Του Γιάννη Κορομήλη
Με το «ατλαντικό» Βραβείο Έβαλντ Κλάιστ θα τιμηθούν το ερχόμενο Σάββατο το βράδυ από τον πρόεδρο Β. Ίσινγκερ της «Διάσκεψης του Μονάχου» ο Έλληνας και ο Σκοπιανός πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και Ζόραν Ζάεφ. Διότι, κατά τη διάσκεψη, «συνέβαλαν στην ειρήνη και στη επίλυση διενέξεων». Η κατ΄έτος βράβευση «ειρηνιστών» γίνεται από το 2009, στα πλαίσια της αποκαλούμενης «Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια», που συγκεντρώνει εκατοντάδες πολιτικούς και παράγοντες σε ζητήματα παγκόσμιας άμυνας και ασφάλειας και διοργανώνεται από το ΝΑΤΟ.
Τιμώμενος του ΝΑΤΟ ο κ. Τσίπρας; Ο προ λίγων ετών σφοδρός πολέμιος του ΝΑΤΟ(!!!), ριζοσπάστης αριστερός, σημαίνων στέλεχος της Κουμμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ); Τιμώμενος με πρόταση και της κα Μέρκελ, ο άνθρωπος που κραύγαζε – πριν γίνει πρωθυπουργός- «Madam Merkel go home- και χαρακτήριζε συλλήβδην – όλους τους αντιπάλους του, κεντροδεξιούς, σοσιαλδημοκράτες, κ.α. «Μερκελιστές», «μειοδότες» κι ένα σωστό άλλα προσβλητικά έως και υβριστικά παρόμοια; Ο temrora! ο mores! («Ω καιροί, ω ήθη», που έλεγε κι ο Κικέρων, εκφράζοντας την αγανάκτηση του για τη διαφθορά των ηθών της εποχής του).
Και γιατί τιμάται άραγε αυτός ο μετανιωμένος άλλοτε εχθρός του ΝΑΤΟ, της κα Μέρκελ, της Δύσης γενικότερα; Τιμάται όπως και ο φίλος και συνυπογράψας Ζ. Ζάεφ των Σκοπίων για την Συμφωνία των Πρεσπών! Το συγκεκριμένο βραβείο στους δυο προαναφερθέντες συνιστά έκφραση του γερμανικού ενδιαφέροντος για τη Σ.τ.Π, στη επίτευξη της οποίας συνέβαλε καταλυτικά η Καγκελάριος Μέρκελ. Κοντολογίς ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Γερμανία βραβεύοντας τους δυο πρωθυπουργούς τους εκφράζουν την ευαρέσκεια τους για το «μέγα κατόρθωμα» της συνεργασίας τους να γεννηθεί η «Βόρεια Μακεδονία», με διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας της οποίας οι κάτοικοι είναι βέβαια Σλάβοι, Αλβανοί και Ρομά, αλλά (τι θαύμα!) είναι συγχρόνως και «Μακεδόνες»!! Που μάλιστα μιλούν μια ανύπαρκτη γλώσσα (τη «μακεδονική») κι όλοι μαζί συναπαρτίζουν ένα … ανύπαρκτο έθνος, το… «Μακεδονικό». Και ποιοι αποφάσισαν αυτό το τραγελαφικό; Μα ακριβώς οι τιμώντες: ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Γερμανία.
Και γιατί δεν τιμούνται οι ηγέτες τους; Μα τιμώνται ακριβώς αυτοί που ως πιστοί συνεργάτες – υποτακτικοί τους ανέλαβαν και έφεραν σε πέρας την «βρώμικη δουλειά». Άξιος ο μισθός τους!
Και οι ενδιαφερόμενοι άμεσα λαοί τους, αυτοί τι λεν; Ο μεν του Ζάεφ ρωτήθηκε μεν αλλά δεν πήγε ούτε καν να ψηφίσει, η απόλυτη πλειοψηφία του, σ΄ένα δημοψήφισμα «άκυρο», κατά το Σύνταγμα τους, που όμως δεν εμπόδισε τον τιμώμενο κ. Ζάεφ να προχωρήσει στις παραπέρα προγραμματισμένες από καιρό ενέργειες του. Ο δε ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε καν. Ο πρωθυπουργός Τσίπρας βλέπετε θεώρησε ανούσιο και περιττό να τον ρωτήσει. Ο Κ. Καβάφης θάλεγε: «Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!». Κάπως έτσι θα σκέφτηκε προφανώς και ο κ. Τσίπρας ο οποίος, όπως φάνηκε και στη Βουλή πριν λίγες μέρες, ξέρει τον Καβάφη και τον υπολήπτεται, απήγγειλε, λίγες (μετρημένες είν΄ αλήθεια) λέξεις από ο ποίημα του «Η πόλις», απευθυνόμενος στον συνεργάτη του (νυν και αεί) Π.Καμμένο.
Και η εθνική ελευθερία, βασικό προαπαιτούμενο της Δημοκρατίας, πού βρισκόταν; Ίσως μας βαρέθηκε και μας εγκατέλειψε! Δεν αποκλείεται μάλιστα να μας «σιχάθηκε» με τα καμώματα μας και μας θεώρησε ανάξιους. Και για την ίδια και για τη Δημοκρατία, και μετοίκησε σε άλλες χώρες και λαούς αντάξιούς της.
Συνεχίζεται
