Πριν μερικά χρόνια, στα εγκαίνια του Εκκλησιαστικού Μουσείου της Μητροπόλεως Δημητριάδος, ο τοπικός Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος στη βαρυσήμαντη ομιλία του είπε αλήθειες που πρέπει να τις προσέξουν άρχοντες και λαός. Αν και η ομιλία έγινε πριν χρόνια, η αρρωστημένη κατάσταση στην πατρίδα μας είναι διαχρονική και αγγίζει όλα τα κόμματα, μεγάλα και μικρά αλλά και όλα τα κοινωνικά στρώματα του λαού μας.
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Σταχυολογήσαμε αποσπασματικά μερικά αξιόλογα σημεία της, που είναι επίκαιρα και σήμερα. Είπε: «χρεοκοπήσαμε πνευματικά. Ο Λόγος του Θεού είναι αναπνοή και ζωή της ψυχής μας… είναι η αλήθεια και είναι μακάριος ο άνθρωπος που γνωρίζει την αλήθεια, γιατί νοηματοδοτεί τη ζωή του και οδηγείται στην ουσιαστική ελευθερία… Ελευθερώνει την ψυχή και το πνεύμα, γιατί απομακρύνει τον φόβο του θανάτου… Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Λόγο του Θεού και ξέρει την αλήθεια του Θεού δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τον φυσικό θάνατο, γιατί ξέρει ποια είναι η όντως ζωή. Και όταν γνωρίζει την όντως ζωή είναι πραγματικά ελεύθερος, αφού τίποτα γήινο δε μπορεί να τον δεσμεύσει. Ξέρει το εφήμερο των υλικών πραγμάτων, τον πόνο, που αντί να τον απελπίσει, τον παιδαγωγεί και τον φέρνει ακόμα πιο κοντά στον Θεό και τους ανθρώπους… Όταν γνωρίζουμε την αλήθεια τότε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι, ακόμα κι αν υποστούμε οποιαδήποτε δουλεία….Μόνο ο άνθρωπος που έχει στη ζωή του την αλήθεια του Λόγου του Θεού, που έχει ελεύθερη ψυχή, μπορεί ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί. Γνωρίζει ότι ο άλλος είναι η ζωντανή εικόνα του Θεού, θεμελιώνει τις σχέσεις του στην αλήθεια, την ειλικρίνεια, την ανιδιοτέλεια, στο σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, ξέρει να δημιουργεί σχέσεις πραγματικής και ουσιαστικής αγάπης, αλληλεγγύης, συγχωρητικότητας, ξέρει ότι δε μπορεί να κρίνει και να κατακρίνει τους άλλους, αλλά μόνο να συγχωρεί. Γιατί ο άνθρωπος της αλήθειας και της ελευθερίας γνωρίζει πάνω απ’ όλα ότι είναι ο τελευταίος των ανθρώπων, αφού έχει γνωρίσει καλά τον εαυτό του… Ο άνθρωπος της μετανοίας, της αλήθειας, της ελευθερίας γίνεται ο άνθρωπος που συγχωρεί και μπορεί όχι απλώς να ξεχάσει εκείνον που τον έβλαψε ή να λησμονήσει όποιον τον συκοφάντησε, αλλά να τον ξανακαλέσει, να τον βάλει στην καρδιά του, να γίνει ένα περισσότερο μαζί του…». Είπε ακόμη: «χρεοκοπήσαμε πνευματικά, ηθικά και υλικά. Δείτε τί είναι σήμερα η Παιδεία στον τόπο μας. Συζητείται στις μέρες μας η προαιρετική επιλογή των μαθημάτων της ιστορίας και των θρησκευτικών, να μαθαίνουν δηλ. τα παιδιά την ιστορία και την πίστη τους αν θέλουν. Τότε τα σχολεία να τα ονομάσουμε Σχολές καλής συμπεριφοράς, όπου τα παιδιά θα μαθαίνουν αγγλικά, καλούς τρόπους και να ντύνονται καλά. Αυτή είναι η αναγκαιότητα της Παιδείας μας σήμερα; Πού είναι η Παιδεία που μπορεί να κρατήσει τα Ελληνόπουλα ζωντανά ώστε να μπορέσουν ν’ αντιμετωπίσουν την λαίλαπα που έχει προκύψει;»
Αξιοσημείωτες οι δηλώσεις αυτές. Τα λόγια όμως που πρέπει να βάλουν σε σοβαρές σκέψεις τους άρχοντες μας, πολιτικούς και θρησκευτικούς αλλά και όλους μας, είναι: «χρεοκοπήσαμε πνευματικά, ηθικά και υλικά». Η δήλωση αυτή πρέπει να αποτελέσει σειρήνα συναγερμού για να αφυπνιστούν άρχοντες και λαός και να δούνε τα αίτια της πολλαπλής χρεοκοπίας μας και να αναζητήσουν τη λύση που θα οδηγήσει στην παλινόρθωση της πατρίδας μας.
Δεν είναι αρκετό να καυχόμαστε για ένδοξη ιστορία μας και τα φώτα που δώσαμε στην ανθρωπότητα, ενώ έχουμε φτάσει στο χείλος της χρεοκοπίας. Μήπως φτάσαμε στον δρόμο της μη επιστροφής; Πολλοί θα πούνε ότι ξοφλήσαμε, δεν υπάρχει ελπίδα. Ο Μητροπολίτης δεν λέει, «υπάρχει κίνδυνος να χρεοκοπήσουμε», αλλά ότι ήδη «χρεοκοπήσαμε». Κι αυτή η διαπίστωση δεν είναι απόρροια μόνο ενός θρησκευτικού ηγέτη αλλά και πολλών πολιτικών αναλυτών και της πλειοψηφίας των Ελλήνων.
΄Οπου και να ρίξουμε τα μάτια μας, θα δούμε ότι σ’ όλους τους τομείς υπάρχει διαφθορά, αδικία, ανηθικότητα, ψευτιά, απάτη, εκμετάλλευση από τα υψηλότερα- ιδιαίτερα σ’ αυτά- στρώματα της κοινωνίας και τους άρχοντες μας ως και τους κατώτερους υπαλλήλους και τους απλούς ανθρώπους. Την κατάσταση αυτή μας απεικονίζει παραστατικά ο προφήτης Ησαΐας: «… από το πέλμα τού ποδιού μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει σ’ αυτόν ακεραιότητα, αλλά τραύματα, και μελανιές, και σάπια έλκη» (1:6).
Οι υπόνομοι της ανηθικότητας έχουν σπάσει από τα πολλά συσσωρευμένα λύματα της σήψης και η κοινωνία μας ασφυκτιά από τη δυσωδία.
Κι όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι κι ο άνθρωπος σηκώνει απελπιστικά τα χέρια του, τότε επεμβαίνει ο Θεός.
Το πρόβλημα ασφαλώς δεν είναι με τον Θεό, αλλά με εμάς, γιατί αυτό που λέει ο Ησαΐας για τους ανθρώπους της εποχής του, ισχύει και για μας σήμερα: «οι ανομίες σας έβαλαν χωρίσματα ανάμεσα σε σας και στον Θεό σας, και οι αμαρτίες σας έκρυψαν το πρόσωπό του από σας, για να μην ακούει…» (Ησαΐας 59:2). Πάντα όμως υπάρχει θεραπεία. Τον τελευταίο λόγο έχει ο Θεός της ελπίδας. Για να γίνει αυτό, πρέπει ο ασθενής να παραδεχτεί την κατάστασή του και να ακολουθήσει τη συνταγή του του Θεού.
Πιστεύουμε ότι σε κάθε εποχή υπάρχει ένα «πιστό υπόλοιπο», που είναι το αλάτι και το φως του κόσμου. Και σήμερα, στην πατρίδα μας, μ’ όλα αυτά τα κακά που συμβαίνουν, υπάρχουν εκείνοι που αγαπούν τον Θεό και κράζουν σ’ Αυτόν.
Ας πάρουμε τη συνταγή που έδωσε ο Θεός για τη θεραπεία του στο παρελθόν. Είναι αποτελεσματική σε κάθε άνθρωπο και λαό, σε κάθε εποχή. Βρίσκεται στο Β’ Χρονικών 7:14. «…και ο λαός μου, επάνω στον οποίο ονομάστηκε το όνομά μου, ταπεινώσουν τον εαυτό τους, και προσευχηθούν, και εκζητήσουν το πρόσωπό μου, και επιστρέψουν από τους δρόμους τους, τους πονηρούς, τότε εγώ θα εισακούσω από τον ουρανό, και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους, και θα θεραπεύσω τη γη τους». ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΕΚΖΗΤΗΣΗ-ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. Και όταν αυτά γίνουν ο Θεός θα συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και θα μας θεραπεύσει.
