Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Διαβάζοντας τους τούρκικους ισχυρισμούς για τη δική μας προκλητικότητα, μάς έρχεται στο μυαλό το τελεσίγραφο της Ιταλίας προς την Ελλάδα το 1940. Ο Μεταξάς είχε πληροφορηθεί ότι η Ιταλία ήταν έτοιμη να μας επιτεθεί όμως επέμενε στην ουδετερότητα και φρόντιζε να μη δώσουμε αφορμή στους Ιταλούς. Βέβαια ούτε ο ίδιος ούτε οι σύμβουλοί του αλλά και κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα έκαναν οι Έλληνες. Μάλιστα μερικοί έλεγαν να ρίξουμε μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων αν δεχόμασταν επίθεση..
Λέγεται ότι ο Μεταξάς βολιδοσκόπησε τον Χίτλερ για τις προθέσεις του Μουσολίνι κι εκείνος του συνέστησε να μην δώσουμε αφορμή στους Ιταλούς! Βέβαια όποιος θέλει πόλεμο σκηνοθετεί επεισόδια. Ντύνει δικούς του με στολές του εχθρού και μπαίνει στο …δικό του έδαφος οπότε πρόκειται για εισβολή. Αλλά μπορεί να δώσει διαστάσεις σε ένα απλό επεισόδιο όπως έκανα οι Τούρκοι με τους δύο έλληνες αξιωματικούς που μπήκαν (;) κατά λάθος στην Τουρκία. Φαίνεται ότι τότε δεν τους βγήκε. Πιθανόν να ήταν εκβιασμός για να τους δοθούν οι στρατιωτικοί τους που ζήτησαν άσυλο.
Οι Ιταλοί λοιπόν μας είπαν ότι «δεν δύναται (η χώρα τους) να ανεχθεί εφεξής πάντα ταύτα!» Και ζήτησαν από την Ελλάδα να μην εναντιωθεί στην κατάληψη ορισμένων στρατηγικών σημείων και την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων! Τότε βέβαια η Ιταλοί είχαν φοβερή υπεροπλία αλλά αυτή δεν μετρά τόσο σε ορεινό πόλεμο εφόσον οι αμυνόμενοι έχουν ισχυρές οχυρώσεις.
Λέγεται ότι όταν οι σύμμαχοι βομβάρδιζαν τις οχυρώσεις του Μόντε Κασίνο στην Νότια Ιταλία οι Γερμανοί αξιωματικοί έπαιζαν μπριτζ. Αλλά τις οχυρώσεις τις είχε κάνει ο οργανισμός Τοντ. Μόνο που εμείς δεν είχαμε τέτοια έργα στα αλβανικά σύνορα όπως είχαμε στα οχυρά στο Ρούπελ.
Αλλά είχαμε τον Έλληνα φαντάρο. Αλλά υπήρχε ένας Δαβάκης κι ένας Κατσιμήτρος που ανέτρεψαν την κατάσταση που τις πρώτες μέρες ήταν εναντίον μας..
Σήμερα η Τουρκία κρατάει μια παρόμοια στάση. Βγαίνει συνέχεια αδικημένη και διαλαλεί την…προκλητικότητά μας. Να προσφύγουμε στον Τραμπ; Θα μας απαντήσει να μην δίνουμε αφορμές στον φίλο του και σύμμαχο Ερντογάν.
Πρώτη μέριμνα, να φροντίσουμε να έχουμε πρόσβαση σε διεθνή μέσα ενημέρωσης μέσα από τους απόδημους που δεν τους δίνουμε ουσιαστικά δικαίωμα ψήφου. Αλλά το κυριότερο είναι το εσωτερικό μέτωπο που όταν είναι αρραγές δεν υπάρχει κανένας φόβος. Οι Τούρκοι δεν τολμούν όταν δεν τους είναι εύκολα τα πράγματα. Ή αν δεν τους τα κάνουμε εύκολα εμείς.
Κώστας Δαλακιουρίδης
