«Καμία διοργανώτρια χώρα δεν θέλει να πάθει αυτό που έπαθε η Ελλάδα», αναφέρει άρθρο της National καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται στο Παρίσι. Τα «φάντασμα» του 2004 επανέρχεται διαρκώς στον διεθνή Τύπο αυτές τις ημέρες, καθώς εκφράζονται ανησυχίες για τη δοκιμαζόμενη οικονομία της Γαλλίας και εάν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στην τρύπα δισεκατομμυρίων δολαρίων που αφήνουν πίσω τους οι Ολυμπιακοί.
«Η Γαλλία, με τα ήδη υψηλά επίπεδα χρέους της, την υποτονική οικονομική ανάπτυξη και την αύξηση του κόστους της φιλοξενίας του φετινού παγκόσμιου αθλητικού υπερθέαματος λόγω του πληθωρισμού, κινείται προσεκτικά με την ελπίδα ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι θα είναι ισοσκελισμένοι ή θα αποφέρουν ακόμη και ένα μικρό κέρδος», αναφέρει η National.
Δεκάδες δισεκατομμύρια
Το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων ανέρχεται σε δεκάδες δισεκατομμύρια ενώ συνήθως ο τελικός λογαριασμός ξεπερνά κατά πολύ τις αρχικές προβλέψεις.
Σχεδόν όλες οι εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 είναι τώρα εγκαταλελειμμένες
Το έργο της διοργάνωσης αρχίζει χρόνια πριν οι πρώτοι αθλητές παρελάσουν με τις σημαίες τους και φτάσουν οι στρατιές των φιλάθλων.
Από τη σύσταση μιας πληθώρας επιτροπών που διαχειρίζονται έναν στρατό εθελοντών μέχρι την κατασκευή εγκαταστάσεων, την ανακαίνιση των αθλητικών υποδομών, την εξεύρεση διεθνών εταίρων, την εξασφάλιση χρηματοδότησης από τον ιδιωτικό τομέα, ο κατάλογος φαίνεται ατελείωτος.
Και φυσικά υπάρχουν και τα παραδείγματα που δείχνουν ότι η γιορτή μπορεί να έχει πικρό τέλος. Ως τέτοιο παράδειγμα χρησιμοποιείται η Ελλάδα που σύμφωνα με την National «καταστράφηκε μετά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών».
Το σιωπηρό κόστος των Ολυμπιακών
Το Council of foreign relations, αναφέρει ακόμα ότι οικονομολόγοι τονίζουν ότι πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη το λεγόμενο σιωπηρό κόστος των παιχνιδιών.
Αυτό περιλαμβάνει το κόστος ευκαιρίας των δημόσιων δαπανών που θα μπορούσαν να είχαν δαπανηθεί σε άλλες προτεραιότητες.
«Η εξυπηρέτηση του χρέους που απομένει μετά τη φιλοξενία των αγώνων μπορεί να επιβαρύνει τους δημόσιους προϋπολογισμούς για δεκαετίες. Το Μόντρεαλ χρειάστηκε μέχρι το 2006 για να αποπληρώσει το τελευταίο χρέος του από τους Αγώνες του 1976, ενώ τα δισεκατομμύρια χρέους της Ελλάδας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες συνέβαλαν στη χρεοκοπία της χώρας.
Το χρέος και το κόστος συντήρησης των Χειμερινών Αγώνων του Σότσι 2014 θα κοστίσει στους Ρώσους φορολογούμενους σχεδόν 1 δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως για το ορατό μέλλον, εκτιμούν οι ειδικοί».
Τα υπερσύγχρονα στάδια που ρημάζουν
Και φυσικά θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψιν τι γίνονται τα μεγάλα έργα όταν οι Ολυμπιακοί τελειώνουν. Στάδια, υπερσύγχρονες αθλητικές υποδομές ρημάζουν όπως δείχνει επίσης εμφατικά – αν και όχι αποκλειστικά – το παράδειγμα της Ελλάδας.
Όπως αναφέρει το Council of foreign relations, το «Ολυμπιακό στάδιο του Σίδνεϊ κοστίζει στην πόλη 30 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για τη συντήρησή του. Το περίφημο στάδιο «Φωλιά του Πουλιού» του Πεκίνου κόστισε 460 εκατομμύρια δολάρια για να κατασκευαστεί, απαιτεί 10 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για τη συντήρησή του και έμεινε ως επί το πλείστον αχρησιμοποίητο μετά τους αγώνες του 2008, μέχρι που η πόλη το χρησιμοποίησε ξανά για να φιλοξενήσει τους Χειμερινούς Αγώνες του 2022.
Ενώ σχεδόν όλες οι εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, το κόστος των οποίων συνέβαλε στην ελληνική κρίση χρέους, είναι τώρα εγκαταλελειμμένες».
Υπέρβαση του προϋπολογισμού
Το κόστος για τους αγώνες του Πεκίνου έφτασε τα 52,7 δισεκατομμύρια δολάρια, του Τόκιο (35 δισεκατομμύρια δολάρια), της Αθήνας (18,7 δισεκατομμύρια δολάρια), του Λονδίνου (13,3 δισεκατομμύρια δολάρια) και του Ρίο ντε Τζανέιρο (13 δισεκατομμύρια δολάρια), σύμφωνα με τα στοιχεία της S&P Global.
Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε υπέρβαση του αρχικού προϋπολογισμού.
Οι Αγώνες του Παρισιού έχουν υπερβεί κατά 25% τον αρχικό προϋπολογισμό μέχρι στιγμής. Οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου το 2012 ξεπέρασαν τον προϋπολογισμό κατά 76%, το Τόκιο κατά 238% και το Ρίο κατά 352%, ανέφερε η S&P.
