Οι ποδοσφαιρικές ομάδες έχουν ένα δικό τους χαρακτηριστικό σήμα-έμβλημα. Ο Παναθηναϊκός, για παράδειγμα έχει το τριφύλλι, ο ΠΑΟΚ τον δικέφαλο αετό, ο Ηρακλής τον ομώνυμο αρχαίο μυθικό ήρωα, ο ΑΡΗΣ τον θεό του πολέμου κλπ. Ο Πανσερραϊκός έχει το λιοντάρι της Αμφίπολης. Αυτό το λιοντάρι έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προέλευση και ιστορία:
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Την περίοδο 1929-1936, ο κάμπος των Σερρών αποτέλεσε το επίκεντρο ενός από τα σπουδαιότερα τεχνικά έργα στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Την υλοποίησή του ανέλαβαν οι αμερικανικές εταιρείες ΟΥΛΕΝ και John Monks & Sons. Κατά τη διάρκεια των εργασιών ήρθε στο “φως” ο Λέων της Αμφίπολης.
Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και εντυπωσιακά λεοντόμορφα γλυπτά της αρχαιότητας.
Οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι το πρόσωπο του λιονταριού, που υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο των Μακεδόνων, ήταν στραμμένο κατά την πόλη, εκφράζοντας έτσι πληρέστερα το σκοπό και το μεγαλείο της. Διόλου τυχαία, κάθε επισκέπτης δηλώνει εντυπωσιασμένος στην όψη του γλυπτού….
Η ανακάλυψη του Λέοντα από Έλληνες στρατιώτες και η απόπειρα αρχαιοκαπηλίας από Βρετανούς συμμάχους Η ύπαρξη του μνημείου έγινε γνωστή για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Άνδρες τη…
Άνδρες της VII μεραρχίας του ελληνικού στρατού παρατήρησαν την ύπαρξη μαρμάρων μέσα σε θάμνους της δυτικής όχθης του Στρυμόνα, κοντά στην παλιά γέφυρα….
Επρόκειτο για τη μαρμάρινη βάση του λιονταριού, το υλικό της οποίας, σύμφωνα με την αρχαιολόγο, Κατερίνα Περιστέρη, “είχε χρησιμοποιηθεί ως φράγμα σε δεύτερη χρήση ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή“.
Ωστόσο, η εμπόλεμη κατάσταση δεν ευνόησε την ανασκαφή που ξεκίνησαν οι αρχαιολόγοι Αναστάσιος Ορλάνδος και Γεώργιος Οικονόμος.
Το 1916, Βρετανοί στρατιώτες, που ανήκαν στην δύναμη της Αντάντ του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατασκεύαζαν οχυρωματικά έργα στη γέφυρα της Αμφίπολης. Εκεί βρήκαν τα μαρμάρινα κομμάτια του λιονταριού και προσπάθησαν να τα φυγαδεύσουν με πλοία στην Αγγλία. Ωστόσο, τα σχέδιά τους ματαιώθηκαν από τους Βούλγαρους, οι οποίοι είχαν καταλάβει το Παγγαίο και άρχισαν να τους βομβαρδίζουν.
Μετά τον πόλεμο Αμερικάνοι μηχανικοί της Ούλεν κατά την εκτέλεση χωματουργικών εργασιών γύρω από τον ποταμό Στρυμόνα, βρέθηκαν μπροστά στα θραύσματα του φημισμένου λιονταριού της Αμφίπολης.
Γενικός επόπτης και συντονιστής των έργων στην περιοχή των Σερρών ήταν ο Roy Warner Gausmann, διευθυντής ταυτόχρονα στα έργα ύδρευσης της ΟΥΛΕΝ στην Αθήνα. Σύμφωνα με μελετητές, πέρα από καταξιωμένος μηχανικός, ήταν και ένας γνήσιος φιλέλληνας. Λάτρευε την Ελλάδα και πριν επιστρέψει στις ΗΠΑ, φρόντισε να κρατήσει δεσμούς με τη χώρα μας, βαπτίζοντας το παιδί ενός Έλληνα υπαλλήλου.
Ενθουσιάστηκε με την ανακάλυψη του Λέοντα και ήρθε αμέσως σε επαφή με τους φίλους του στα γραφεία της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα.
Στις διάσπαρτες εκσκαφές που ήταν σε εξέλιξη κατά μήκος του Στρυμόνα, βρέθηκαν, σε μεγάλη απόσταση από το αρχικό σημείο, και αλλά τμήματα τόσο από το μνημείο του Λέοντα, όσο και από τον περίβολο του ταφικού μνημείου από το λόφο Καστά. Πιστεύεται ότι, κατά τους βυζαντινούς χρόνους, οι αγρότες της περιοχής χρησιμοποίησαν κομμάτια από το καταστραμμένο μνημείο για να κατασκευάσουν μικρά φράγματα και γέφυρες.
Οι μηχανικοί της ΟΥΛΕΝ μετέφεραν τα τεράστια και βαριά κομμάτια, από τα οποία απαρτιζόταν το γλυπτό, στο αρχικό σημείο με τα κομμάτια της κεφαλής.
Η καμπάνια χρηματοδότησης και η αναστήλωση του μνημείου Ο Gausmann επικοινώνησε με τον τότε ανώτατο εκπρόσωπο της αμερικανικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, Lincoln MacVeagh, πείθοντάς τον να κάνουν καμπάνια για την εύρεση χρηματοδότη για την αναστήλωση του γλυπτού.
Από το 1933 μέχρι το 1936, ο MacVeagh, σε συνεργασία με τις αμερικάνικες και γαλλικές αρχαιολογικές αποστολές καθώς και την κοινοπραξία Monks-Ulen, συντόνισε μια παγκόσμια εκστρατεία ενημέρωσης του κόσμου για την ανακάλυψη. Συγκέντρωσε επίσης μια ευρεία ομάδα επιστημόνων, οι οποίοι θα εργάζονταν για την αναστήλωση του μνημείου.
Οι εργασίες αναστήλωσης ξεκίνησαν προς το τέλος του 1936 με την δημιουργία ενός γύψινου ομοιώματος της θεωρητικής μορφής του Λιονταριού της Αμφίπολης προτού καταστραφεί.
Πολλά σημαντικά μέλη του Λέοντα έλειπαν και αντικαταστάθηκαν από λευκό τσιμέντο.
Ανάμεσα σε αυτούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της χρηματοδότησης ήταν και ο ποιητής Κ.Π. Καβάφης, αναφέρει η Πηνελόπη Μάλαμα, αναπληρώτρια προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Σερρών.
Το όραμα πήρε “σάρκα και οστά” το φθινόπωρο του 1937. Ο Λέων της Αμφίπολης στήθηκε ξανά, για να “ατενίζει” αγέρωχος την ιστορική αρχαία πόλη των Μακεδόνων.
Ο επικεφαλής αρχαιολόγος της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας στην Αθήνα, Oscar Broneer, που κλήθηκε να συμβάλλει στις ανασκαφές, έγραψε το 1941 και ένα βιβλίο για το έργο της αναστήλωσης.
Παρά τις κριτικές που ακούγονται για τα “λάθη” που έγιναν κατά την αναστήλωση, ειδικότερα στα μάτια ή στη γλώσσα του λιονταριού, η αναστήλωση του έργου προπολεμικά το “έσωσε” από πιθανή κλοπή και μέχρι σήμερα, αποτελεί σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο της περιοχής“, αναφέρει η Έφη Νεστορίδη, Γενική Διευθύντρια Ψηφιακής Διακυβέρνησης στην ΕΥΔΑΠ.
Εκτός από τα κομμάτια του Λέοντα της Αμφίπολης, στην περιοχή βρέθηκε και ένα μαρμάρινο αναθηματικό ενεπίγραφο ανάγλυφο ρωμαϊκών χρόνων με την απεικόνιση του Στρυμόνα. Εντοπίστηκε το 1932 βορειοδυτικά της Αμφίπολης, στην στροφή του ποταμού και σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αμφίπολης.
Στην αρχαιότητα, ο Στρυμόνας λατρευόταν ως θεός και απεικονιζόταν, όπως και όλοι οι ποταμοί, ως σεβάσμιος ηλικιωμένος άνδρας. Οι δύο όρθιες γυμνές ανδρικές μορφές που κρατούν δόρυ, φορούν χλαμύδα και κωνικό είδος περικεφαλαίας απεικονίζουν τους Διόσκουρους, οι οποίοι κρατούν τα χαλινάρια δύο αλόγων.. Tο ανάγλυφο συμπληρώθηκε με την απεικόνιση των Χαρίτων, όπως αναφέρεται στην επιγραφή.
Επιπρόσθετα, το 1934, στην κοίτη του Στρυμόνα βρέθηκε μία μαρμάρινη ενεπίγραφη πλίνθος που περιέχει στρατιωτικό διάγραμμα του Μακεδόνα βασιλιά, Φιλίππου Ε’ (221 π.Χ. – 179 π.Χ.) σε δύο στήλες.
Πολλά αρχιτεκτονικά μέλη που βρίσκονται σήμερα στο λεγόμενο χώρο του Λέοντος βρέθηκαν το 1930 κατά τις εργασίες εκβάθυνσης του ποταμού Στρυμόνα. Πολλά από αυτά φέρουν χαράγματα και ονόματα και κάποια είναι πιθανό ότι προέρχονται από την αρχική βάση του λιονταριού.
(πηγή: Μηχανή του Χρόνου 20-2-25)
Το λιοντάρι, λοιπόν, της Αμφίπολης είναι ένα έργο επιτάφιας πλαστικής του 4ου αιώνα π.Χ., μνημείο πολεμικής δόξας. Σύμφωνα με τον καθηγητή Δημήτρη Λαζαρίδη στήθηκε προς τιμή του αρχαίου Λαομέδοντα από την Λέσβο, ενός από τους πιο αξιόλογους τριηράρχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που εγκαταστάθηκαν στην αρχαία Αμφίπολη, ενώ σύμφωνα με μια εκδοχή βρισκόταν στην κορυφή του γνωστού μας Τύμβου Καστά. Στις πρόσφατες ανασκαφές που έγιναν εκεί, βρέθηκαν τμήματα της ράχης του αγάλματος αυτού καθώς και τα θεμέλια του πρώτου βάθρου, στην κορυφή του λόφου.
Η ανεύρεση του μνημείου είναι συνδεδεμένη με την νεότερη πολεμική ιστορία της Μακεδονίας. Ο εντοπισμός των πρώτων τμημάτων του οφείλεται σε Έλληνες στρατιώτες, που είχαν στρατοπεδεύσει εκεί κατά τον 2ο Βαλκανικό Πόλεμο και μερικά χρόνια αργότερα το 1916 η ανακάλυψη περαιτέρω τμημάτων από Άγγλους στρατιώτες κατά την κατασκευή οχυρωματικών έργων κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου. Πιο πρόσφατα κατά την εκτέλεση των έργων αποξήρανσης του ποταμού Στρυμόνα, που ρέει δίπλα, η εταιρεία Μονξ-Γιούλεν την δεκαετία του 1930 αποκάλυψε στις εκβολές του ποταμού ερείπια αρχαίας γέφυρας και βρέθηκαν μέσα σε λάσπη του ποταμού τεράστια τεμάχια του μαρμάρινου λιονταριού. Το 1937 με πρωτοβουλία του πρεσβευτή των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα Λίνκολν Μακβή, και με την συμπληρωματική ενίσχυση του ελληνικού κράτους, ο Λέων της Αμφίπολης αναστηλώθηκε.
Τα λιοντάρια στην αρχαιότητα είχαν συμβολική σημασία ως σήματα σε τάφους. Αυτό φαίνεται και από το παρακάτω επίγραμμα που έγραψε τον 2ο αι. μ.Χ. ο επιγραμματοποιός Αντίπατρος ο Σιδώνιος για κάποιον Τελευτία του Θευδώρου, ο οποίος, βέβαια, δεν σχετίζεται με την Αμφίπολη ή τον εκεί λέοντα:
«Εἰπέ, λέων, φθιμένοιο τίνος τάφον ἀμφιβέβηκας, βουφάγε; τίς τᾶς σᾶς ἄξιος ἦν ἀρετᾶς; — υἱὸς Θευδώροιο Τελευτίας, ὃς μέγα πάντων φέρτερος ἦν, θηρῶν ὅσσον ἐγὼ κέκριμαι. οὐχὶ μάταν ἕστακα, φέρω δέ τι σύμβολον ἀλκᾶς ἀνέρος· ἦν γὰρ δὴ δυσμενέεσσι λέων» .
Η όλη διαδικασία της ανασκαφής και τα ευρήματα έχουν καταγραφεί λεπτομερώς από τον Όσκαρ Μπρονέρ στο βιβλίο ‘The Lion of Amphipolis’ που εκδόθηκε το 1941 στα αγγλικά.
Ο Λέων της Αμφίπολης, λοιπόν, αν και καθισμένος, είναι μεγαλύτερος από τον λέοντα της Χαιρωνείας. Έχει ύψος περισσότερο από τέσσερα μέτρα και μαζί με τα βάθρα υπερβαίνει τα οκτώ μέτρα. Μόνο το κεφάλι του έχει μήκος δύο μέτρα. Σύγχρονες λαϊκές δοξασίες θέλουν τον λέοντα να μην έχει γλώσσα, για να μην αποκαλύψει σε ποιον ανήκει ο τάφος, κρατώντας το μυστικό.
(πηγή: Βικιπαίδεια)
Να κι ένα βίντεο με το λιοντάρι της Αμφίπολης, του Κώστα Γκέρτσου
