Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Δεν πάνε 2.000 χρόνια αφότου ένας στωικός φιλόσοφος ο Επίκτητος είπε μια σοφή κουβέντα κι ακριβώς επειδή είναι σοφή δεν την ακολουθούμε. Τι είπε δηλαδή; Ότι «τους ανθρώπους, δεν τους ταράζουν τα πράγματα αλλά η ιδέα που έχουν γι’ αυτά».
Ο άνθρωπος είναι μυστήριο ον και δεν ανέχεται να υπάρχουν πράγματα που να μη μπορεί να τα εξηγήσει. Κι όταν δεν μπορεί, κάνει δικά του σενάρια πολλά από τα οποία δεν πάσχουν από έλλειψη φαντασίας. Κάνει μύθους δηλαδή. Μάλιστα όσα περισσότερα δεν ξέρει τόσο πιο πολύ επιμένει πάνω στην άποψή του.
Άντε τώρα να τον πείσεις. Γιατί η ιδέα είναι σαν το καρφί κι όσο τη χτυπάς τόσο πιο μέσα μπαίνει. Μάλιστα αν ψάχνει για αποδείξεις, κρατά όσες ενισχύουν την ιδέα του και πετά τις υπόλοιπες όσες πολλές κι αν είναι. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους κοινούς θνητούς αλλά και για επιστήμονες που υπερασπίζονται τη θεωρία τους.
Για να έρθουμε τώρα στη βιτριολίστρια .Θεέ μου γι’ αυτό το αδίκημα δεν υπάρχει ποινή ,εφόσον βέβαια αποδειχθεί η ενοχή της.
Κορίτσι μου αφού ο άνθρωπος στο είπε καθαρά ότι δεν έχει σκοπό να δεσμευθεί (εδώ που τα λέμε όλοι οι άνδρες τα ίδια λέμε)· τι επέμενες; Χάθηκαν οι άνδρες; Μετά μπορεί ο άνθρωπος να έκανε συλλογή από φίλες. Από πότε σε διόρισε κεχαγιά στο κοπάδι του;
Αν σχημάτισες την ιδέα ότι κάποια άλλη τον λιγουρεύεται από πότε τον αγόρασες και φοβάσαι να μην στον κλέψουν; Χώρια που έγινες ρόμπα παριστάνοντας τον Σέρλοκ Χολμς. Έστω τώρα ότι βρήκες στοιχεία. Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να είσαι κατήγορος, δικαστής και δήμιος;
Η απάντηση της υπεράσπισης είναι: «την τύφλωσε το πάθος». Μα τι σόι πάθος είναι αυτό που κρατάει χρόνια και δεν χαμηλώνει για μια στιγμή ώστε να σκεφθεί τι κάνει; Και τότε γιατί χαμηλώνει για να μπορεί το μυαλό της να σκέφτεται και να καταστρώνει σχέδια; Ούτε μανιάτικη βεντέτα να ήταν. Αλλά κι αν ήταν θα ξεπλήρωνε με το ίδιο νόμισμα! Να της έπαιρνε τον φίλο της. Μερικές το παίζουν αυτό το παιγνίδι.
Δυστυχώς για την κοινωνία, εδώ και δεκαετίες την απόφαση την βγάζει ο ψυχίατρος και όχι ο δικαστής. Είναι πολύ εύκολο να αποδείξει κάποιος δικηγόρος ότι ο τάδε πελάτης του είναι διαταραγμένος. Αλλά έστω κι αν είναι έτσι, τότε θα έπρεπε να κλειστεί σε ίδρυμα να πάψει να είναι επικίνδυνος για τους άλλους. Ποιος έχει όρεξη επειδή κάποιου δεν του αρέσει η φάτσα μας να τη σιάξει με βιτριόλι;
Βέβαια η δικαιοσύνη θα κρίνει αλλά εμείς θα αναρωτηθούμε: σε τι περιβάλλον μεγάλωσε για να περνάει πάντα το δικό της;
Κ. Δαλακιουρίδης.
