Ευχετήριες κάρτες

Με το ταχυδρομείο, κανονικά μέσα σε φάκελο, με Αποστολέα, Παραλήπτη, διεύθυνση, γραμματόσημα κλπ.

Υπήρχαν και κάρτες για κάθε περίπτωση, που τις αγοράζαμε από τα βιβλιοπωλεία, για τα Χριστούγεννα, το Νέον Ετος, την ονομαστική εορτή, το Πάσχα κλπ.

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Είχαν το πλεονέκτημα, ότι η ευχή ήταν καλλιτεχνικά προεκτυπωμένη και με σωστή ορθογραφία. Για παράδειγμα Αίσιον και ευτυχές – και όχι Εσιον και ευτηχές. Οπότε δεν κινδύνευες να κάνεις λάθος και να σε πούνε αγράμματο, τούβλο, στουρνάρι και ξύλο απελέκητο.

Το μειονέκτημα ήταν ότι στοίχιζαν αρκετά λεφτά, διότι έπρεπε να στείλεις σε όλους, πάνω από 200, σε γνωστούς, φίλους, συμμαθητές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Εγώ, όπως και μερικοί άλλοι, έκανα συλλογή από τις κάρτες που έπαιρνα και τους φακέλους με τα πολύχρωμα γραμματόσημα. Είχα διαβάσει κάπου ότι μια κάρτα και μια επιστολή, που στάλθηκε από το πολεμικό μέτωπο τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πουλήθηκε αργότερα σε δημοπρασία για 685.000 ευρώ ως σπάνιο συλλεκτικό-μουσειακό αντικείμενο, κι από τότε μού κόλλησε το χόμπι και η αρρώστια.

Οι δικές μου οι κάρτες, βέβαια, δεν είχαν τόσο μεγάλη χρηματιστηριακή αξία, αλλά περισσότερο συναισθηματική, γιατί όποτε είχα την ονομαστική μου εορτή και τις παραμονες Χριστούγεννα και Πάσχα, έπαιρνα από τους βουλευτές κι από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, τον Κωνσταντίνο – όχι από τον σημερινό Κυριάκο – μια κάρτα με την ιδιόχειρη του υπογραφή, και αισθανόμουν πολύ περήφανος!

Σήμερα, πάντως, κανείς δεν στέλνει πλέον ευχετήριες κάρτες με το ταχυδρομείο. Όλοι εύχονται, χωρίς να πληρώνουν ούτε ένα ευρώ, online με ηλεκτρονικά μηνύματα, με το tablet, messenger, facebook, viber…