Εις ώτα μη ακουόντων
Γρουσούζης καιρός, μεσοζέβικος, και μας έπιασαν φθινοπωρινές μελαγχολίες. Βλέπουμε τα φύλλα να κιτρινίζουν, άλλα να πέφτουν γρήγορα κι άλλα να αντέχουν και αναρωτιόμαστε γιατί δεν πέφτουν όλα μαζί, να τα σκουπίσουμε να ησυχάσουμε. Δεν την προσέχουμε την πανδαισία χρωμάτων που ξεκινούν από σκούρο πράσινο, περνάν όλες οι αποχρώσεις του κίτρινου πάνε στο χρυσαφί και μετά στο χλωμό ταμπά. Μακάρι, να είχε κανείς χίλια μάτια να απολαμβάνει τη δημιουργία της φύσης που σοφά συνδυάζει τη ζωή με τον θάνατο.
Όμως εμείς απορροφημένοι από την καθημερινότητα ούτε και νοιαζόμαστε αλλά ούτε και μας κάνει κέφι να κοιτάξουμε. Έχουμε άλλες φροντίδες. Πως θα πληρώσουμε τον ΕΝΦΙΑ, το πετρέλαιο, την ΔΕΗ και χίλιες δυο άλλες σκοτούρες. Γιατί είμαστε πολιτισμένοι εμείς και ο πολιτισμός μας είναι εχθρικός με τη φύση. Στο κάτω- κάτω τι κάνει αυτή για μας; Γιατί δεν κρατάει μια σταθερή θερμοκρασία να ξέρουμε τι μας γίνεται; Να μην αλλάζουμε ρούχα και σκεπάσματα όλη την ώρα.
Γρουσούζης καιρός, μεσοζέβικος, και κοιτούμε τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Τι σημαίνει κοινωνικό τιμολόγιο; Ότι το πληρώνει όλη η κοινωνία και όχι οι καταναλωτές. Τι σημαίνει ηλεκτροδότηση νησιών. Γιατί δεν βάζουν ανεμογεννήτριες; Γιατί τόσα χρόνια δεν τοποθετούσαν υποθαλάσσιο καλώδιο να συνδεθούν με την άλλη χώρα; Για να τρώνε αυτοί με τις προμήθειες καυσίμων με δέκα μασέλες; Ή να πέφτει στο σκοτάδι ολόκληρη Σαντορίνη (σκασίλα μας μεγάλη, μήπως πήγαμε καμιά φορά;) Μετά λέει ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Για σταματάτε βρε παιδιά. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι να χαμηλώνει ο λογαριασμός κι όχι να ψηλώνει. Τι ταχυδακτυλουργικά είναι αυτά;
Γρουσούζης καιρός κι ενώ έξω είναι χαρά Θεού μέσα στο γραφείο τουρτουρίζουμε. Ανοίξτε κανένα παράθυρο να … ζεσταθούμε. Να ακούσουμε και κάποιον από τους θορύβους που μας βασάνιζαν το καλοκαίρι. Άλλαξαν λέει οι ώρες κοινής ησυχία. Είναι από 3.30 μέχρι 5.30 το μεσημέρι και 10 το βράδυ μέχρι 7.30 το πρωί. Καλά τώρα με κλειστά παράθυρα λίγο μας νοιάζει παρεκτός κι αν είναι κανένας γρουσούζης γείτονας. Το καλοκαίρι είναι το πρόβλημα που γίνεται της μουρλής. Το πρωί όλοι ο ντελάληδες και το βράδυ τα πανηγύρια με τα μεγάφωνα στη διαπασών μέχρι της 4 το πρωί. Και να σου λέει ο αστυνομικός «γάμος γίνεται να τους χαλάσω το κέφι;» Και γιατί να παντρεύονται με τέτοια κρίση. Πού τα βρίσκουν τα λεφτά; Τι κάνει η Εφορία;
Γρουσούζης καιρός μεσοζέβικος και οσονούπω αλλάζει η ώρα (τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη). Τι θέλουν και την αλλάζουν αφού θα την ξαναλλάξουν; Σε δουλειά να βρισκόμαστε να γυρίζουμε τα ρολόγια πίσω; Αλλά εδώ αλλάζουμε φύλο στην ώρα θα κολλήσουμε; Όμως καθώς το σκεφτόμαστε η ώρα δεν μας πειράζει. Μπορούν να σταματήσουν τον χρόνο να αλλάζει να μη μεγαλώνουμε; Γιατί όσο γερνούμε τόσο περισσότερο όλα μας φταίνε και όλο και πιο ανάποδοι γινόμαστε. Γιατί δεν φταίει το περιβάλλον. Ο άνθρωπος προσαρμόζεται. Είδατε οι βορειοκορεάτες πόσο ευτυχισμένοι δείχνουν; (αν τολμούν ας μη δείχνουν). Η ευτυχία λένε οι σοφοί, είναι μέσα μας. Ε τότε εμείς γιατί δεν τη βρίσκουμε;
Κώστας Δαλακιουρίδης
Σημ. Η στήλη θα απουσιάσει για κάποιο διάστημα προκειμένου να τελειώσουμε κάποιο βιβλίο όπου τα βάζουμε με όλους και με όλα. «Το χούι ξεχούι δεν γίνεται».
