Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης
Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά όλοι κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά: Δανειστήκαμε του σκασμού αμέτρητα δισεκατομμύρια, τα φάγαμε μέχρι δεκάρας χαρούμενοι του καλού καιρού, και τώρα που ήρθε η ώρα να γυρίσουμε τα δανεικά πίσω, κάνουμε την παλαβή, λέμε ότι το χρέος μας είναι επαχθές, να κουρευτεί, να διαγραφεί και άλλα τέτοια.
Όταν χρωστάς όμως και δεν έχεις να τα γυρίσεις πίσω, οι δανειστές σε κάνουν ό,τι θέλουν. Αυτοί πλέον αποφασίζουν τα πάντα για τη ζωή σου, σε χορεύουν στο ταψί, σου παίρνουν και τα σώβρακα.
Αυτό ακριβώς μας κάνουν τα τελευταία χρόνια το Δ.Ν.Τ. και οι άλλοι που μας δάνεισαν με τόκο τα ωραία τους λεφτά. Μας δίνουν συνέχεια νέα δανεικά για να μας τα πάρουν αμέσως πίσω (για να πληρώσουμε τους τόκους των παλιών δανείων), κόβουν συνέχεια μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, παγώνουν τα λεφτά των καταθέσεων μας και μας δίνουν μόνο 420 ευρώ τη βδομάδα, απαιτούν μειώσεις προσωπικού, απελευθερώνουν τις απολύσεις, καταργούν τα εργατικά δικαιώματα, αύξησαν τον φόρο εισοδήματος, αύξησαν τον Φ.Π.Α., αύξησαν το φόρο στα νησιά, αύξησαν το φόρο στην υγραεριοκίνηση, αύξησαν την παρακράτηση ΛΑΦΚΑ, επέβαλαν προκαταβολή φόρου για το επόμενο χρόνο, περικοπή στο εφάπαξ, περικοπή των επικουρικών, περικοπή και κατάργηση επιδομάτων, μείωση του αφορολόγητου, μείωση του κατώτατου μισθού, αύξησαν βενζίνη, τσιγάρα, ποτά, εισιτήρια στα αστικά και ΟΣΕ, περιέκοψαν τα ειδικά μισθολόγια, έβαλαν χαράτσι ΕΝΦΙΑ, εισφορά αλληλεγγύης, ζήτησαν κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας στο δημόσιο και κλείσιμο 220 εφοριών, περιέκοψαν τις δαπάνες για υγεία, άμυνα, κατάργησαν τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας και Εστίας, δεν δίνουν σύνταξη στα 65, κλπ.κλπ.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι, για να μας λυπηθούν και να συνεχίσουν να μας δανείζουν (αυτά που θα μας τα παίρνουν αμέσως πίσω), συμφωνήσαμε και υπογράψαμε την καταδίκη μας, δηλαδή ότι εκτός από τα μέτρα λιτότητας και φτώχειας, εάν δεν γυρίσουμε πίσω τα λεφτά που χρωστάμε, τα επόμενα ενενήντα εννιά (99) χρόνια, εμείς, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα μας θα πουλάμε την κρατική περιουσία μας, ότι έχουμε και δεν έχουμε, μήπως και από τα λεφτά που θα μαζέψουμε ξεχρεώσουμε.
Με λίγα λόγια, τη χώρα μας δεν την κυβερνάμε εμείς πλέον, αλλά οι δανειστές μας.
Αποτέλεσμα: φοβερή και τρομερή ανεργία, φτώχεια, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, συντάξεις πείνας, κόκκινα δάνεια, κατασχέσεις, φυγή στο εξωτερικό, αυτοκτονίες κλπ.
Το άλλο, ακόμα χειρότερο, είναι ότι εκείνοι οι πολιτικοί που μας χρεοκόπησαν λένε ότι θα μας σώσουν και ζητάνε να τους ξαναψηφίσουμε. Λένε ότι έχουν καινούργιο “πρόγραμμα ανάπτυξης και επενδύσεων”, “έξοδο στις αγορές”, “έξοδο από το τούνελ”, “σχέδιο ανάκαμψης” και άλλα τέτοια.
Και το άλλο, ακόμα πιο χειρότερο, είναι ότι τους πιστεύουμε, όλα όσα μεγάλα λόγια μας υπόσχονται, λαγούς με πετραχήλια και μεταξωτές κορδέλες.
Είμαστε λαός ξερόλες και ευκολόπιστοι.
Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει κατηγορηματική άποψη για τα πάντα.
Νομίζουμε ότι είμαστε ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου, ότι τα ξέρουμε όλα – και μάλιστα καλύτερα από όλους τους άλλους – αλλά μάλλον είμαστε οι πιο αγαθοί και ευκολόπιστοι.
Μας πουλάνε και μας αγοράζουν. Μας δουλεύουν κανονικά.
Απόδειξη, ότι λίγους μόλις μήνες μετά τις εκλογές μετανιώνουμε για αυτούς που ψηφίσαμε (“να κοπεί το χέρι μου αν τους ξαναψηφίσω”) και ζητάμε νέες εκλογές…
Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης
