– Δε θα μας κάψει ο Θεός! Μόνοι μας θα καούμε!
– Τι θέλει να μας πει ο ποιητής;
– Ο ποιητής δεν θέλει να μας πει τίποτα! Τι να μας πει ένας ποιητής; Ό,τι και να μας πουν οι ποιητές λίγοι μπορούν να τους καταλάβουν, λίγοι είναι αυτοί που μπορεί να τους ακολουθήσουν!
– Ναι, εμείς είμαστε καθυστερημένοι και πώς να τους καταλάβουμε! Δίκιο έχεις ρε! Να σου χτυπήσουμε παλαμάκια!
– Λοιπόν, άκου και βάλτα καλά στο μυαλό σου! Αυτή τη στιγμή γίνονται πολλά που δεν ακούγονται!
– Όπα της!
– Άσε τα όπα της και άκου! Υπάρχει μια μερίδα μαθητών, μικρή μεγάλή δεν ξέρω που είναι ο φόβος και ο τρόμος μιας άλλης μερίδας μαθητών που μένουν έντρομοι στο να μπορέσουν να σταθούν ήρεμα και αδιάφορα στο ό,τι συμβαίνει!
– Με τρομάζεις! Τι θες να πεις;
– Το μπούλιγκ καλά κρατεί στα σχολεία και όχι μόνο αυτό. Μαθητές Γυμνασίου δεν μπορούν, φοβούνται να αντιδράσουν, υπάρχει κάποιοι που μιλούν στους γονείς τους, οι γονείς μένουν άναυδοι, αλλά με τόσα που έχουν ακούσει, με τόσα που έχουν συμβεί, προσπαθούν να σκεφτούν πως μπορεί να αντιδράσουν. Τα παιδιά τους δεν τους αφήνουν να κάνουν τίποτα για να μην γίνουν τα πράγματα χειρότερα!
– Είναι δυνατόν; Που βρισκόμαστε;
– Κι όμως έτσι είναι! Σε όλα τα σχολεία, αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο όλο και κάτι γίνεται! Το θέμα είναι να αντιληφθούμε γιατί γίνεται όλο αυτό! Τι φταίει, διότι σίγουρα κάτι φταίει! Κάποιος φταίει! Κάποιοι φταίνε! Γιατί έχει αλλάξει η συμπεριφορά των μαθητών; Γονείς τρέχουν σε παιδοψυχολόγους θέλουν να μάθουν πως μπορεί να αντιδράσουν, τι μπορούν να κάνουν, πώς να συμβουλέψουν τα παιδιά τους!
– Μάλλον δύσκολο να είσαι γονιός σήμερα!
– Δύσκολο; Θυμάσαι παλιά, πολύ παλιά…
– Έλα, μη παρεκτρέπεσαι, παλιά λες, πόσο παλιά; Προ Ακροπόλεως εννοείς;
– Στην εποχή μας ρε!
– Ε, και; Δεν είμαστε τόσο παλιοί!
– Καλά, αλλά, μην ξεφύγουμε από το θέμα μας!
– Θέλει προσοχή μέγα προσοχή! Και οι γονείς να …παρακολουθούν τα παιδιά τους. Και το παραμικρό θα είναι ωφέλιμο να καταλάβουν ότι κάτι πάει στραβά!
– Έτσι… για να μην πάει στραβότερα!
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
