Τι προτιμάτε, γεμιστή γαλοπούλα με κάστανα και σταφίδες ή χοιρινό; Θα έχετε καλή και ζεστή συντροφιά; Τι δώρα θα κάνετε; Κάποιο επώνυμο άρωμα; Κάποιο καλάθι ακριβών ποτών; Το τελευταίο μοντέλο κινητό τηλέφωνο; Θα ταξιδέψετε; Μήπως θα πάτε για σκι στα χιόνια σε κάποιο χιονοδρομικό κέντρο; Κάνατε κράτηση σε παραδοσιακό ξενώνα;
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Κοντά στην Κατερίνη, στα τελευταία σπίτια ενός χωριού, κάποιος δεν θα γιορτάσει φέτος. Δεν γιόρτασε ούτε πέρσι. Ούτε πρόπερσι. Ούτε παραπρόπερσι.
Είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα. Χήρα και ανάπηρη. Που ζει μόνη. Χωρίς τροφή. Χωρίς φάρμακα. Ξεχασμένη και εγκαταλειμμένη από όλους.
Κι όμως, στα νιάτα της ήταν μορφωμένη, σπούδασε και δούλεψε γιατρός. Προσέφερε κοινωνική υπηρεσία, μεγάλωσε δύο παιδιά. Η ζωή όμως τής φέρθηκε σκληρά. Χήρεψε νωρίς. Πήγε στη Γερμανία και δούλεψε καθαρίστρια, φρόντιζε ηλικιωμένους. Και σήμερα δεν έχει ασφάλιση, δεν έχει σύνταξη, δεν έχει έσοδα ούτε ένα ευρώ. Δεν έχει απολύτως τίποτα! Δεν «δικαιούται» να ζήσει! Φυτοζωεί με μερικά μακαρόνια, ρύζι και άλλα τέτοια που της δίνει ελεημοσύνη η εκκλησία και φάρμακα από το κοινωνικό φαρμακείο.
Έχει ξεχάσει τι είναι σαλάτα, αυγό, τυρί, κρέας και ψάρι. Για τα Χριστούγεννα θα έχει νερόβραστες φακές, σκέτες, και μακαρόνια, παρ’ ότι δεν κάνει να τα τρώει, επειδή είναι βαριά διαβητική και εγχειρίστηκε δύο φορές στο πόδι με μερικό ακρωτηριασμό, ενώ και το άλλο πόδι είναι χάλια πρησμένο και με γάζες. Επιπλέον είναι καρκινοπαθής, έχει κάνει τρεις εγχειρήσεις, ο ένας νεφρός υπολειτουργεί. Επιπλέον έχει κάνει δύο εγχειρήσεις στα μάτια, δεν βλέπει καλά, η ασθένεια υποτροπίασε, αλλά δεν έχει χρήματα για να πάει στο νοσοκομείο.
Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι συνάνθρωποι μας! Δίπλα μας. Είναι «ο πλησίον» που είπε κι ο Χριστός.
Κάπως έτσι θα τη βγάλει και φέτος η γυναίκα αυτή, την ώρα που όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα ακούμε την Άγια Νύχτα και τις άλλες γλυκές χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Και θα απολαμβάνουμε το πλούσιο γιορτινό τραπέζι.
