Του Κώστα Δαλακιουρίδη
– Ξέρεις τι ανακάλυψα;
– Είμαι περίεργος να μάθω.
– Στις δέκα εντολές υπάρχουν απαγορεύσεις για την κλοπή, τον φόνο την μοιχεία αλλά όχι για το ψέμα. Άρα όταν λέμε ψέματα δεν αμαρτάνουμε!
– Κι αυτή που λέει «ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή»;
– Μα αυτή είναι για ενοχοποίηση σε δικαστήρια όπως λ.χ στη Νοβάρτις.
– Ναι αλλά συνήθως υπάρχει αδίκημα για αθέτηση υπόσχεσης.
– Ε τότε σ’ αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει αναμάρτητος.
– Ώστε αθώοι και οι πολιτικοί μας;
– Όχι ακριβώς. Παραπλανούν για δική τους ωφέλεια.
– Σε τι βλάπτεται το θύμα;
– Ξέρεις κανένα να ωφελείται χωρίς να βλάπτεται κάποιος;
– Το είπες μόνος σου: κάποιος! Ποιος όμως; Άρα αθώος ο κατηγορούμενος!
– Ναι αλλά χάνεται η εμπιστοσύνη. Κι αν την χάσεις μια φορά άντε να την ξαναβρείς. Εξάλλου είναι άπρεπο για άνθρωπο κάποιας ηλικίας να λέει ψέματα. Εγώ θα ντρεπόμουν.
– Μα αυτή η ντροπή είναι μια μικροαστική αντίληψη. Το ψέμα είναι ένα μέσο να πάρεις την εξουσία κι όλο το θέμα είναι να λες πειστικά ψέματα.
– Ο Αλέξης είναι προφέσορας. Δεν ιδρώνει, δεν κομπιάζει και χαμογελά από πάνω.
– Το πρόβλημα με αυτόν είναι ότι το χαμόγελο είναι γνήσιο κι όχι μια βεβιασμένη γκριμάτσα. Πώς τα καταφέρνει;
– Πείθει πρώτα τον εαυτό του!
– Αυτό δεν πιάνει? υπάρχει κάτι άλλο. Είναι γνωστό ότι αυτό που μας ελέγχει αυθεντικά είναι το υποσυνείδητο. Όταν έχουμε μάθει από μικροί ότι το ψέμα δεν είναι καλό έχουμε μια σύγκρουση κι αυτή βγαίνει στην έκφραση. Όταν όμως το θεωρούμε καλό τότε με το ψέμα που θα πούμε λάμπουμε από ευχαρίστηση!
– Ε τότε να πείσουμε το υποσυνείδητο ότι είναι καλό να λέμε ψέματα!
– Αυτή ακριβώς είναι η λύση. Αλλά πρέπει να το κάνεις παιδί, όταν κτίζεις τα πιστεύω σου, το κοσμοείδωλό σου. Έτσι γίνεται ένα είδος πίστης.
-Δηλαδή πρέπει να είναι κανείς ψεύτης εκ γενετής;
– Όχι γίνεται και σε κάπως μεγαλύτερη ηλικία αλλά χρειάζεται κάποιος γερός δάσκαλος.
– Και πώς προφυλαγόμαστε από αυτό το σινάφι;
– Με το μυαλό μας, την λογική και την απροκατάληπτη κρίση μας.
– Ωχ τώρα μου βάζεις δύσκολα…
Κώστας Δαλακιουρίδης.
