Του Κώστα Δαλακιουρίδη
…ραγιάδες, ραγιάδες τούτο το καλοκαίρι, ώσπου να έρθει ο Μόσκοβος με όλο του τ’ ασκέρι. Δυστυχώς τότε ο Μόσκοβος δηλαδή το ξανθό γένος μας άναψε φωτιές και μας άφησε ως συνήθως στα κρύα του λουτρού. Δεν πιστεύουμε να συμβεί το ίδιο και με το φάρμακο για τον κορονοϊό. Γιατί ξέρουμε πόσο μπαμπέσης και διπλοπρόσωπος είναι.
Προς το παρόν είμαστε ελεύθεροι πολιορκημένοι. Κλεισμένοι στα σπίτια και ο δυνάστης ελεύθερος να αλωνίζει. Και ευτυχώς τις τελευταίες μέρες βρέχει και δεν μας κακοφαίνεται. Όμως σαν μπει ο Απρίλης με τη φύση να οργιάζει θα θυμηθούμε τον Σολωμό «Έστησ’ ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη» Θα ανοίγουμε τα παράθυρα να μπουν οι μυρωδιές της άνοιξης και θα πιάνουμε από την άτιμη τη γύρη αλλεργικό συνάχι που θα φέρει πονόλαιμο και βήχα κι άντε να μην υποψιαστείς τον κορονοϊό.
Κρίσιμος μήνας λοιπόν ο Απρίλης. Μόλις όμως μπει ο Μάης θα βγούμε πρωτομαγιά να τον πιάσουμε και θα πιάνουμε τον κορονοϊό. Κρίσιμος λοιπόν κι ο Μάης. Δεν τα καλοβλέπουμε τα πράγματα. Όλο κάτι θα βρεθεί να μας κρατούν σε ομηρία. Κοιτάμε στον καθρέφτη και βλέπουμε ένα κορονοϊό πάνω από το κεφάλι μας σαν φωτοστέφανο και την κάνουμε Λόλα, τουτέστιν τα παίρνουμε στο κρανίο, βροντάμε την εξώπορτα τραγουδώντας «στη στεριά δεν ζει το ψάρι, ούτε ανθός στην αμμουδιά και οι Έλληνες δεν ζούνε δίχως την ελευτεριά» και πέφτουμε απάνω σε περιπολικό.
-Ταυτότητα και άδεια εξόδου.
– Δίωρη μετά δημοσίων θεαμάτων;
– Άσε τις εξυπνάδες κι άρπα ένα πρόστιμο για να σέβεσαι τους συνανθρώπου σου.
– Μα πήγα να συμπληρώσω και δεν είχε την περίπτωσή μου.
– Δηλαδή τι τόπο μετάβασης ήθελες να βάλεις;
– Στ’ άγρια όρη, στα βουνά…
– Μα εσύ είσαι για το τρελάδικο…
– Μάγος είσαι; Στάσου να βρώ στο κινητό…
– Έστειλες μήνυμα;
– Όχι να βρω το βαρύ, πένθιμο και κατακόρυφο άσμα: «ανοίξτε τα τρελάδικα». Όπα τις!
Κώστας Δαλακιουρίδης
