωσης που υπάρχει σήμερα. Αν λάβεις και την πυκνότητα του πληθυσμού έχουμε άλλα μέτρα και άλλα σταθμά!
– Είδες λοιπόν ότι δεν μπορείς να ξέρεις τι μπορεί να προκαλούν όλα αυτά! Σίγουρα είναι και η αλλαγή του περιβάλλοντος, που μάλλον έγινε πιο τοξικό, πόσοι δεν αναπολούν τη ζωή μερικές δεκαετίες πίσω, που ο χρόνος κυλούσε αργά, ήρεμα, αγαπησιάρικα… Κι ας ήταν φτώχεια! Είχες και τότε αγωνίες, σκέψεις, άγχος αλλά όλα ήταν πιο γλυκά… Αλλά δεν ήξερες τι σε περιμένει στο μέλλον… Ο πολιτισμός παραμόνευε κι εμείς τον αποζητούσαμε, τον περιμέναμε και …ήρθε επιτέλους με όλα τα συμπράγκαλά του και θρονιάστηκε για τα καλά!
– Ελέησον!
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
