Εις ώτα μη ακουόντων
Αν είναι κάτι που εκτιμούμε σ’ αυτή την κυβέρνηση είναι ότι ποτέ δεν το βάζει κάτω. Επίσης δεν παραδέχεται τις αποτυχίες αφού τις βαφτίζει επιτυχίες. Είναι γνωστή η ιστορία με την ποσοτική χαλάρωση που θα μπορούσε να φέρει στη χώρα μας φθηνό χρήμα. Μάλιστα ο βουλευτής των Αν.ελ κ. Παπαχριστοπουλος είχε τρομοκρατηθεί. «Πού θα τα βάλουμε τόσα λεφτά;» έλεγε.
Ευτυχώς ή μάλλον δυστυχώς δεν ετέθη ζήτημα καθότι το χρέος δεν κρίνεται βιώσιμο και τα όνειρα για φτηνό χρήμα έσβησαν.
Όμως η κυβέρνηση δεν πτοείται από τέτοια. «Θεωρώ ότι θα ενταχθούμε στο πρόγραμμα (ποσοτικής χαλάρωσης), αλλά δεν είναι τόσο κρίσιμης σημασίας για εμάς, όπως πιστεύαμε πριν», δήλωσε ο κ.. Τσίπρας. Με άλλα λόγια «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Όχι δεν τα θέλουμε τα λεφτά σας είναι η περήφανη απάντηση ώστε να νομίζει κανείς ότι μας πιέζουν να μπούμε κι εμείς κάνουμε κόνξες.
Μετά παρουσιάζεται σαν επιτυχία η έξοδος από τα μνημόνια που θα πανηγυριστεί δεόντως. Στην πραγματικότητα θα τηρούμε ορισμένους όρους αλλά χωρίς οικονομική στήριξη. Οι ευρωπαίοι γνωρίζουν καλά ότι κανένα κοινοβούλιο δεν θα δεχθεί να μας δανείσει. Ουσιαστικά είναι σαν να μας λένε «κολυμπήστε ή πνιγείτε». Βέβαια εμείς από τέτοια δεν μασάμε και φυσικά θα προτιμήσουμε το πνίξιμο εφόσον το κολύμπι θέλει προσπάθεια. Αλλά έχουσι γνώσιν οι φύλακες.
Ηδη από πολύ παλιά η κυβέρνηση θεωρούσε σαν κοινωνικό μέτρο τα συσσίτια και θυμόμαστε ότι ο κ.Καμμένος θα κινητοποιούσε τον στρατό για να μη πεινάσουμε όταν θα άλλαζε το νόμισμα. Το ιδανικό τους είναι να στήνονται οι άνθρωποι στις ουρές γιατί μόνο έτσι ο πολίτης νιώθει την εξουσία.
Παρότι η πληροφορική έκανε άλματα αυτοί έμειναν στον 19ο αιώνα για να είναι σίγουροι. Μας θυμίζουν ένα λοχαγό στον πόλεμο που κάθε φορά που μιλούσε στον ασύρματο, έστελνε καλού κακού ένα καβαλάρη για επιβεβαίωση. Την επανάσταση τη θέλουν πατροπαράδοτη και όχι ηλεκτρονική.
Εν πάση περιπτώσει λουστήκαμε στα νάματα της πρώτης φοράς αριστερά και είδαμε.
το φως το αληθινό. «Βρε τι χάναμε τόσα χρόνια». Μας λύθηκαν οι απορίες πώς επιβιώνουν πολλοί συνταξιούχοι αφού πήγαμε στη θέση τους.
Φυσικά τον πολύ κόσμο δεν τον ενδιαφέρει οι ατέλειωτες τσιριστσάντζουλες τουτέστιν το αριστεριλίκι γιατί καλώς ή κακώς κοιτάει την τσέπη του κι αυτή δεν έχει φιλότιμο Δεν μπορεί να πολλαπλασιάσει τα ευρώ όπως ο Χριστός τα ψωμιά και τα ψάρια.
Πάντως με αυτούς χαΐρι και προκοπή δεν πρόκειται να βρούμε. Τουλάχιστον ας μας απαλλάξουν από τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό για να μη μας τρελάνουν στις απεργίες όταν θα επανέλθουν στα γνωστά στέκια της αντιπολίτευσης. Και τότε θα δούμε αν έβαλαν μυαλό ή είναι ανεπίδεκτοι μάθησης.
Κώστας Δαλακιουρίδης
