Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Αισθάνομαι την υποχρέωση να εξηγήσω στους φίλους και στις φίλες αναγνώστες/στριες γιατί επέλεξα αυτόν τον τίτλο για το άρθρο μου το οποίο με περισσή ευγένεια, όπως κάνει συνήθως, φιλοξενεί σήμερα το αγαπημένο μας blog.
Όσα χρόνια ζω ΔΕΝ βίωσα ποτέ τέτοια ανατροπή σε παραδοσιακά πρότυπα συμπεριφοράς που υπαγορεύουν:
ΔΕΝ πλησιάζουμε, ΔΕΝ αγκαλιάζουμε, ΔΕΝ φιλάμε τον παππού και την γιαγιά
ΕΠΕΙΔΗ τους…Αγαπάμε!…
Θυμήθηκα μερικά ανατρεπτικά σλόγκαν από το βιβλίο «1984» του Orwell:
«Ο Πόλεμος είναι Ειρήνη», «Η Ελευθερία είναι Σκλαβιά», «Η Άγνοια είναι Δύναμη»…
Θυμήθηκα και τo σλόγκαν των Ναζιστικών Στρατοπέδων Συγκέντρωσης:
«Η Εργασία σε ελευθερώνει- Arbeit Macht Frei».
Θα έλεγα, χωρίς να διστάσω «Ανάθεμα στον covid-19 και όσους ευθύνονται για την ύπαρξή του» αλλά δεν το κάνω όχι επειδή το θεωρώ άκομψο ή επειδή μπορεί να τιμωρηθώ για αυτό αλλά απλά επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι «οι κατάρες δεν πιάνουν…»
Πολλά δεινά μας φόρτωσε μέχρι τώρα η πανδημία του covid-19, πέρα από το θάνατο 1,110,000 συνανθρώπων μας, γονάτισαν οι Εθνικές Οικονομίες των 195 χωρών της γης και συρρικνώθηκε η Παγκόσμια Οικονομία.
ΕΛΠΙΖΩ κάποια στιγμή να διεξαχθεί έρευνα, να καταλογιστούν ευθύνες και να επιβληθούν τιμωρίες!..
Καθώς ο χειμώνας έρχεται στο Βόρειο Ημισφαίριο του Πλανήτης μας, Ευρώπη και Αμερική θα βιώσουμε, όπως λένε οι ειδικοί, ακόμη πιο άσχημες καταστάσεις με απώλειες ζωής, οικονομική δυσπραγία, ανεργία και θανάτους από καθυστερημένη περίθαλψη επειγόντων περιστατικών σε νοσηλευτικά ιδρύματα που κατακλύζονται από περιστατικά της πανδημίας…
ΔΕΝ αγκάλιασαν την 1η Οκτωβρίου, 2020 παππούδες και γιαγιάδες τα παιδιά και εγγόνια μας αλλά μας ‘έσφιξε στην θανατηφόρα αγκαλιά του ο covid-19…
Ανάθεμά τον, τον αλητήριο!…
Την 1η Οκτωβρίου κάθε χρόνο, σύμφωνα με την απόφαση που πήρε η Ολομέλεια των Κρατών-μελών του ΟΗΕ στις 14 Δεκεμβρίου 1990 η ανθρωπότητα γιορτάζει «Την Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων ή Την Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία…» (resolution 45/106).
Σύμφωνα με τα διεθνή δημογραφικά στοιχεία το 2019 περισσότερα από 703 εκατομμύρια άτομα σε όλη τη γη είχαν ηλικίες άνω των 65 ετών. Στην Ευρωπαϊκή ΄Ένωση ένας στους πέντε κατοίκους ανήκει στην Τρίτη ηλικία ενώ τα πρωτεία κατέχουν η Ιταλία με 21,7%, η Γερμανία με 21% και η Ελλάδα με 20,9% και γοργό αυξητικό ρυθμό.
Από καθαρά ψυχοκοινωνική άποψη, σαφώς ήταν προφητικός ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο λαϊκός μας τροβαδούρος όταν, ίσως και για προσωπικούς λόγους καθώς πλησίαζε τα 50, τραγουδούσε το 1972 πως… «ο πενηντάρης είναι ένας νέος της εποχής…».
Παραθέτω ένα απόσπασμα από εκείνο το κλασικό λαϊκό άσμα:
« Όταν έπιανες τα πενήντα/ μια φορά κι ένα καιρό/ Ήθελες δυο νοσοκόμες/ κι ένα μόνιμο γιατρό/ Τώρα όμως στα πενήντα/ καλοστέκεις μια χαρά/ Και για χάρη σου οι γυναίκες/ σε περιμένουν στην ουρά…Ο πενηντάρης, ο πενηντάρης/ είναι ένας νέος της εποχής/ Κυκλοφοράει σαν εικοσάρης/ κι είναι ωραίος σαν εραστής…»
Οι Έλληνες, όπως και οι κάτοικοι των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών, ζούμε όπως δείχνουν διεθνείς δημογραφικές έρευνες 20 έως 40 χρόνια περισσότερα από όσα ζούσαμε στις αρχές του 20ου αιώνα.
Στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο μέσος όρος ζωής για Ευρωπαίους και Αμερικανούς ήταν περίπου 47 χρόνια, ενώ σήμερα υπολογίζεται στα 78 για τους άντρες και στα 83 για τις γυναίκες.
Η νοοτροπία, όμως, εμμένει στην άποψη ότι η ζωή μας σταματά στα 60-65 μαζί με τη συνταξιοδότησή μας καθώς ολάκερο το κοινωνικό σύστημά μας είναι δομημένο πάνω στην άποψη ότι η συνταξιοδότηση συνοδεύει, νομοτελειακά, και το τέλος της ενεργού συμμετοχής μας στα κοινά και στη ζωή.
Ανήκω σε εκείνους που θεωρούμε σκέτο λάθος και αντιπαραγωγική αυτή τη συγκεκριμένη αντίληψη για τη ζωή και τις δραστηριότητές μας, δηλώνοντας «συνταξιούχος αλλά όχι απόμαχος και καναπεδάτος». Δυστυχώς οι περισσότεροι αποδέχονται μοιρολατρικά την περιθωριοποίηση ως 60ρηδες, ενώ η ζωή συνεχίζεται με ικανοποιητική ποιότητα για τους 70ρηδες, και προοπτικές ευνοϊκές για κάποιους 80ρηδες!
Στην Αμερική, τη Μέκκα του παράδοξου και πρωτοποριακού, 70ρηδες και 80ρηδες δημοσιεύουν βιβλία και 60ρηδες μεγαλουργούν σε καριέρες που νωρίτερα φάνταζαν ως «όνειρα θερινής νυκτός».
Στις φετινές Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές οι δύο αντίπαλοι είναι ο 74χρονος σημερινός Πρόεδρος και κάτοικος του Λευκού Οίκου κ Donald Trump και ο 78χρονος πρώην Αντιπρόεδρος κ Joe Biden.
Οι Έλληνες, χαριτολογώντας για τις δυσκολίες της ζωής λέγαμε «τα πρώτα είκοσι χρόνια είναι δύσκολα, μετά όλα τα συνηθίζουμε…»
Μήπως θα πρέπει με την επιμήκυνση της ζωής να λέμε εφεξής:
«Τα πρώτα 40 χρόνια τα πέρασα κάπως έτσι, αλλά τα επόμενα 40 θέλω να αλλάξω και να κάνω πράγματα που δεν τόλμησα νωρίτερα, δεσμευμένος σε κάποιον στείρο καθωσπρεπισμό».
Προσοχή, όμως, μη γελοιοποιηθούμε προτρέποντας νέους και νέες, παιδιά και εγγόνια μας, και κατόχους Κυβερνητικών και Δημοσίων θώκων εξουσίας:
«Δώστε τόπο στα γεράματα!..»
